Φτάνει με τις ταμπέλες. Η οικογένεια μετά το διαζύγιο δεν είναι ούτε διαλυμένη ούτε δυσλειτουργική!

Μιλάω αρκετά, λέω πράγματα για εμένα και νιώθω συχνά, ότι θέλω να πω τα πάντα ακόμα και στις πιο απλές συζητήσεις μου. Δυστυχώς έτσι είμαι, ανοιχτό βιβλίο. Το σίγουρο είναι όμως, ότι αυτό το χαρακτηριστικό μου, με οδήγησε σε αρκετές ποιοτικές συζητήσεις.

Μιλούσα πρόσφατα σε μια συνάδελφο, μόλις είχαμε γνωριστεί και με ρωτούσε γενικότερα πράγματα για την ζωή μου, τα παιδιά μου κτλ. Με ρώτησε αν είμαι παντρεμένη και της είπα το κλασσικό “Όχι, αλλά ο πατέρας της και εγώ, έχουμε επικοινωνία. Είμαστε μαζί αλλά δεν ζούμε μαζί”.

Μου έδωσε το πιο παράξενο βλέμμα, όπως και οι περισσότεροι. Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν και δεν το θεωρώ περίεργο. Σίγουρα όμως, προερχόμαστε από διαφορετικές γενιές, οπότε η απορία της ήταν μεγαλύτερη.

Τότε μου είπε πως θεώρησε πολύ ενδιαφέρον αυτό που της είπα ” Υπάρχουν τόσες πολλές δυσλειτουργικές οικογένειες με παιδιά στις μέρες μας. Θεωρώ ότι ένα διαλυμένο σπίτι είναι κάτι συνηθισμένο, με τόσα διαζύγια τριγύρω. Κανείς δεν μένει με κανένα για αρκετό καιρό”.

Δυσλειτουργία – τη μισώ αυτή τη λέξη όταν περιγράφουμε μια οικογένεια. Διαλυμένο – τη μισώ αυτή την λέξη όταν περιγράφουμε ένα σπίτι.

Ξεκίνησα να σκέφτομαι, για ποιό λόγο περιγράφουμε μια οικογένεια μετά από ένα διαζύγιο σαν “δυσλειτουργική”; Είναι ρητορική ερώτηση και με ενοχλεί.

Η ιδέα ότι το διαζύγιο είναι συνώνυμο της δυσλειτουργίας, θα πρέπει να σταματήσει να διαιωνίζεται. Σαν χαρακτηρισμοί μπορεί να περιγράφουν μια παρούσα συναισθηματική κατάσταση στο διαζύγιο, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια οικογένεια.

Οι ταμπέλες είναι απαράδεκτες. Τις ακούω λιγότερο συχνά, ειδικά από όταν τα διαζύγια είναι τόσο κοινά. Καλό θα είναι όμως να σταματήσουμε να τις χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε οικογένειες, που δεν ταιριάζουν στις ιδανικές ιδέες που έχει ο περισσότερος κόσμος για τον γάμο και την οικογένεια. Καλό θα είναι να το σταματήσουμε.

Η οικογένεια μου δεν είναι δυσλειτουργική και δεν είναι διαλυμένη. Το παιδί μου δεν χρειάζεται να πιστεύει κάτι τέτοιο. Αν ο πατέρας της και εγώ επιλέγαμε να μείνουμε μαζί, οι καυγάδες και οι εντάσεις μεταξύ μας, θα δημιουργούσαν ένα πραγματικά διαλυμένο περιβάλλον. Αυτό δεν θα ήταν δυσλειτουργικό;

Η διαφορά είναι ότι πλέον το παιδί μας, έχει δύο σπίτια και φυσικά υπάρχουν δυσκολίες μέσα σε όλο αυτό. Σίγουρα ανησυχούσαμε για τις δραματικές αλλαγές στη ζωή του, αλλά στο τέλος της ημέρας έχει δύο γονείς που την αγαπούν πολύ. Έχει μια οικογένεια που λειτουργεί, πέρα από την ταμπέλα του διαζυγίου. Είμαστε ακόμα όλοι λειτουργικοί, κανείς δεν έχει διαλυθεί.

Σίγουρα μπορεί να πληγωθήκαμε και σίγουρα μπορεί να είμαστε στη διαδικασία που προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε, αλλά όπως και να έχει δεν σκοπεύουμε να μείνουμε έτσι. Ας ξεφορτωθούμε την ιδέα της τελειότητας για το πως θα πρέπει να λειτουργεί μια οικογένεια. Πουθενά δεν υπάρχει τελειότητα και το ξέρουμε. Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω το στίγμα.

Πρέπει να λειτουργήσουμε φυσιολογικά και ας μην είναι εύκολο μερικές φορές. Να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας από την αρχή.

Ξέρουμε ότι τα παιδιά επηρεάζονται από το διαζύγιο, αλλά δεν χρειαζόμαστε άσχημους χαρακτηρισμούς για να το ενισχύσουμε. Δεν θέλουμε την γενική ιδέα που υπάρχει, ότι απλά εγκαταλείψαμε το γάμο μας χωρίς να προσπαθήσουμε. Κανείς δεν ζεί μαζί μας πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού μας. Μόνο εμείς γνωρίζουμε τους λόγους και τι έπρεπε να κάνουμε, για να ζήσουμε καλύτερα.

Αυτό προφανώς χαρακτηρίζει και τις χωρισμένες οικογένειες που πλέον έχουν ξαναπαντρευτεί. Είναι όμορφες, μεικτές οικογένειες, τουλάχιστον οι περισσότερες. Μπορεί να μην έχουν όλες την τέλεια εικόνα που φανταζόμαστε, αλλά προσπαθούν να ζήσουν όσο πιο αρμονικά μπορούν, με αγάπη και μόνο.

Η αγάπη πάντα νικά, και ιδιαίτερα η αγάπη για τα παιδιά μας. Σαν γονείς παίρνουμε αποφάσεις που θα είναι οι καλύτερες για εκείνα και το τελευταίο που θέλουμε είναι να τα χαρακτηρίσουν “διαλυμένα” ή “δυσλειτουργικά”.

Πρέπει να δούμε αντικειμενικά μια τέτοια οικογένεια και να καταλάβουμε πως έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν. Δεν ήμουν η ίδια παιδί διαζυγίου, αλλά έχω αρκετούς φίλους που προήλθαν από ένα τέτοιο περιβάλλον και έχουν πετύχει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή τους.

Όλες οι οικογένειες είναι όμορφες και μοναδικές. Είναι λειτουργικές με διάφορους τρόπους και δεν χρειάζονται να είναι τέλειες. Το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη.

Πηγή: http://www.scarymommy.com/