Όταν μεγαλώνεις μόνος σου παιδιά, χάνεις το δικαίωμα να συμβιβάζεσαι. ΜΗ συμβιβάζεστε! (βίντεο)

Η Kristina Kuzmic πρώην μονογονέας, παντρεμένη ξανά με δύο παιδιά από τον προηγούμενο γάμο της και ένα από τον τωρινό, είναι διάσημη στην Αμερική για τα καταπληκτικό βίντεο που δημοσιεύσει στη σελίδα της Little Things https://www.littlethings.com/ και στη σελίδα της στο Facebook https://www.facebook.com/littlethingscom/.
Ένα από αυτά τα καταπληκτικά βίντεο είναι και αυτό όπου εξιστορεί πως ερωτεύτηκε μετά το διαζύγιο και πόσο σημαντικό είναι εμείς οι μονογονείς να μην συμβιβαζόμαστε, θεωρώντας ότι έχουμε πολλά μειονεκτήματα για να αγαπηθούμε.

«Θυμάμαι την πρώτη φορά, μετά το διαζύγιό μου, που ένιωσα έντονα συναισθήματα για κάποιον. Όσο πιο έντονα γίνονταν, τόσο προσπαθούσα να τα καταπνίξω. Σκεφτόμουν «Θα βγάλω όλα μου τ’ απωθημένα πάνω του, θα αφήσω να φανούν όλα μου τα ελαττώματα και οι ατέλειες του χαρακτήρα μου και θα γίνει Λούης!». Μετά από ένα διαζύγιο όλοι γινόμαστε πιο φοβικοί όπως και να ‘χει.

Όσο πιο ειλικρινής και ευθύς ήμουν όταν μιλούσα για τη ζωή μου, τόσο ο Philip έμενε δίπλα μου και δεν έφευγε. Απίστευτο!

Μετά από λίγο καιρό, όταν σιγουρεύτηκα για τα συναισθήματά μου, αποφάσισα να του γνωρίσω τα παιδιά μου. Μπροστά τους δεν είχαμε οικειότητες, ούτε ήμασταν διαχυτικοί. Ούτε καν μου έπιασε το χέρι.

Για τα παιδιά μου, ο Philip, ήταν απλώς ένας φίλος μου.

Λίγες εβδομάδες μετά τη γνωριμία τους, ξύπνησα μέσα στη νύχτα από τα ουρλιαχτά της 3χρονης κόρης μου. Μαζί με τα ουρλιαχτά, έκανε και εμετό με αποτέλεσμα να ξυπνήσει τον 5χρονο γιο μου και να αρχίσει να ουρλιάζει και αυτός. Ένιωσα άρρωστη. Ένιωσα ανήμπορη. Ήθελα να πέσω για ύπνο και να μην ξυπνήσω ποτέ. Ένα χάος!

Ήταν μια κλασική σκηνή από τη ζωή μιας μόνης μαμάς. Νόμιζα ότι θα τρελαθώ!

Προσπαθούσα να πλύνω την κόρη μου, να μαζέψω τους εμετούς από το πάτωμα με τα χέρια και να καθησυχάσω συγχρόνως το γιο μου. Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Αναρωτιόμουν «Ποιός λογικός άνθρωπος θα αντέξει να μείνει μαζί μου και να φάει στη μάπα όλα αυτά;».

Δεν υπολόγισα την ώρα. Πήρα τηλέφωνο το Philip και του είπα: «Αυτό είπες ότι θες; Εμένα και οτιδήποτε με αφορά; Αν ναι, έλα σπίτι μου τώρα».

Ήρθε σχεδόν αμέσως. Τα παιδιά συνέχιζαν να ουρλιάζουν. Εγώ, στο πάτωμα, καθάριζα το χαλί και περίμενα ή να σοκαριστεί και να σηκωθεί να φύγει ή σιχαθεί ή ακόμα και να θυμώσει που τον ξύπνησα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα.

Αντιθέτως, χωρίς να χάσει χρόνο, με πλησίασε, πήρε το πανί από τα χέρια μου και με έστειλε να κοιμηθώ. Καθάρισε το χαλί, σκούπισε τους εμετούς, ηρέμησε τα παιδιά και τα έβαλε για ύπνο. Ύστερα έβαλε και εμένα για ύπνο, με φίλησε στο μέτωπο και – δεν θα το ξεχάσω ποτέ – είπε: «Ναι, θέλω εσένα και ό, τι έχει να κάνει με σένα! Θέλω και τους τρεις σας στη ζωή μου!».

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Πλέον είμαστε παντρεμένοι και κάναμε κι ένα παιδάκι. Ακόμα καθαρίζει τους εμετούς τους, τακτοποιεί το χάος (είναι πολύ γρήγορος) και αγαπάει τα παιδιά μου σαν να είναι δικά του.
Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να μοιραστώ την ιστορία αυτή μαζί σας. Αν είσαι μονογονέας, πρέπει να ξέρεις ότι δεν είναι ανάγκη να κάνεις συμβιβασμούς. Όλοι θέλουμε να συμβεί κάτι θαυμάσιο στη ζωή μας αλλά συνήθως πιστεύουμε ότι δεν το αξίζουμε.

Όλοι μας έχουμε ζήσει αποτυχημένες σχέσεις στο παρελθόν. Όλοι μας έχουμε πιστέψει ότι αποτύχαμε στον έρωτα. Σε όλους μας έτυχε να κουραστούμε ψυχολογικά και να αισθανθούμε ανασφάλεια και άγχος μέχρι που έρχεται κάποιος στη ζωή μας, μας δίνει την προσοχή που έχουμε ανάγκη και χάνουμε την αίσθηση της λογικής και αυτό συμβαίνει διότι κάποιος μας αγαπάει.

Ακόμα κι αν είμαι χωρισμένη, κάποιος μ’ αγαπάει, ακόμη κι αν τα οικονομικά μου είναι χάλια, ακόμη κι αν έχω ρυτίδες, ακόμη κι αν έχω κυτταρίτιδα ή τρίχες στο πιγούνι, ακόμη κι αν έχω παιδιά – λες και τα παιδιά είναι ένα βάρος που αναγκάζεται κάποιος να κουβαλάει συνέχεια μαζί του.

Αν χρησιμοποιείς συχνά τη φράση «Ακόμη και αν…», τότε αφήνεις τις ανασφάλειές σου να σε κυριεύσουν…και οι ανασφάλειές σου δεν έχουν καμιά δουλειά εδώ πέρα. Δεν πρέπει να σου κάνουν αυτές κουμάντο!

Μου αρέσει τόσο πολύ που κάποιος με αγαπά γι’ αυτό που είμαι…

Αν είσαι μονογονέας, γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι και πόσο μόνη αισθάνεσαι. Γνωρίζω ότι ο σταυρός που κουβαλάμε είναι βαρύς για ένα μόνο άτομο και ξέρω ότι η ιδέα του να έχεις κάποιον στο πλάι σου να σε βοηθήσει να αντεπεξέλθεις στην κάθε κοπιαστική μέρα είναι το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει, αρκεί να μη συμβιβαστείς. Βλέπεις, από τη στιγμή που αποκτάς παιδιά δεν έχεις το δικαίωμα να συμβιβαστείς.

Υπάρχουν ακόμη εκεί έξω υπέροχοι άνθρωποι που θα σε αγαπήσουν και θα αγαπήσουν και τα παιδιά σου σαν να είναι δικά τους.

Και το αξίζεις…«ακόμη και αν»…»!