“Οι Φίλοι του Παιδιού”: Το σωματείο για τα ανήλικα παιδιά άπορων και μονογονεϊκών οικογενειών

Η Ηρώ Φισέκη, με πτυχίο νομικών, πρώην υπάλληλος της Ολυμπιακής και με δικό της σπίτι, το 1987 θα ήταν μια από τις γυναίκες που θα ενίσχυε το έργο του σωματείου. Σήμερα, ευεργετείται από αυτό. «Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησαν τα σημαντικά προβλήματα υγείας του συζύγου μου. Τα παιδιά μου ήταν 17 και 12 ετών και βρεθήκαμε με μηδενικό εισόδημα, χωρίς ρεύμα και νερό για ένα διάστημα, και με μεγάλες ιατροφαρμακευτικές ανάγκες» περιγράφει η Ηρώ, που κάθε της προσπάθεια για βοήθεια, «κούρεμα» και διακανονισμό προσέκρουε πάνω στο απρόσωπο ελληνικό κράτος. «Απευθύνθηκα στο δήμο, βασικά για να δω αν δικαιούμαι μειωμένα εισιτήρια στα ΜΜΜ. Με παρέπεμψαν σε έναν κοινωνικό λειτουργό, που μου ζήτησε να προσκομίσω κάποια στοιχεία. Ήταν ο πρώτος δημόσιος υπάλληλος που με αντιμετώπισε σαν άνθρωπο και μου μίλησε για το σωματείο». Κομπιάζει, σκέφτεται, με κοιτάζει με μια καχυποψία. «Δεν ξέρω πώς θα το γράψεις. Όμως η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να δοθεί δημοσιότητα στην οικογένεια και τα προβλήματά μας. Eίναι όμως τέτοια η βοήθεια που προσφέρει το σωματείο, τόσο πολύπλευρη και ολοκληρωτική, που αισθάνομαι πως πρέπει να το μάθουν όλοι και να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν».

«Οι Φίλοι του Παιδιού» παρέχουν ρουχισμό, τρόφιμα, πάνες, βρεφικά είδη και πληρωμή λογαριασμών, θέρμανσης, ηλεκτρικών συσκευών σε άπορες οικογένειες. Δεν σταματούν, όμως, εδώ. Αναλαμβάνουν γάμους και βαφτίσεις, την ψυχαγωγική δραστηριότητα της οικογένειας με παραστάσεις και συναυλίες, κατασκηνώσεις και διακοπές. 

«Εγώ ήρθα στα γραφεία τους μέσα στην ντροπή και την ενοχή» θυμάται η Ηρώ «κι έφυγα πιο διστακτική από ό,τι ήρθα. Χρειάστηκαν τρεις μήνες για να καταλάβω πως η βοήθειά τους δεν έχει όριο. Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, νομίζω πως είναι ο Αϊ-Βασίλης. Προχθές με ενημέρωσαν πως μπορώ να κάνω δωρεάν τεστ ΠΑΠ και ψηφιακή μαστογραφία. Άργησα να τους εμπιστευτώ. Κυρίως γιατί είχα τόσο άσχημη αντιμετώπιση από δημόσιες υπηρεσίες.  Είχα πάψει να ελπίζω σε βοήθεια. Ξυπνούσα το βράδυ και καθόμουν στο σαλόνι μόνη μου, προσπαθώντας να βρω τρόπο να βοηθήσω την οικογένειά μου. Εγώ, που ήμουν τόσο δυνατή κάποτε και βοηθούσα άλλους, ήμουν αβοήθητη και απελπισμένη. Και τώρα… τώρα έχω μια άλλη δύναμη. Γι’ αυτό είμαι εδώ, για να μιλήσω για το έργο τους».

Η πρόεδρος του σωματείου «Οι Φίλοι του Παιδιού», Μαριλένα Μαμιδάκη, εξηγεί πως όλο και περισσότερες οικογένειες που ζητούν τη βοήθειά τους είναι από τη νεοδημιουργηθείσα τάξη των νεόπτωχων, «που είναι πιο φτωχοί από τους φτωχούς της δεκαετίας του ’80. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που δυσκολεύονται περισσότερο από όλους να ζητήσουν τη βοήθειά μας. Μας ειδοποιούν συνήθως οι δήμοι για την περίπτωσή τους και κατόπιν τους προσεγγίζουμε μόνοι μας. Βάλαμε ένα όριο και βοηθάμε οικογένειες με ετήσιο εισόδημα έως 8.000 ευρώ». Είναι όμως και τα νοσοκομεία που ενημερώνουν μέσω των κοινωνικών τους λειτουργών τους «Φίλους του Παιδιού» για τα νεογνά ή μεγαλύτερα παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά τους. «Συνήθως οι μονογονεϊκές οικογένειες έχουν μεγάλο πρόβλημα. Η κοινωνική μας λειτουργός, Χρυσούλα Διαμαντοπούλου, μαζί με την ομάδα επισκέπτεται την οικογένεια ή τη μητέρα, όχι μόνο για να δώσουν πάνες και γάλα, αλλά κυρίως για να της δείξουν πώς πρέπει να μεγαλώσει το παιδί της. Ξέρετε, πολλά παιδιά προέρχονται από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και από γυναίκες ελάχιστα προετοιμασμένες για να γίνουν μάνες» λέει η κυρία Μαμιδάκη.

Η Λίντα Ακίμπι, 33 ετών, ήταν μία από αυτές. Ήρθε από τη Νιγηρία πριν από δεκατρία χρόνια. «Τι “πώς ήρθα;”» με ρωτάει με πραγματική απορία, «με τα πόδια από τη Βουλγαρία». Εδώ δούλευε «νύχτα σε μαγαζιά», αλλά αυτή είναι μια ιστορία, για την οποία δεν θέλει να μιλήσει. Η Λίντα πλέον είναι η μητέρα της 6άχρονης Σοφίας και όχι ένα ακόμα εξωτικό κορίτσι. Μια γυναίκα δυνατή και σίγουρη. «Ο πατέρας της Σοφίας είναι Έλληνας κι από την πρώτη στιγμή μού ξεκαθάρισε πως δεν ήθελε το παιδί. Όμως εγώ ήξερα αμέσως πως το παιδί μου κι εγώ θα είμαστε για πάντα μαζί και τίποτα δεν θα μας χωρίσει». Στο νοσοκομείο τη ρωτούσαν αν ήθελε να δώσει το παιδί της, πώς θα το μεγαλώσει, τι θα το ταΐζει. «Την πήρα αγκαλιά και περπατήσαμε από το νοσοκομείο Αλεξάνδρα μέχρι τον Κορυδαλλό με τα πόδια, γιατί δεν είχα χρήματα για ταξί». Είχε όμως μαζί της το τηλέφωνο από το σωματείο «Οι Φίλοι του Παιδιού».
Δεν άργησε να το χρησιμοποιήσει. Δεν είχε και επιλογές. «Την επόμενη σχεδόν μέρα ήρθαν σπίτι μου τρόφιμα, ρούχα, μπιμπερό, θήλαστρα. Ό,τι έχουμε ζητήσει το έχουμε» λέει η Λίντα.
Η υλική βοήθεια όμως φαίνεται να είναι το «δευτερεύον» κομμάτι της δράσης του σωματείου. «Ο τομέας που μας ενδιαφέρει άμεσα είναι η ευθύνη και η εκπαίδευση της μάνας. Αν η ρίζα ενός δέντρου είναι γερή, έτσι θα είναι και τα κλαδιά του. Πολλές από τις μάνες είναι γυναίκες παραμελημένες, που πρέπει να τις μάθουμε να αγαπήσουν ξανά τον εαυτό τους. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να αγαπήσουν και να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους» λέει η κυρία Μαμιδάκη.
Η ψυχολογική υποστήριξη διοργανώνεται, σύμφωνα με το protothema, και παρέχεται με φροντίδα, σοβαρότητα και προσοχή. «Ξεκίνησα να έρχομαι στην ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης της Τετάρτης, περισσότερο από υποχρέωση. Ένιωθα τόσο ευγνώμων για τη βοήθεια που μας παρέχουν, που δήλωσα συμμετοχή σχεδόν για να μην τους προσβάλω. Στην αρχή δεν ήξερα τι να πω… Σήμερα η ομάδα της Τετάρτης είναι η οικογένειά μου» λέει η Ηρώ.

Όλα τα μέλη του σωματείου είναι εθελοντές
«Ο παιδικός σταθμός απευθύνεται σε παιδιά από 2 έως 4,5 ετών και είναι η αγκαλιά του σωματείου. Εκεί απασχολούμε τα παιδιά από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 4.00 το μεσημέρι με δραστηριότητες και παιχνίδι, προσφέροντας ύπνο και τρία γεύματα, κυρίως τη γνώση για απλά πράγματα, όπως να μάθουν τα παιδάκια να λένε “ευχαριστώ” και “παρακαλώ”, να πλένουν τα δόντια τους, να βγάζουν τα παπούτσια τους όταν μπαίνουν στο σπίτι. Ξέρετε, πολλές από τις οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα να αναθρέψουν τα παιδιά τους σωστά. Έτσι, εμείς δημιουργούμε μικρούς δασκάλους, που με τη σειρά τους διδάσκουν αυτά που μαθαίνουν από εμάς στο οικογενειακό τους περιβάλλον και τους φίλους τους».

Μετά από είκοσι επτά χρόνια λειτουργίας, πολλά από τα παλιά παιδιά έχουν αποφοιτήσει πια και πολλά από αυτά δουλεύουν σαν εθελοντές στους «Φίλους του Παιδιού». «Έχουμε μια κοπέλα που μεγάλωσε δίπλα μας, η οποία σήμερα είναι κομμώτρια και προσφέρει στις μάνες κουρέματα και χτενίσματα. Παιδιά που είναι στην Καλών Τεχνών δίνουν τα έργα τους κάθε χρόνο στα bazaar μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για όλα τα παιδιά μας» λέει η κυρία Μαμιδάκη για την πολυπληθή και ετερόκλητη οικογένεια που μεγαλώνει στα γραφεία του σωματείου.

Πηγή: http://www.patrasevents.gr/

Περισσότερα κέντρα στήριξης, συλλόγους και φορείς που μπορούν να σε βοηθήσουν, μπορείς να δείς στους ανανεωμένους καταλόγους βοήθειας, εδώ.