Μόνες μαμάδες μεγαλώνουν τα παιδιά τους μαζί: Η νέα “μόδα” που έγινε ανάγκη

Όταν η 38χρονη Ramona Lee Perez από τη Νέα Υόρκη χώρισε από τον άντρα της μετά από 10 χρόνια γάμου, βρέθηκε να ξοδεύει πολλά λεφτά στη φύλαξη του 6 ετών γιου της, ενώ δούλευε ημιαπασχόληση διδάσκοντας Κοινωνικές Επιστήμες.

«Την προηγούμενη χρονιά ξόδευα 1000 δολάρια το μήνα στην απογευματινή φύλαξη. Ζήτησα αλλαγή βάρδιας, αλλά και πάλι έπρεπε να δουλεύω μία νύχτα τη βδομάδα», είπε η Perez. Δεν ήταν μόνο δαπανηρό, αλλά και ψυχοφθόρο για το γιο της, που βίωνε το άγχος του αποχωρισμού. «Δεν ήθελε με τίποτα να είναι με τη νταντά. Αλλάξαμε δύο μέσα στη χρονιά. Κάτι τέτοιο είναι ασταθές για τον ίδιο και τις ανάγκες του».

Όταν μία φίλη της από τον Διεθνή Σύνδεσμο Θηλασμού ανέφερε, ότι σκόπευε να χωρίσει, αλλά δεν ήξερε, πού να πάει με την σχεδόν 6 χρονών κόρη της, η Perez της πρότεινε να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να μοιραστούν το νοικοκυριό. «Τα παιδιά μας γνωρίζονται όλη τους τη ζωή», είπε η Perez με απόλυτη φυσικότητα, τονίζοντας, πόσο δύσκολη ήταν η χρονιά και για τις δύο οικογένειες. Παρά το γεγονός, ότι η συγκάτοικος της Perez μετακόμισε πρόσφατα με το αγόρι της, το ζευγάρι και τα παιδιά τους είναι ακόμη φίλοι και παίζουν μαζί στην ίδια γειτονιά, που ζουν.

Η Teresa Coates, μόνη μητέρα με μια δεκατριάχρονη κόρη και έναν δεκαοχτάχρονο γιο, ζει εδώ και σχεδόν 4 χρόνια μαζί με μία άλλη μόνη μητέρα. Σε αντίθεση με την Perez, η 41 ετών Teresa, που είναι σύμβουλος επιχειρήσεων, δεν γνώριζε από πριν τη συγκάτοικό της. Τη γνώρισε διαδικτυακά, αναζητώντας έναν οποιοδήποτε συγκάτοικο. Πρόσφατα μάλιστα, μετακόμισαν από το διαμέρισμα, που ζούσαν σε ένα καινούργιο σπίτι στο Portland του Oregon, το οποίο βοήθησε να αγοράσουν ο μπαμπάς της άλλης κοπέλας.

Η πορεία της Coates μέχρι το «ενωμένο νοικοκυριό» ήταν αρκετά περιπετειώδης. Μόλις χώρισε με τον άντρα της, πήρε τα παιδιά της στο Βιετνάμ, όπου δίδασκε αγγλικά και σε όλη την οικογένεια άρεσε από την αρχή η ιδέα του να μοιράζεσαι ένα σπίτι με άλλες μονογονεϊκές οικογένειες . Σκέφτηκε, «γιατί να μην το φέρω όλο αυτό στο Oregon;»

«Έστειλα e-mail στην τωρινή μου συγκάτοικο και το κανονίσαμε. Έχει σχεδόν τις ίδιες απόψεις στα θέματα ανατροφής, με μένα. Δεν έχει καν τηλεόραση στο σπίτι, προτιμά να βγαίνει και να κάνει διάφορα και έχει ζήσει στο εξωτερικό. Δεν είναι της θρησκείας και είναι φιλελεύθερη πολιτικά», αναφέρει η Coates. Η μετάβαση ήταν γεμάτη χιούμορ θυμάται: «Οι γείτονες νόμιζαν για περίπου έξι μήνες ότι είμαστε λεσβίες».

«Πάνω που βγήκα από έναν γάμο 17 ετών, μετακόμισα σε μία πόλη, όπου δεν ήξερα κανέναν και ήμουν ντροπαλή και εσωστρεφής».

Άρχισε να μιλά με άλλες γυναίκες, με τις οποίες θα μπορούσε να μοιραστεί τον έξτρα όροφο στο σπίτι της και γρήγορα κατάλαβε, ότι υπήρχαν πολλές γυναίκες σε ανάγκη στη γειτονιά της.

Αυτή η διαπίστωση την έκανε να ιδρύσει την CoAbode, μια αναπτυσσόμενη οργάνωση, που έχει στόχο να ενώσει μόνες μητέρες με άλλες στη γειτονιά μέσα από ένα ασφαλές και ανώνυμο δίκτυο μηνυμάτων. Λέει, ότι η οικονομία έχει ενισχύσει αυτή την ανάπτυξη και οι περισσότεροι συμφωνούν. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που συνειδητοποιούν, ότι έχουν αρκετό χώρο στα σπίτια τους και έτσι, μπορούν να βοηθήσουν δίνοντας το ενοίκιο εκεί ή απλά δεν μπορούν να αντέξουν τα ενοίκια, που απαιτούνται για μία γκαρσονιέρα, όταν όμως, σκέφτονται να μοιραστούν ένα δυάρι, λένε, «Ναι, μπορώ, να το κάνω», λέει η Annamarie Pluhar, συγγραφέας.

Η CoAbode, ως οργάνωση, υποστηρίζει ότι «δύο μόνες μαμάδες, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μαζί, μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα απ’ ότι μία, που παλεύει μόνη της». Και σίγουρα, υπάρχουν πολλοί λόγοι για μία μαμά να εντάξει κάτι τέτοιο στις επιλογές της.

Πρώτον, υπάρχει η δωρεάν φύλαξη για το παιδί (κάτι που οι παντρεμένες ή δεσμευμένες μητέρες έχουν από το σύντροφό τους). Και γνωρίζοντας, ότι μια άλλη μητέρα είναι υπεύθυνη και όχι μία μπέιμπι σίτερ, που απλά πληρώνεται για να κάνει τη δουλειά της, μπορεί να καθησυχάσει τόσο τη μητέρα όσο και το παιδί.

«Ο γιος μου αποκαλεί τη συγκάτοικό μου μαμά Judi και η κόρη της με αποκαλεί μαμά Ramona. Ο γιος μου δεν είχε πρόβλημα, η Judi να διαβάζει και στα δύο παιδιά παραμύθια πριν τον βραδινό ύπνο. Η Judi έπρεπε να ξυπνάει πιο νωρίς από τα παιδιά δύο φορές την εβδομάδα και έτσι, τα πήγαινα εγώ σχολείο», λέει η Perez.

Για τις μόνες μητέρες με παιδιά, το επιχείρημα αυτό μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση της οικογένειας.

«Ήταν φοβερό, που στολίσαμε χριστουγεννιάτικο δέντρο, φορώντας τις πιτζάμες μας και ανοίγοντας δώρα», θυμάται η Perez. Έτσι, τα μόνα παιδιά μπορούν να μοιραστούν αυτές τις εμπειρίες με τα «αδέρφια», που ποτέ δεν είχαν. «Ήταν λίγο πιεστικό για εμάς τις μαμάδες. Τα παιδιά μπορούσαν να ασχολούνται για πάνω από τρεις ώρες παίζοντας κρυφτό σε μία “σπηλιά” φτιαγμένη από σεντόνια», λέει η Perez. «Οι δουλειές του σπιτιού μοιράζονται στα δύο – μαγειρική, καθάρισμα, πλυντήριο, όπως ακριβώς και σε ένα γάμο».

Σύμφωνα με τα αρχεία της Co-Abode, οι μητέρες αναφέρουν, ότι κέρδισαν «κατά μέσο όρο 56 ώρες το μήνα». Ακόμη και η Coates, της οποίας τα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα για να μένουν μόνα στο σπίτι, λέει ότι της αρέσει η ιδέα ενός άλλου ενήλικα να τα προσέχει, όταν αυτή λείπει. «Αν θέλω να μείνω στο φίλο μου, ξέρω ότι κάποιος άλλος θα είναι στο σπίτι, που θα με ενημερώσει, πριν φύγει ή αν συμβεί κάτι», λέει η Coates.

«Πριν βρεις κάποια, με την οποία πιστεύεις, ότι ταιριάζεις, ο τρόπος, με τον οποίο θα την αντιμετωπίσει το παιδί σου, μπορεί να σε βοηθήσει να διακρίνεις, αν η νέα “οικογένεια” είναι κατάλληλη και να βοηθήσεις, ώστε η μετάβαση να αρχίσει ομαλά, ειδικά αν δεν έχεις ήδη άλλους οικογενειακούς φίλους», λέει η Pluhar. «Οι μαμάδες πρέπει πρώτα να συναντηθούν μόνες τους και τότε, αν συμφωνήσουν, γνωρίζουν τα παιδιά μεταξύ τους σε έναν ουδέτερο χώρο, όπως μια παιδική χαρά ή σε ένα πικνίκ. Στη συνέχεια, επισκέπτονται ο ένας το σπίτι του άλλου, για να δουν, πώς συμπεριφέρεται ο καθένας στην καθημερινότητά του».

Παρόλο που η συγκάτοικος της Judi μετακόμισε τελικά, η Perez λέει, ότι θα το έκανε ξανά και δήλωσε, ότι βρήκε την κοινή στέγαση ευκολότερη από το γάμο της – από άποψη γονικής μέριμνας. «Είχα λιγότερες συγκρούσεις με τη συγκάτοικο μου απ’ ότι με τον πρώην μου, ιδιαίτερα όσον αφορά την αυστηρή δίαιτα του γιου μου, που είναι αλλεργικός σε πολλά», λέει η Perez. Σημειώνει, ότι η απόσταση έχει κάνει τα “αδέρφια” να πεθυμήσουν το ένα το άλλο. “Τώρα που μετακόμισαν, ζητάνε συνέχεια παραπάνω χρόνο για παιχνίδι».

Πηγή: babble.com