Όχι τα παιδιά μου ΔΕΝ είναι όλος μου ο κόσμος

«Ο κόσμος μου όλος» βλέπω και ακούω από κάθε μαμά όλη την ώρα συνήθως όταν κοιτάζει μία οικογενειακή φωτογραφία ή καμαρώνει τα παιδιά της που είναι όμορφα ντυμένα πριν από ένα γάμο, μία σχολική γιορτή ή ένα πάρτι. Και εγώ λατρεύω τα παιδιά μου φυσικά, αλλά δεν είναι το κέντρο του κόσμου μου. Σόρρυ αλλά ο κόσμος μου είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να είμαι απλά μαμά.

Έχω και μία καριέρα που είναι εξίσου σημαντική. Τα παιδιά μου παραπονιούνται συχνά γιατί θέλουν να είμαι πιο πολύ στο σπίτι. Άραγε θα ήταν ευκολότερο αν το έκανα; Κατά κάποιο τρόπο ναι. Με τέσσερα παιδιά θα γλίτωνα πολλά λεφτά από βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς και με το σύζυγό μου δεν θα χρειαζόταν να τσακωνόμαστε όλη την ώρα για το ποιος θα πάρει άδεια να κάτσει σπίτι όταν κάποιο από τα παιδιά είναι άρρωστο ή πρέπει να πάει στον ορθοδοντικό. Όσες δουλειές «στριμώχνονται» το σαββατοκύριακο θα μπορούσαν να γίνουν πιο άνετα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ώστε τα σαββατοκύριακα που δεν έχουν τα παιδιά σχολείο να μπορούμε να περνάμε περισσότερο χρόνο όλοι μαζί.

Αγαπώ τη δουλειά μου και είμαι πολύ καλή σε αυτή. Μου αρέσει να φεύγω το πρωί από το σπίτι. Μου αρέσει να βλέπω κάθε πρωί τους συναδέλφους μου να λέμε καλημέρα και να συζητάμε τα δικά μας. Αν έμενα σπίτι τι θα έκανα; Θα τα έτρεχα όλη την ώρα, θα γινόμουν υπηρέτριά τους, θα το έπαιζα διαιτητής όταν τσακώνονταν ή θα τα κυνηγούσα να αφήσουν κάτω τα κινητά και τα PlayStation. Επίσης μου αρέσει που κάνω τη διαφορά. Έχει λοιπόν νόημα να λέω ότι τα παιδιά μου είναι όλος μου ο κόσμος από τη στιγμή που δεν είμαι πρόθυμη να παρατήσω τη δουλειά μου για χάρη τους;

Επίσης έχει νόημα να λέω ότι τα παιδιά μου είναι όλος μου ο κόσμος από τη στιγμή που δεν μου αρέσει να παίζω μαζί τους; Μεταξύ τους, τους αρέσει να παίζουν. Μπορώ να κάθομαι ώρες να τα χαζεύω. Παίζω και εγώ μαζί τους αλλά πολύ λίγο, ίσα μέχρι να κουραστώ ή να βαρεθώ. Δεν μου αρέσει να μεταμφιέζομαι ή να παίζω ρόλους όπως εκείνα οπότε τα αφήνω να παίζουν όποιο παιχνίδι θέλουν, απλά εγώ δεν παίζω μαζί τους. Αυτός είναι και ο λόγος που έκανα τέσσερα παιδιά και όχι ένα. Για να έχουν παρέα να παίζουν.

Έχει νόημα να λέω ότι τα παιδιά μου είναι όλος μου ο κόσμος από τη στιγμή που βάζω τα θέλω και τις ανάγκες μου πάνω από τις δικές τους; Όταν μου ζητάνε να τους τρίψω τα χεράκια ή την πλάτη για να κοιμηθούν πιο γρήγορα αρνούμαι να το κάνω γιατί πολύ απλά δεν θέλω. Βαριέμαι. Μόλις βάλω και το τελευταίο παιδί για ύπνο τελείωσα. Τα βάζω στο κρεβάτι τους, τα φιλάω, τα σκεπάζω και τέλος. Ειρήνη υμίν. Χρειάζομαι λίγα λεπτά απόλυτης σιωπής πριν πέσω στο κρεβάτι μου για να ξεκουραστώ και εγώ λίγο πριν ξεκινήσει η επόμενη ημέρα. Όχι, δεν έχει μασαζάκι απόψε. Μάλλον ούτε αύριο. Θα δούμε. Η μαμά σας αγαπά πολύ. Καληνύχτα.

Για να το δούμε και από την άλλη πλευρά: είναι υγιές για τα παιδιά μου να είναι το κέντρο του κόσμου μου; Είναι καλό να γνωρίζουν ότι πάνω από εκείνα δεν βάζω τίποτε άλλο και ολόκληρη η ύπαρξή μου περιστρέφεται γύρω από την εξυπηρέτηση των αναγκών τους, την ψυχαγωγία τους και την παρηγοριά κάθε φανταστικού τραύματος που αποκτούν; Δεν είναι πιο σωστό να μάθουν από μικρά ότι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες έχουν και εκείνοι ανάγκες, ευθύνες και επιθυμίες πέρα από εκείνα; Χρειαζόμαστε χώρο να σκεφτούμε και να αναπνεύσουμε και επίσης χρόνο για να κάνουμε πράγματα που μας φέρνουν χαρά.

Τα παιδιά μου τα λατρεύω. Θα πέθαινα γι’ αυτά αλλά προτιμώ να τα στείλω στην αυλή να παίξουν με τα παιχνιδάκια τους και να κάτσω μόνη μου στο σαλόνι να πιω ήσυχα τον καφέ μου. Συχνά μου ζητούν να βγω έξω να παίξω μαζί τους, αλλά τους λέω όχι. Για λίγα λεπτά αισθάνομαι ενοχές αλλά όταν έπειτα ακούω τον ήχο από τα γέλια τους και το παιχνίδι τους, ησυχάζω γιατί και έτσι μία χαρά χαρούμενα είναι και διασκεδάζουν και ας μην έχουν τη μαμά τους μαζί τους. Και έξω να έβγαινα να παίζαμε μαζί, πάλι δεν θα ήταν το κέντρο του κόσμου μου.

Πηγή: scarymommy.com