Το παιδί του αυτοκτόνησε λόγω bullying. Σήμερα παλεύει για να σώσει άλλα παιδιά (photos)

Ο Kirk Smalley έχασε τον 11χρονο γιο του όταν εκείνος αυτοκτόνησε μέσα στο σπίτι τους εξαιτίας του bullying που υφίστατο καθημερινά στο σχολείο. Ο θάνατος του παιδιού συνέτριψε τους γονείς και τα αδέρφια του, ωστόσο ο πατέρας δεν το έβαλε κάτω και υποσχέθηκε να βάλει τα δυνατά του, ώστε να πολεμήσει το φαινόμενο αυτό και να ενθαρρύνει τα παιδιά να μιλάνε για ο, τι τα απασχολεί σώζοντας έτσι πολλές ζωές.

Το 2010 ίδρυσε το “Stand for the Silent” που σήμερα είναι ένας από τους κορυφαίους και πιο αποτελεσματικούς οργανισμούς κατά του εκφοβισμού. Η αποστολή του είναι απλή: Θέλει να δείξει σε όλους πόσο κακό κάνει στην ψυχή ενός παιδιού το bullying και πόσο πόνο προκαλεί. 

Ο πατέρας του παιδιού θέλει να περάσει το εξής μήνυμα: είτε είσαι θύτης είτε θύμα, τα σχολεία, οι δάσκαλοι και οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν, αρκεί να μιλήσεις. Να θυμάσαι: Δεν είσαι μόνος/η.

Ο τραγικός μπαμπάς σε συνέντευξή του είπε τα εξής:

«Ένα μήνα και 7 μέρες μετά την αυτοκτονία του γιου μας, Ty, μέσα στο σπίτι μας, ανήμερα της Γιορτής του Πατέρα, έδωσα μία υπόσχεση: Θα κάνω ο, τι μπορώ για να εξαφανίσω το bullying από προσώπου γης. Τις υποσχέσεις μου εγώ τις κρατάω. Δεν υποσχέθηκα ποτέ τίποτα στο παιδί μου που δεν το πραγματοποίησα.

Η γυναίκα μου, Lauren και εγώ χάσαμε τον 11χρονο γιο μας εξαιτίας του bullying που δεχόταν καθημερινά στο σχολείο. Του έκαναν πολλά: του πετούσαν πράγματα, του έριχναν νερό ή σοκολατούχο γάλα στο κεφάλι, τον χτυπούσαν, τον κορόιδευαν και πολλά άλλα. Ο εκφοβισμός στην περίπτωση του δεν ήταν τόσο λεκτικός ή συναισθηματικός, όσο σωματικός μέχρι που στο τέλος δεν άντεξε. Μία φορά μόνο αντέδρασε και επιτέθηκε σε ένα παιδί που τον παρενοχλούσε για πάνω από δύο χρόνια και αποβλήθηκε τρεις μέρες. Πήραν τηλέφωνο τη γυναίκα μου και της ζήτησαν να έρθει να τον πάρει. Τον άφησε σπίτι και ύστερα επέστρεψε στη δουλειά της. Όταν γύρισε σπίτι το απόγευμα ανακάλυψε το παιδί είχε αυτοκτονήσει μέσα στο υπνοδωμάτιο μας.

Αναβιώνω κάθε μέρα τις σκηνές αυτές, αλλά δεν το βάζω κάτω. Με τη γυναίκα μου έχουμε αποφασίσει να βοηθήσουμε όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Μέχρι στιγμής έχουμε ταξιδέψει σε πάνω από 1.250 σχολεία, έχουμε μιλήσει με πάνω από 1.300.000 παιδιά και έχουμε σώσει πολλές ζωές.

Ξέρετε πόσες χιλιάδες παιδιά μας έχουν εκμυστηρευτεί ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν, επειδή δεν αντέχουν άλλο το bullying που δέχονται; Την προηγούμενη εβδομάδα με πλησίασε μία μαθήτρια, η οποία ήθελε να με ευχαριστήσει επειδή 3 χρόνια πριν άκουσε κάποιες από τις συμβουλές μου και δεν αυτοκτόνησε: “Όταν ήρθες στο σχολείο και μας μίλησες, χωρίς να το καταλάβεις μου έσωσες τη ζωή. Είμαι ακόμα εδώ και αυτό το οφείλω σε σένα”.

Η τεχνολογία μας έχει αποξενώσει και δεν είμαστε πια τόσο κοντά στα παιδιά μας όσο ήμασταν κάποτε. Οι γονείς, όταν τα παιδιά τους γυρνούν σπίτι, τα ρωτούν «Πως ήταν η μέρα σου;». Και αν ρωτούν, η απάντηση που λαμβάνουν τους καλύπτει; 

Στην ερώτηση λοιπόν «Πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο» θα πετάξουν ένα ξερό «καλά» ή «μία χαρά» χωρίς περαιτέρω συζήτηση. Έπειτα θα κλειστούν στο δωμάτιό τους, θα ανοίξουν τους υπολογιστές τους και θα χαθούν σε ένα άλλο κόσμο χωρίς οι γονείς να ξέρουν που μπαίνουν, τί λένε και τί κάνουν. Αυτό το πράγμα δεν λέγεται επικοινωνία.

Πρέπει να αναρωτηθούμε λοιπόν τι γίνεται. Πρέπει να ξέρεις να «διαβάζεις» καλά το παιδί σου, ώστε να ανακαλύψεις αμέσως εκείνο το μικρό σημάδι που μαρτυρά ότι κάτι δεν πάει καλά.

Λίγες μέρες μετά το θάνατο του γιου μου, μου έστειλε e-mail μία γυναίκα, η οποία είχε χάσει το γιο της. Έδεσε ένα σκοινί γύρω από το λαιμό του και αυτοκτόνησε. «Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε. Είναι δυνατόν να το έκρυβε τόσο καλά; Είναι δυνατόν εγώ η μάνα του να μην έχω καταλάβει τίποτα; 6 μήνες σχεδίαζε να αυτοκτονήσει. Ήταν φανερό ότι δεν ήθελε τη ζωή του και εγώ όχι μόνο δεν τον βοήθησα, αλλά δεν κατάλαβα καν ότι κάτι δεν πάει καλά».

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να συζητάμε με τα παιδιά μας και να τα έχουμε από κοντά. Θα έδινα τα πάντα, ο, τι έχω και δεν έχω για να μπορούσα έστω και για ένα λεπτό να μιλήσω και πάλι με το γιο μου.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα που απαιτούν επίλυση. Αν δεν κάνουμε κάτι όλοι μαζί, τίποτα δεν θα αλλάξει. Πολλά αθώα παιδιά θα εξακολουθούν να υποφέρουν και να δίνουν τέλος στις ζωές τους, γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους αλλιώς.

Μίλα με το παιδί σου. Μην αφήνεις τίποτα στην τύχη του. Να κοιτάς, να παρακολουθείς, να ψάχνεις…»

Πηγή: standforthesilent.org