fbpx

Από τα σημερινά παιδιά το μόνο που τους λείπει είναι…οι γονείς τους!

| 11 Φεβρουαρίου 2022
ADVERTISEMENT

Ήταν δεν θα ήταν ο Γιώργος μου 4 χρονών. Ήμασταν ακόμα παντρεμένοι με τον μπαμπά του. Γενικά ήρεμο παιδί, εντελώς ζεν, δεν ξύπναγε τα βράδια παρά μόνο για να φάει σαν μωρό και αργότερα συγκαταβατικό παιδί. Κι όμως…την περίοδο των έντονων καυγάδων μας με τον πατέρα του, μια μέρα που είχαμε πάει στο γνωστό παιχνιδοκατάστημα, επειδή αρνούμασταν να του πάρουμε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, άρχισε να κυλιέται στο πάτωμα να ωρύεται και να κλαίει.


ADVERTISEMENT

Όλος ο κόσμος είχε γυρίσει και μας κοίταζε. Ήμουν κι εγώ κάποτε αυτός ο κόσμος που νομίζει πως δεν θα του συμβεί ποτέ. Θυμάμαι τον πλησίασε ο πρώην άντρας μου προσπαθώντας να τον ηρεμήσει και εγώ απλά απομακρύνθηκα για να μην βλέπω. Τύψεις με έτρωγαν σε όλο τον δρόμο της επιστροφής. Έφταιγε που όταν ήταν μωρό τον άφηνα να κλαίει στην κούνια του για να μην τον καλομάθω όπως μου έλεγαν; Φταίει που με τον πατέρα του πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο; Μήπως να παραιτηθώ να είμαι μαζί του 24/7 και να ελέγχω κάθε συμπεριφορά του; Γιατί το παιδί μου είναι άτακτο;

Δες εδώ τί με βοήθησε να πάρω απαντήσεις

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ