Oικοδέσποινα παιδικού πάρτι απαίτησε από τα παιδάκια να χαρίσουν τα παιχνίδια τους, στην κόρη της

Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα σε ένα ξεχωριστό πάρτι γενεθλίων με την κόρη μου. Το πάρτι το έκανε ένα κοριτσάκι από το σχολείο της σε έναν ιδιαίτερο χώρο, στον οποίο τα παιδιά κατασκευάζουν τα δικά τους παιχνίδια με υλικά που έχουν προμηθευτεί τα ίδια. Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα αφού δεν θα ήταν ένα συνηθισμένο πάρτυ, αλλά κάτι πιο δημιουργικό. Το παιδάκι έσβησε την τούρτα του, φάγαμε πίτσα, χορέψαμε και ξεκίνησε το καλλιτεχνικό κομμάτι της υπόθεσης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πρόσκληση έλεγε ότι κάθε παιδάκι (συνολικά ήταν οχτώ οι καλεσμένοι) έπρεπε να προμηθευτεί τα κατάλληλα υλικά από μία λίστα που μας είχαν δώσει ανάλογα με το παιχνίδι που θέλαμε να κατασκευάσουμε. Με το σύζυγό μου να φανταστείτε ξοδέψαμε γύρω στα 40 ευρώ μόνο για τα υλικά.

Πήγαμε λοιπόν στο πάρτι, περάσαμε πάρα πολύ καλά, όλα τα παιδάκια έφτιαξαν τα παιχνίδια τους και στο τέλος η μαμά του παιδιού που έκανε το πάρτι είχε τη φαεινή ιδέα να πάρει τα παιχνίδια που έφτιαξαν τα παιδιά για να τα δώσει στην κόρη της. Όλα τα παιδάκια, απογοητευμένα και θυμωμένα μαζί, έδωσαν τελικά τα παιχνίδια τους και η μαμά αυτή δεν είπε ούτε ένα ευχαριστώ. Ένα αγοράκι μόνο δεν θέλησε να το δώσει και το παιδάκι που γιόρταζε του το άρπαξε με τη βία από τα χέρια. Προφανώς και έπρεπε να είχα μιλήσει, αλλά δεν το έκανα. Μεγάλη μου βλακεία. Και οι υπόλοιποι γονείς έδειχναν εξίσου ενοχλημένοι.

Μείνανε τα κακόμοιρα τα παιδάκια να βλέπουν το κοριτσάκι να παίζει με ένα σωρό καινούργια παιχνίδια ενώ εκείνα δεν είχαν τίποτα. Οι υπάλληλοι του συγκεκριμένου χώρου σαφώς και δεν μίλησαν αφού τους κανόνες τους βάζει αυτός που πληρώνει. Φεύγοντας με την κόρη μου αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα κυρίως για το γεγονός ότι είχε κουραστεί τόσο να φτιάξει το συγκεκριμένο παιχνίδι και η γυναίκα αυτή την ανάγκασε να της το δώσει. Την επόμενη μέρα πήγα και αγόρασα καινούργια υλικά και μαζί φτιάξαμε ένα καινούργιο παιχνίδι που ήταν καταδικό της και δεν μπορεί να της το πάρει κανείς.

Καθώς περνούσαν οι μέρες αναρωτιόμουν αν μία τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους της άλλης μαμάς είναι φυσιολογική ή όχι; Μήπως ήμουν υπερβολική και δεν το κατάλαβα;

Λίγες μέρες μετά ήμουν μαζί με μία άλλη μαμά στο σχολείο των παιδιών και έτυχε να συναντηθούμε με τη μαμά αυτή που έκανε το πάρτι. Μιλήσαμε για λίγο και η συζήτησή μας είχε ως εξής:

«Ελπίζω τα παιδάκια σας να πέρασαν πολύ ωραία στο πάρτυ. Η κόρη μου το διασκέδασε πολύ».

«Ε πώς να μην το διασκεδάσει», είπε η άλλη μαμά. «Αφού φεύγοντας πήρε τα παιχνίδια όλων των παιδιών. Έχεις υπόψη σου πόσο στεναχωρήθηκαν τα άλλα παιδάκια;»

«Η κόρη μου ήθελε να έχει κάτι από το κάθε παιδάκι γι’ αυτό ζήτησα να πάρουμε τα παιχνίδια τους».

«Ναι, συμφωνώ αλλά εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί τα παιδάκια να μην κρατήσουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν. Με δεδομένο ότι πληρώσαμε για να πάρουμε τα υλικά αφού ο χώρος που είχες κλείσει δεν μας παρείχε τίποτα δεν θα έπρεπε τα παιδιά να είχαν κρατήσει τα παιχνίδια τους;»

«Αλίμονο αν έβαζα τα υλικά για το κάθε παιδί. Δεν έχω και τόσα χρήματα πια. Αν το πρόβλημα είναι το οικονομικό θα βρω τρόπο και θα σας επιστρέψω τα χρήματα. Ωστόσο εξακολουθώ να μη βλέπω πού είναι το πρόβλημα».

«Τι δεν καταλαβαίνεις; Οι γονείς πληρώσαμε και τα παιδιά κουράστηκαν για να φτιάξουν κάτι που εσύ τους πήρες με το έτσι θέλω. Αυτό είναι το πρόβλημα. Τόσο μεγάλη έλλειψη από παιχνίδια είχε η κόρη σου για να πάρει των παιδιών μας;».

Σε αυτό το σημείο η οικοδέσποινα μαμά δεν μίλησε. Γύρισε την πλάτη της και έφυγε εμφανώς προσβεβλημένη.

Ό, τι με πείραξε περισσότερο από τη συζήτηση αυτή ήταν η φράση «Αλίμονο αν έβαζα τα υλικά για το κάθε παιδί». Αν δεν μπορείς κυρία μου να καλύψεις τους οκτώ καλεσμένους που έχεις, κάνε κάτι απλό και λιγότερο φαντεζί που θα σου κοστίσει και λιγότερο. Με ποιο δικαίωμα βάζεις γονείς και παιδιά σε αυτή τη διαδικασία; Αν δεν σου περισσεύουν εσένα ούτε σε εμάς περίσσευαν να δώσουμε 40 ευρώ για τα υλικά συν 20 ευρώ για το δώρο του παιδιού σου. Τουλάχιστον ας είχες την ευγενή καλοσύνη να αφήσεις στο κάθε παιδί το παιχνιδάκι που έφτιαξε και όχι να μαζέψεις οχτώ παιχνίδια για την κόρη σου λες και είσαι γύφτισσα.

Μετά από αυτή τη συζήτηση έπαψα να αναρωτιέμαι γιατί ήξερα ότι εγώ είχα δίκιο. Κομμένα τέτοια πάρτι από δω και πέρα. Ούτε εμείς θα ξαναπάμε σε πάρτι της όχι ότι πρόκειται να μας καλέσει ούτε όμως θα την καλέσω και εγώ. Λυπάμαι που δεν σας έχω happy end, αλλά πολλοί γονείς είναι αυτής της λογικής. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνω και εγώ έτσι.

Πηγή: reddit.com