Αγαπητοί γονείς, μην αφήνετε κανένα παιδάκι ακάλεστο από τα πάρτι των παιδιών σας!

Στο σχολείο της κόρης μου υπάρχει ένας κανόνας. Αν κάποιο παιδί σκοπεύει να κάνει πάρτι, πρέπει να καλέσει όλα τα παιδιά της τάξης.

Σωστότατος κανόνας και πολύ δίκαιος. Η κόρη μου δεν είναι φίλη με όλα τα παιδιά. Για την ακρίβεια δεν έχει κανένα φίλο και καμιά φίλη από την τάξη της και αιτία είναι ο αυτισμός της. Διατηρεί τον έλεγχο του εαυτού της, αλλά εξακολουθεί να θέλει να παίζει μόνη της. Δεν βρίσκει κανένα απολύτως ενδιαφέρον στο παιχνίδι ή τη συζήτηση με τα άλλα παιδιά κάτι που οι 5χρονοι συμμαθητές της λατρεύουν να κάνουν.

Με άλλα λόγια είναι δύσκολο για εκείνη να συμβαδίσει με κάποια πράγματα γι’ αυτό και τα παιδιά την έχουν κάνει στην άκρη. Το γνωρίζει εκείνη, το γνωρίζω και εγώ. Γνωρίζω ότι το παιδί μου δεν μπορεί να συζητήσει με ένα άλλο παιδί με τον παραδοσιακό τρόπο. Ίσως άμεσα ή έμμεσα να έχει πει στους συμμαθητές της να μείνουν μακριά της. Ίσως τα παιδιά να της φέρονται σαν να είναι η «αλλοπρόσαλλη» της τάξης, εκείνη η οποία έχει ξεσπάσματα για ανούσια πράγματα, όπως για τη μύτη ενός μολυβιού που έσπασε ή για μια αιφνίδια άσκηση σεισμού. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να πλησιάσει ένα παιδί και να κάνει φιλίες. Συχνά μιλάει για πράγματα που βρίσκει αστεία, ενώ οι άλλοι μόνο αστεία δεν τα βρίσκουν. Είναι προφανές ότι μόνο οι δάσκαλοί της είναι φίλοι της. Δεν την έχω δει ποτέ να παίζει κάποιο ομαδικό παιχνίδι με τα άλλα παιδιά.

Αυτό που επίσης γνωρίζω για το αγαπημένο μου κοριτσάκι είναι το εξής: τα παιδιά που δεν την κάνουν παρέα χάνουν την πιο ειλικρινή και χαρούμενη φίλη που θα μπορούσαν να έχουν.

Ξέρω καλά ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος δεν μπορεί να καλέσει ολόκληρη την τάξη σ’ ένα πάρτι και δύο από αυτούς είναι το οικονομικό και ο μικρός χώρος, ξέρω όμως επίσης ότι ένας βασικός λόγος είναι οι προσωπικές προτιμήσεις.

Θυμάμαι σαν παιδί να φτιάχνω λίστα με τους καλύτερους φίλους και φίλες μου που ήθελα να έρθουν στο πάρτι μου και σίγουρα δεν περιλάμβανε όλα τα παιδιά της τάξης. Το πρόβλημα με τις λίστες αυτές είναι ότι όταν πρόκειται για παιδιά όπως η κόρη μου, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να συμπεριληφθεί σε καμία λίστα αφού δεν αποτελεί ούτε την πρώτη ούτε την τελευταία επιλογή κανενός. Γι’ αυτό και ο κανόνας που σας ανέφερα στην αρχή είναι τόσο ιερός για μένα. Δεν με πειράζει να μην είναι προσκεκλημένη σε ένα πάρτι. Με νοιάζει που δεν είναι προσκεκλημένη σε κανένα πάρτι.

Όταν είσαι γονέας παιδιού με ειδικές ανάγκες συχνά νιώθεις μόνος και απομονωμένος. Βλέπεις τα άλλα παιδιά να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, να παίζουν κρυφτό, κυνηγητό, να μαθαίνουν κάποιο μουσικό όργανο και να κοιμούνται το ένα στο σπίτι του άλλου τη στιγμή που το δικό σου παιδί τρώει μόνο του στα διαλείμματα. Παλιά προσπαθούσα να της βρω φίλους αλλά πλέον πρέπει να την αφήσω μόνη της να το κάνει και χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία και χωρίς παιδιά που να θέλουν να την προσθέσουν στη λίστα τους θα παραμείνει για πάντα στην άκρη.

Το να μαθαίνεις στα παιδιά σου να αγκαλιάζουν κάθε παιδί ό, τι και να έχει, ξεκινάει από το σπίτι. Ξεκινάει από γονείς που είναι πρόθυμοι να κάνουν το ίδιο. Αυτή είναι η έκκλησή μου προς όλους τους γονείς: συμπεριλάβετε στη λίστα σας ακόμα κι εκείνο το παιδί που έχει κλειστεί στον εαυτό του, ακόμα και εκείνο που είναι «περίεργο», «αλλόκοτο», «αγενές». Μην καλείτε μόνο εκείνα που είναι σαν το δικό σας, αλλά και εκείνα που διαφέρουν.

Ποτέ δεν θα μάθετε πόσο μεγάλο δώρο είναι για το παιδί αυτό να λάβει μια πρόσκληση για πάρτι.

Πηγή: scarymommy.com