4 μόνοι γονείς εξομολογούνται πόσα χρήματα βγάζουν, πόσα ξοδεύουν και πώς περνάνε

Η χρονιά που μας πέρασε ήταν μία χρονιά δύσκολη για όλους απ’ όλες τις απόψεις. Δεχτήκαμε πολλά πλήγματα και ένα από αυτά ήταν στον οικονομικό τομέα. Ειδικά εμείς οι μονογονείς τα είδαμε όλα, όχι μόνο τη χρονιά που μας πέρασε, αλλά και κάθε χρονιά που καλούμαστε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας!

Για να καταλάβετε ότι δεν είστε μόνοι και ότι όλοι πάνω-κάτω στο ίδιο καζάνι βράζουμε, μιλήσαμε με τέσσερις μονογονείς και μας εκμυστηρεύτηκαν πόσα χρήματα βγάζουν, πόσα ξοδεύουν και γενικά πώς περνάνε με τα παιδιά τους.

Alexis, 35 ετών

“Με τον πρώην σύζυγό μου χωρίσαμε τον Οκτώβριο του 2019. Δεν ήμουν ευτυχισμένη στο γάμο αυτό αλλά δεν το έπαιρνα και απόφαση να ζητήσω διαζύγιο γιατί είχα συνηθίσει τη ζωή μου όπως ήταν και είχα μεγάλο άγχος για το οικονομικό κομμάτι. Καθόλου σχεδόν τη διάρκεια του γάμου μου δεν εργαζόμουν και ανησυχούσα για το κατά πόσο ένα διαζύγιο θα επηρέαζε τη σταθερότητα της δικής μου ζωής και των παιδιών μου.Δεν ήθελα να τα αναγκάσω να αλλάξουν συνήθειες και περιβάλλον ούτε να τα αναγκάσω να αρκεστούν σε λιγότερα. Επίσης ανησυχούσα για το κατά πόσο θα ήμουν ικανή να καλύψω τις ανάγκες τους, τις ανάγκες μου αλλά και τις ανάγκες ενός σπιτιού.

Όταν τελικά το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και πήραμε διαζύγιο αυτό που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να συμβεί ήταν το πόσο δυνατή θα ένιωθα και ελεύθερη να κάνω τις επιλογές – οικονομικές και μη – που ήθελα. Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν δύο άνθρωποι με εντελώς αντίθετη νοοτροπία στο οικονομικό. Εγώ από τη μεριά μου ήμουν οικονόμα και εκείνος πολύ, πολύ σπάταλος. Το διαζύγιο μας με βοήθησε γιατί έμαθα να κάνω ακόμα πιο σωστές επιλογές που ήταν προς το συμφέρον μου και προς το συμφέρον των παιδιών μας και για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν χρειαζόταν να συμβουλευτώ κανέναν.

Ευτυχώς που με τον πρώην σύζυγό μου συμφωνούσαμε απόλυτα στο ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς απέναντι στα παιδιά μας. Είχαν να αντιμετωπίσουν ήδη ένα διαζύγιο, έπρεπε να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε όλα τα υπόλοιπα ως έχουν. Ευτυχώς  η δουλειά μου αρκούσε για να τα φέρω όλα βόλτα: Παιδιά, σπίτι, δάνεια.

Δουλεύω στο μάρκετινγκ και βγάζω περίπου 3.400 δολάρια το μήνα καθαρά συν 1.350 δολάρια περίπου το μήνα το επίδομα παιδιών από το κράτος. Μπορεί να σας φαίνονται πολλά αλλά αν δεν κάνω έναν αυστηρό προϋπολογισμό στις αρχές του μήνα τα λεφτά αυτά δεν θα μας φτάνουν να τα βγάλουμε πέρα. Πολλές φορές τα λεφτά αυτά μου τελείωσαν πριν τελειώσει ο μήνας και χρειάστηκε να βάλω χέρι στα έτοιμα αλλά σιγά-σιγά και με τις κατάλληλες προσαρμογές, πληρώνω όλες μου τις υποχρεώσεις και μου μένει και κάτι να βάλω στην άκρη.

Αυτά είναι όλα και όλα τα χρήματα που παίρνω. Το κράτος πέρα από την οικονομική ενίσχυση για τα παιδιά δεν μου προσφέρει κάτι άλλο. Ψάχνοντας βρήκα κάποια δωρεάν συμβουλευτική από μία ομάδα ψυχολόγων και πήγα κάποιες φορές τα παιδιά μου μετά το διαζύγιο. Ευτυχώς το εισόδημά μου δεν επηρεάστηκε από τον κορονοϊό.

Στην περίπτωσή μου το να είσαι μονογονέας δεν ήταν τόσο δύσκολο. Τα έχουμε καταφέρει μία χαρά, τα βγάζουμε πέρα και νιώθω ότι μπορώ να γίνω καλύτερος γονέας για τα παιδιά μου γιατί πλέον είμαι πιο ευτυχισμένη“.

Paula, 42 ετών

“Πάντα ήθελα να αποκτήσω παιδιά και να τα μεγαλώσω μόνη μου οπότε ήξερα από την πρώτη μέρα ότι ήταν καθαρά δική μου ευθύνη, παρόλα αυτά ο μπαμπάς τους συνεισφέρει με το δικό του τρόπο – τους παίρνει ρούχα και παιχνίδια, τα φιλάει και τα αγκαλιάζει συνεχώς (σημαντικό και το συναισθηματικό κομμάτι).

Το εισόδημά μου είναι περίπου 42.000 δολάρια ετησίως.

Ζούμε σε μία μικρή φάρμα μέσα στην οποία ο μπαμπάς μου έχτισε ένα σπιτάκι. Ευτυχώς το σπίτι και η φάρμα είναι δικά μου οπότε δεν χρειάζεται να πληρώνω δάνεια ή ενοίκιο. Στο σουπερμάρκετ χαλάω περίπου 100 δολάρια την εβδομάδα και ευτυχώς που έχω και τη μητέρα μου, που μας μαγειρεύει κάθε μέρα και δεν χαλάω περισσότερα. Ένα σημαντικό ποσό την εβδομάδα ξοδεύω επίσης για την babysitter γιατί παρόλο που κατά τη διάρκεια της πανδημίας δούλευα κυρίως από το σπίτι μερικές φορές έπρεπε να πάω στο γραφείο.

Το λογαριασμό του κινητού μου τον πληρώνει ο πρώην άντρας μου. Δίνω περίπου 100 δολάρια την εβδομάδα για ρεύμα και νερό και σε γενικές γραμμές δεν έχω άλλα έξοδα. Και εγώ και τα παιδιά είμαστε «σπιτόγατοι» και δεν πολυβγαίνουμε. Άντε να ξοδέψουμε κάποιες φορές την εβδομάδα ένα μικρό ποσό αν παραγγείλουμε απέξω“.

Σε αυτό το σημείο συμπλήρωσε ότι η κρατική βοήθεια – επίδομα σίτισης, φοροαπαλλαγές για τους μονογονείς – θα ήταν σίγουρα κάτι χρήσιμο.

Για την Paula η πιο δύσκολη περίοδος ήταν μετά τον τυφώνα Maria: “Η στέγη μας διαλύθηκε. Κοιμόμασταν βλέποντας τα αστέρια. Δεν είχαμε νερό. Μαζεύαμε το νερό της βροχής για να πλύνουμε τα ρούχα μας. Ήταν οι πιο δύσκολοι τρεις μήνες της ζωής μου. Δώσαμε μεγάλο αγώνα αλλά τα καταφέραμε. Λατρεύω τη ζωή και έμαθα να την εκτιμώ ακόμα περισσότερο μετά το 2017.

Αν σκοπεύετε να πάρετε διαζύγιο και να γίνετε μονογονείς καλό θα ήταν να κάνετε την έρευνά σας και να δείτε τι θα αντιμετωπίσετε. Προσωπικά το λατρεύω. Και εγώ και τα παιδιά μου είμαστε πολύ καλά“.

Mary, 36 ετών

“Έγινα μητέρα πριν από τέσσερα χρόνια παρόλο που ήξερα ότι θα τα μεγάλωνα μόνη μου. Στην αρχή το οικονομικό δεν με απασχολούσε καθόλου. Είχα μία πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά που αρκούσε για να καλύψει και εμένα και τα παιδιά. Αυτό που με ανησυχούσε περισσότερο είναι όλο αυτό το βάρος που κουβαλάει μία μόνη μαμά.

Στη δουλειά μου έβγαζα 100.000 το χρόνο αλλά όταν επέστρεψα μετά την άδεια μητρότητας απολύθηκα. Οι διακρίσεις κατά των νέων μαμάδων είναι μία πραγματικότητα και κάτι πολύ συνηθισμένο. Ευτυχώς πήρα μία πολύ καλή αποζημίωση αλλά δυστυχώς δεν είναι όλες οι γυναίκες τόσο τυχερές. Στην παρούσα φάση θα κάτσω να χαρώ και λίγο τα παιδιά μου και σε κάνα χρόνο που θα είναι λίγο μεγαλύτερα θα ξαναξεκινήσω τη δουλειά. Το έχω ψάξει και δουλεύοντας από το σπίτι μπορώ να βγάζω μέχρι και 45.000 δολάρια ετησίως. Και στη δουλειά μου να έμενα θα ήταν πολύ δύσκολο. Είχα τρελά ωράρια και πολλά ταξίδια.

Όσον αφορά στην οικονομική βοήθεια από το κράτος είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι τα περισσότερα προγράμματα βασίζονται στο μέγεθος της οικογένειας. Η κάθε οικογένεια μπορεί να βρίσκεται σε διαφορετική οικονομική κατάσταση ανάλογα με το αν είναι γονέας ενός, δύο ή τριών παιδιών, αλλά συχνά τα προγράμματα αυτά δεν το λαμβάνουν υπόψιν τους όταν επιδοτούν τους γονείς για υγειονομική περίθαλψη, στέγαση ή σίτιση. Το είδαμε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πόσες οικογένειες ταλαιπωρήθηκαν λόγω της διακοπής των σχολείων;“.

Η Mary είναι πολύ προβληματισμένη λόγω των διακρίσεων που συμβαίνουν στο εργασιακό περιβάλλον: “Εργαζόμουν σε μία εταιρεία, η οποία ισχυριζόταν ότι προσφέρει ίσες ευκαιρίες στους εργαζόμενούς της αλλά τελικά όλο αυτό ήταν στα λόγια. Προαγωγή έπαιρναν μόνο οι άντρες και οι γυναίκες δέχονταν καθημερινά bullying από τους συναδέλφους τους. Όσες γυναίκες κατάφεραν να ανέβουν κάπως ψηλότερα ήταν γυναίκες που δεν είχαν οικογένεια. Όσες ήταν παντρεμένες, είχαν παιδιά ή σκόπευαν να αποκτήσουν παιδιά στο μέλλον, ήταν φανερό ότι δεν είχαν… μέλλον. Πολλές συνάδελφοί μου απολύθηκαν επειδή απέκτησαν παιδιά και δεν μπορούσαν να δουλέψουν περισσότερες από 40 ώρες την εβδομάδα.

Έχω δύο παιδιά με προβλήματα υγείας που πρέπει να είμαι δίπλα τους. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να μη μπορείς να φροντίσεις τα παιδιά σου επειδή η δουλειά σου δεν είναι πρόθυμη να σε καλύψει“.

Samantha, 37 ετών

Είμαι μονογονέας εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο. Στην αρχή ένιωσα πανικό, απογοήτευση και μεγάλη αδικία. Ευτυχώς ήμουν ευγνώμων για τη δουλειά και το μισθό μου και πίστευα στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω ανεξάρτητα από το κάθε τι. Η ανησυχία δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό του μονογονέα, έτσι και εγώ έπρεπε να αναπροσαρμόσω τις απολαβές μου αλλά και τις προσδοκίες μου.

Βγάζω περίπου 120.000 δολάρια το χρόνο. Πληρώνομαι δύο φορές το μήνα, κάθε δεκαπενθήμερο δηλαδή και κάθε φορά που πληρώνομαι ανοίγω ένα excel στον υπολογιστή μου για να δω τι πρέπει να πληρώσω και τι μου μένει. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πληρώσω όλους μου τους λογαριασμούς εντός προθεσμίας, στη συνέχεια βγάζω τα χρήματα που χρειάζονται για το σούπερ μάρκετ και διάφορες άλλες δαπάνες και μετά βλέπω ότι μου μένει για να αποταμιευσω. Σε μία διαφορετική καρτέλα σημειώνω τα προσωπικά μου και τα έκτακτα έξοδα και τα αφαιρώ. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζω ότι δεν ξοδεύω περισσότερα απ’ όσα παίρνω και ελέγχω καλύτερα τι μου μένει μέχρι να ξαναπληρωθώ.

Το δικαστήριο δεν έχει ορίσει ακόμα διατροφή αλλά ο πρώην άντρας μου, μου δίνει κάθε μήνα ένα ποσό και όταν δεν μπορεί εκείνος το αναλαμβάνει η οικογένειά του“.

Η Samantha πιστεύει ότι η επιδοτούμενη φροντίδα των παιδιών, οι μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις και οι εκπτώσεις φόρου είναι οι καλύτεροι τρόποι με τους οποίους το κράτος μπορεί να βοηθήσει τους μονογονείς. «Μας το οφείλουν να χρηματοδοτήσουν προγράμματα παιδικής μέριμνας έτσι ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να μπορούν να είναι πιο ευέλικτοι. Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος του κόστους επιβαρύνει τους γονείς παρόλο που ολόκληρη η κοινωνία μας επωφελείται από την εργασία των εργαζομένων γονέων. Επενδύστε σε γονείς ειδικά στις μητέρες. Μπορούμε και εμείς να συνεισφέρουμε στην οικονομία. Επενδύστε στα παιδιά ώστε να μπορούν να έχουν φροντίδα σε ένα καθαρό, ασφαλές και προοδευτικό περιβάλλον.

Η μεγαλύτερή μου ανησυχία είναι μήπως πάθω κάτι και δεν υπάρχουν χρήματα στην άκρη. Καμιά φορά βγαίνω μία βόλτα με το ποδήλατο μου και τρέμω μήπως με χτυπήσει κάποιο αμάξι. Τι θα γίνει αν πάθω κάτι και δεν υπάρχει κανείς να πάρει τα παιδιά από το σχολείο; Τι θα γίνει αν σπάσω το χέρι ή το πόδι μου και δεν μπορώ να φροντίσω τα παιδιά μου ή να τα πηγαίνοφέρνω στο σχολείο; Όλα εξαρτώνται από το αν είμαι εγώ καλά και αυτό μου δημιουργεί μεγάλο άγχος. Προσεύχομαι στο Θεό να είμαι ασφαλής και υγιής και να έχω λίγη παραπάνω ελευθερία να κάνω όλα αυτά που μου έχουν λείψει».

Πηγή: refinery29.com