“Μα αυτό το παιχνίδι είναι αγορίστικο!”: Η ελευθερία στο παιδί είναι το κλειδί

Από πάντα υπήρχαν κορίτσια που επέλεγαν και συνεχίζουν να επιλέγουν, άλλα παιχνίδια από τα συνηθισμένα ή από αυτά που τις παρακινούν να διαλέξουν. Παιχνίδια κατασκευαστικά και συναρμολογούμενα, παιχνίδια που είθισται να πιστεύουμε πως ανήκουν στη κατηγορία των αγοριών.

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram Βρες με στο SinglemomTv

Picture James Horan

“Μα αυτό είναι αγορίστικο, τί το θες;” έχω ακούσει μαμάδες να λένε στα κορίτσια τους σε διαδρόμους παιχνιδιών. Αυτό ξέρεις πώς μεταφράζεται; Είναι σαν να της λες πως οι ικανότητες και η φαντασία της μπορούν να φτάσουν ως ένα σημείο. Από εκεί και πάνω είναι άβατο και επιτρέπεται μόνο στα αγόρια. Μόνο στα αγόρια επιτρέπεται να θέλουν να γίνονται μηχανικοί ή να είναι καλοί στα Μαθηματικά. Μόνο τα αγόρια μπορούν να περνάνε σε τεχνικές σχολές, μόνο τα αγόρια μπορούν να γίνονται επιστήμονες, μόνο τα αγόρια έχουν δικαίωμα να παίρνουν προαγωγή. Κάτι τόσο “αθώο” όπως είναι η επιλογή ενός παιχνιδιού μπορεί να περάσει χιλιάδες λανθασμένα μηνύματα στο κορίτσι και να τα κουβαλάει στις ενήλικες σχέσεις του και στη μετέπειτα ζωή του.

Η συνειδητοποίηση του φύλου ξεκινάει απο πολύ μικρή ηλικία. Σε μια έρευνα που έγινε το 2007* ανάμεσα σε παιδιά 3-5 ετών, τα ίδια ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν τα “αγορίστικα” παιχνίδια από τα “κοριτσίστικα”. Από μία άλλη έρευνα που διεξήχθη το 2011* ανάμεσα σε παιδιά 6-11 ετών, προέκυψε το συμπέρασμα ότι το στερεότυπο “Τα μαθηματικά είναι για αγόρια” ξεκινάει επίσης από μικρή ηλικία. Και αυτό το στερεότυπο ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια η βασική αιτία που γονείς επέλεγαν κατασκευαστικά παιχνίδια μόνο για τα αγοράκια της οικογένειας.

Εκτός από το οικογενειακό περιβάλλον, κάτι που επίσης ενισχύει στα παιδιά την επιλογή έμφυλων παιχνιδιών, είναι η τηλεόραση. Σύμφωνα με μελέτες, κοριτσάκια που βλέπουν τηλεοπτικά προγράμματα όπου πρωταγωνιστούν νεράιδες και πριγκίπισσες, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν στερεοτυπική συμπεριφορά σε ό,τι αφορά την επιλογή παιχνιδιού. Φυσικά δεν προτείνω να εμποδίζουμε τα κορίτσια να βλέπουν τέτοιου είδους προγράμματα. Αυτό που προτείνω είναι να μην τα εμποδίζουμε να βλέπουν και προγράμματα με σούπερ ήρωες εφόσον το επιθυμούν.

Αν και παραδέχομαι ότι τα τελευταία χρόνια το τοπίο έχει αλλάξει και πλέον όλα τα παιδιά παίζουν με όλα τα παιχνίδια, κάποιες φορές τολμώ να πω πως κάποιοι γονεις, περνάμε στο άλλο άκρο. Από φόβο δηλαδή μήπως η κόρη μας εμφανίσει στερεοτυπική συμπεριφορά χωρίς σεβασμό για τη διαφορετικότητα των άλλων, την πιέζουμε ή της αγοράζουμε μόνο “αγορίστικα” παιχνίδια με κίνδυνο να της δημιουργήσουμε αποστροφή γι’ αυτά όπως θα δημιουργούσαμε σε κάθε παιδί που θα αναγκάζαμε να παίξει με τις δικές μας επιλογές.

Επειδή υπήρξα παιδί που έπαιζα ελάχιστα με κούκλες και πολύ περισσότερο με κατασκευαστικά παιχνίδια, νομίζω πως η ελευθερία και η ομαδικότητα είναι το κλειδί. Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να διαλέξουν τα παιχνίδια τους και κυρίως αφήστε τα να παίξουν με παιδιά του αντίθετου φύλου και να επεξεργαστούν τα παιχνίδια τους.

Το παιχνίδι είναι ο προθάλαμος των ενήλικων σχέσεων του παιδιού. Κορίτσια που μαθαίνουν να αλληλεπιδρούν με το αντίθετο φύλο και να ενστερνίζονται τις επιλογές τους, είναι πλάσματα ανθεκτικά με μεγαλυτερες πιθανότητες για υγιείς σχέσεις στην ενήλικη ζωή.
Γιατί η ζωή, είναι κι αυτή μια κατασκευή 😉

*Πηγή έρευνας: https://pursuit.unimelb.edu.au/