Εργασία και σωματικό βάρος: Το ΔΕΕ ενέταξε την χρόνια παχυσαρκία στην έννοια της αναπηρίας

Στον βαθμό που η παχυσαρκία εμποδίζει την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή του εργαζομένου στη συμμετοχή του στον επαγγελματικό βίο σε ισότιμη βάση με τους λοιπούς εργαζομένους, εξαιτίας μειωμένης κινητικότητας ή της εμφάνισης παθολογικών καταστάσεων που δεν του επιτρέπουν να εκτελέσει προσηκόντως την εργασία του, μπορεί να ενταχθεί στην έννοια της αναπηρίας.

Είναι πάντοτε σεβαστή η ελευθερία του εργαζομένου να καθορίζει ο ίδιος το βάρος του, και έλεγχος αυτού του βάρους εκ μέρους του εργοδότη θα παραβίαζε κατ’ αρχήν την συνταγματικώς κατοχυρωμένη προστασία της προσωπικότητας. Ωστόσο, σε ορισμένα επαγγέλματα, όπως π.χ αυτά που συνδέονται με αθλητικές δραστηριότητες, είναι αντικειμενικά αδύνατον ένας παχύσαρκος να μπορέσει να ανταπεξέλθει, σε αντίθεση με τους άλλους εργαζομένους συναδέλφους του. Κριτήριο, δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση, θα είναι οι κανόνες της ιατρικής επιστήμης ή το εύλογο συμφέρον του εργοδότη.

Προσβολή της προσωπικότητας του εργαζομένου θα συνιστούσε και το να υποχρεωθεί απ’ την εργοδοτική πλευρά να διατηρήσει ένα ορισμένο σωματικό βάρος για την εργασία του. Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα θα ήταν πάλι οι αθλητικές δραστηριότητες ή οτιδήποτε αφορά στην «εικόνα» της επιχείρησης. Παραδείγματος χάριν, στις αεροπορικές εταιρίες μια αεροσυνοδός πρέπει να είναι προσεκτική με την εμφάνισή της προκειμένου να προσελκύσει τους πελάτες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να θίγεται ο πυρήνας του δικαιώματος της αεροσυνοδού, στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς της. Η αύξηση του σωματικού της βάρους δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση παραβίαση της σύμβασης, πόσω μάλλον τέτοια που να δικαιολογεί καταγγελία της.

ΠΗΓΗ: dikigorosergatologos.gr