Σερβιτόρα άρπαξε τον γιο μου από το μπράτσο, επειδή δεν φορούσε μάσκα στο μαγαζί

Το βλέμμα του και η έκφραση στο πρόσωπό του είναι αυτό που με αναστατώνει περισσότερο κάθε φορά που το θυμάμαι. Φόβος, σύγχυση, έκπληξη. Το δεύτερο που με αναστατώνει είναι ότι παραλίγο να βάλει τα κλάματα αλλά ευτυχώς κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του.

Υπάρχει μία καφετέρια στη γειτονιά μας που ο 6χρονος γιος μου λατρεύει να πηγαίνουμε. Έχουν καταπληκτικά γλυκά, έτσι ζήτησε από τη γιαγιά του να πάμε όλοι μαζί εκεί για να γιορτάσουμε μαζί τα γενέθλιά του. Στο συγκεκριμένο μέρος όπως και σε όλα σχεδόν τα μέρη οι Κανόνες είναι σαφείς: βγάζουμε τη μάσκα μας μόνο όταν καθόμαστε. Από τη στιγμή που σηκωθούμε από την καρέκλα μας πρέπει οπωσδήποτε να φορέσουμε τη μάσκα μας.

Ο γιος μου τον κανόνα αυτό τον θυμόταν αλλά έτυχε μία φορά να σηκωθεί από το τραπέζι χωρίς να τη φορέσει. Του φώναξα να γυρίσει πίσω να του τη φορέσω αλλά πριν καν προλάβει να γυρίσει να με κοιτάξει, η σερβιτόρα τον άρπαξε από το μπράτσο και τον ξαναγύρισε στο τραπέζι μας. Το παιδί μου δεν ήταν το μόνο που σοκαρίστηκε, σοκαρίστηκα και εγώ και η γιαγιά του. Εκείνη τη στιγμή δεν μίλησα…

Όταν φύγαμε ο γιος μου, μου είπε ότι το χέρι του τον πονούσε. Δεν μου άρεσε αυτό που συνέβη. Δεν ήταν σωστό. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αγγίξει το παιδί μου και κανένα παιδί. Η στιγμή εκείνη που τον τράβαγε από το μπράτσο γύριζε και ξαναγύριζε στο μυαλό μου. Με ποιο δικαίωμα το έκανε;

Μόνο σε μία περίπτωση θα άγγιζα ξένο παιδί: αν κινδύνευε, αν ήμασταν στο φανάρι και το έβλεπα να κατεβαίνει στο δρόμο με κίνδυνο να το πατήσει κάποιο αμάξι. Μόνο τότε και για να το σώσω. Προσωπικά δεν έχω σηκώσει ποτέ χέρι στο παιδί μου και για κανένα λόγο. Δεν χρειάστηκε αλλά ακόμα και αν χρειαζόταν δεν θα το έκανα.

Οι άνθρωποι γύρω μας μόνο τα καλύτερα έχουν να μου πουν για το γιο μου: πόσο καλό παιδί είναι, πόσο ευγενικός, πόσο φρόνιμος και πάντα το απολαμβάνω. Είμαι τυχερός που έχω ένα τέτοιο παιδί αλλά γιατί απολογούμαι; Και αγενής να ήταν και ζωηρός και οτιδήποτε άλλο αυτό θα σήμαινε ότι η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας ήταν δικαιολογημένη;

Δέχομαι ότι είναι μία αγχωτική περίοδος γεμάτη ένταση για όλους ειδικά αν εργάζεσαι σε ένα τέτοιο μέρος αναγκασμένος να φοράς όλη τη μέρα τη μάσκα σου αλλά και πάλι δεν επιτρέπεται να λειτουργούμε έτσι. Σαν άνθρωπος είμαι χαμηλών τόνων και δεν ήθελα να κάνω σκηνή μπροστά σε όλους παρόλα αυτά όμως δυσκολεύομαι να το χωνέψω όλο αυτό και αισθάνομαι άσχημα που δεν προστάτευσα εκείνη τη στιγμή το γιο μου και δεν τον υπερασπίστηκα.

Δεν τον χτύπησε, δεν του έκανε κακό, αλλά η κίνησή της αυτή ήταν απαράδεκτη.

Την άλλη μέρα σκέφτηκα να περάσω από εκεί αλλά δεν το έκανα. Πήρα τηλέφωνο και μίλησα με τον ιδιοκτήτη. Μου ζήτησε συγγνώμη και είπε ότι θα της μιλήσει. Το ξεκαθάρισα ότι δεν θα το τραβήξω και να μην ξανασυμβεί.

Ακόμα δεν ξέρω αν το χειρίστηκα σωστά και ούτε θα το μάθω ποτέ. Την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι παρόμοιο δεν ξέρω αν θα αντιδράσω παρόμοια.

Πηγή: mirror.co.uk