“Τί είναι αυτό το παιχνίδι; Αυτό δεν πάει εδώ, πάει εκεί”: Κρίνοντας τον τρόπο που παίζει το παιδί, φρενάρεις τη φαντασία του

Τα παιδιά παίζουν δημιουργικά και με φαντασία με διάφορους τρόπους ανάλογα την ηλικία, το περιβάλλον που ζουν και τα παιχνίδια που επιλέγουν τα ίδια ή/και οι μεγάλοι γύρω τους.  Τη φαντασία συνήθως τη χρησιμοποιούν στο παιχνίδι για να δημιουργήσουν σενάρια με φιγούρες, τουβλάκια, κατασκευαστικά παιχνίδια κλπ. πολλές φορές δε, γίνονται μέρος αυτού του σεναρίου, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο τα ίδια. Και κάπου εδώ έρχεται ο μπαμπάς, η μαμά ή ο οποιοσδήποτε και αρχίζουν: Τί είναι αυτό που παίζεις, γιατί έτσι το ένα, γιατί έτσι το άλλο, αυτό δεν πάει εκεί, πάει εδώ, δεν στέκονται έτσι τα κουκλάκια αλλά αλλιώς, το τουβλάκι αυτό δεν κολλάει εκεί, εδώ κολλάει κλπ.

Από την Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook Βρες με στο Instagram Βρες με στο SinglemomTv

Ομολογώ έχω πιάσει κι εγώ πολλές φορές τον εαυτό μου να κάνει παρατηρήσεις στον Γιώργο. Τις προάλλες, μου ήρθε στην παιδική χαρά με ένα ψεύτικο φίδι και εκτός που ανατριχιάσαμε όλοι, θύμωσα. Θεώρησα πως δεν ήταν κατάλληλο για την ηλικία του αλλά και ότι δεν του προσφέρει τίποτα. Δεν σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι αφού σ’ εκείνον άρεσε σε εμένα περίσσευε ούτε ότι όταν πας κόντρα σε ένα παιδί θα πάει και θα κάνει αυτό που δεν σ’ αρέσει.

Προκειμένου να ενθαρρύνεις το παιδί να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του, αρχικά θα πρέπει να “στρώσεις” το έδαφος, όπως είναι ένα ήρεμο και ασφαλές μέρος για παιχνίδι με κατάλληλη θερμοκρασία και καλό φωτισμό. Στη συνέχεια επίλεξε παιχνίδια με πολλαπλές δυνατότητες, όπως είναι τα κατασκευαστικά που εξάπτουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παιδιού, του δημιουργούν την επιθυμία για δημιουργία σεναρίων και το καλούν να υποδυθεί ρόλους μες από χιλιάδες τουβλάκια και κατασκευές.

Σπιτάκια, πυργάκια, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, ρομποτάκια, ανθρωπάκια και αυτοκίνητα, σε διάφορα σχήματα και χρώματα δημιουργούν στο παιδί την ανάγκη για εξερεύνηση, το μαθαίνουν να καλλιεργεί τη φαντασία του και να δημιουργεί ιστορίες με το μυαλό του, ιστορίες που θα του χρειαστούν στη μετέπειτα πορεία της σχολικής του ζωής και όχι μόνο. Και όταν ο γονιός αυτό το “φρενάρει” με επικριτικά σχόλια που αποθαρρύνουν το παιδί, πλήττει τη φαντασία του και κατ΄επέκταση την αυτοπεποίθηση, την πρόοδο και την αυτονομία του.

Επιπλέον, κάτι που κάνουμε συχνά οι γονείς, είναι να επεμβαίνουμε στα παιχνίδια των παιδιών. Κι αυτή μας η επέμβαση δεν τα βοηθάει και δεν τα μαθαίνει να ελίσσονται. Καλό είναι λοιπόν να είμαστε απλοί παρατηρητές και φυσικά να εμπλεκόμαστε μόνο όταν το κλίμα είναι έκρυθμο και τα παιδιά αντί να παίζουν, μαλώνουν. Η επέμβασή μας, σε αυτή τη περίπτωση, μαθαίνει τα παιδιά να λύνουν τις διαφορές τους και τα βοηθά στο να μην επηρεάζεται η φαντασία τους, από εξωτερικούς παράγοντες.

Αν το παιδί σου δεν έχει άλλα παιδάκια να παίξει, πάρε εσύ αυτό το ρόλο αλλά χωρίς αντιρρήσεις και κριτική. Ανέλαβε με χαρά το ρόλο που σου δίνει το παιδί μέσα στο παιχνίδι και ακολούθησε τις οδηγίες του. Με τον τρόπο αυτό, ενισχύεις την αυτοπεποίθησή του, του δίνεις ηγετικές ικανότητες και οξύνεις τη φαντασία του, καθώς μαθαίνει να παίζει και να αλληλεπιδρά και με ενήλικες.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που βοηθάει το παιδί να καλλιεργήσει τη φαντασία του μες από το κατασκευαστικό παιχνίδι, είναι ο χρόνος. Η κατάλληλη στιγμή μέσα στην ημέρα είναι σημαντικός παράγοντας όπως και η διάρκεια. Και μιας που μιλάμε για κατάλληλη στιγμή, είναι σημαντικό να πούμε πως αυτή είναι μόνο η στιγμή που θέλει το παιδί και φυσικά αφού έχει τελειώσει τα μαθήματά του.

Ειδικά στο κατασκευαστικό παιχνίδι, κανόνας είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας για το πότε, πώς και με ποιούς να παίζει ένα παιδί. Αν λοιπόν θέλουμε να έχουμε ένα πλάσμα χαρούμενο και αυτόνομο, γεμάτο φαντασία και όρεξη για ζωή, μοναδικός κανόνας είναι αυτός που ορίζει το δικό του θέλω. Όχι το δικό μας.