Στους φίλους μου που ήξεραν ότι ο άντρας μου με κακοποιούσε και δεν μίλαγαν: ΜΙΛΗΣΤΕ!

Έλαβα όλη την υποστήριξη που ήθελα και χρειαζόμουν μετά το διαζύγιό μου από τον πρώην σύζυγό μου, όταν άρχισα να λέω όλες τις λεπτομέρειες και τα «βρώμικα» μυστικά του γάμου μου. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα το γεγονός ότι πολλοί ήξεραν ή τουλάχιστον υποψιάζονταν και δεν μίλησαν, δεν αντέδρασαν, δεν έκαναν κάτι. Για ποιο πράγμα; Για το ξύλο και την κακοποίηση – σωματική και ψυχολογική – που υπέστην κατά τη διάρκεια του γάμου μου.

Ανέφεραν ότι τα γνώριζαν όλα ή γνώριζαν πολλά ή ότι υποψιάζονταν κάτι, αλλά ποτέ κανείς δεν πήρε θέση. Και έτσι περνούσαν τα χρόνια. Θα ήθελα να πω ότι δεν είμαι θυμωμένη, αλλά είμαι και πολύ μάλιστα. Ακόμα και υποψίες που είχαν, δεν έπρεπε να πουν κάτι σε εμένα ή σε εκείνον; Επέλεξαν να σιωπήσουν και να με αφήσουν εκεί, μόνη, να υφίσταμαι αυτό το μαρτύριο καθημερινά. Ίσως να θεώρησαν ότι δεν είναι «δουλειά» τους και ότι δεν πρέπει να ανακατεύονται εκεί που δεν τους σπέρνουν, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Με το να κάνεις έστω μια μικρή κίνηση σε ένα θέμα τόσο σοβαρό, δεν σημαίνει ότι ανακατεύεσαι στις δουλειές του άλλου. Έχει μεγάλη διαφορά.

Ως φίλος, συγγενής ή συνάδελφος ΟΦΕΙΛΕΙΣ να με πιάσεις και να μου πεις τί υποψιάζεσαι, αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για μένα, την ευημερία μου και τη σχέση μας.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι πριν πάμε παρακάτω: σε καμία περίπτωση δεν σε κατηγορώ για την επιλογή σου, γιατί εγώ είμαι αυτή που παρέμεινα και δεν επέλεξα να φύγω. Ήταν δική μου δουλειά να κάνω το μεγάλο βήμα και να γλιτώσω. Ωστόσο, οι συμβουλές σου, οι απόψεις σου, τα λόγια σου και οι σκέψεις σου μπορεί να είχαν αλλάξει την πορεία μου σε αυτό το ταξίδι και θα σου εξηγήσω γιατί το πιστεύω αυτό.

Όταν θεωρείς κάποιον φίλο σου, αυτόματα υπάρχει ανάμεσά σας εμπιστοσύνη. Όταν αποφασίζεις ότι θες να είσαι φίλος/φίλη με κάποιον, κάνετε μια «άγραφη συμφωνία» ότι θα είστε ειλικρινείς και ανοιχτοί μεταξύ σας. Δεν χρειάζεται να ζείτε μαζί, να κοιμάστε μαζί ή να αναπνέετε τον ίδιο αέρα για να μπει σε ισχύ αυτή η συμφωνία.

Μετά το διαζύγιό μου έλαβα μηνύματα όπως «ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά» ή «είμαστε φίλες 10 χρόνια, κάτι είχα υποψιαστεί». Άκουσα «φίλες» μου ακόμα και να αστειεύονται: «Είπα κι εγώ, το Κατερινάκι δεν είναι τέτοιος άνθρωπος να μας στήνει στα ραντεβού μας και να λέει τέτοια χαζά ψέματα μετά ότι δήθεν δεν έβρισκε να παρκάρει ή ότι χύθηκε το γάλα στο πάτωμα. Μην πας πίσω κοπέλα μου. Και εγώ τις έφαγα κάποτε τις ψιλές μου από τον τάδε».

Αν δεν ζήσεις τα ίδια, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σκοτεινός είναι ο κόσμος με έναν καταχρηστικό σύντροφο. Είναι τρομακτικό να ζεις καθημερινά μέσα στον τρόμο και την ανασφάλεια. Νιώθεις ντροπή και φοβάσαι να μιλήσεις. Δεν θες να το πεις στους φίλους και την οικογένειά σου, επειδή φοβάσαι τις αντιδράσεις τους ή ακόμα και την κριτική προς το πρόσωπό σου που μένεις ακόμα και δεν έχεις φύγει. Όσο παράλογα κι αν σου φαίνονται όλα αυτά, έτσι σκέφτεται μια γυναίκα που είναι χρόνια θύμα ενός βίαιου άντρα.

Με υποψίες και με «ίσως» δεν γίνεται δουλειά. Απαιτείται ενεργητικότητα και δραστικά μέτρα. Εάν κάποιοι από τους φίλους μας έπαιρναν το ρίσκο και μιλούσαν αντί να σιωπήσουν, πολλές σχέσεις κατάχρησης και κακοποίησης θα τελείωναν νωρίτερα.

Στην περίπτωσή μου, πολλοί γνώριζαν, πολλοί υποψιάζονταν, πολλοί ήξεραν ή είχαν δει από πρώτο χέρι τί ήταν ικανός να κάνει ο πρώην μου, αλλά κανένας τους δεν το συζήτησε έστω μαζί μου. Απλώς το προσπέρασαν, το αγνόησαν, το άφησαν στην άκρη. Ίσως και να σκέφτηκαν «Που πάω να μπλέξω;». Τέτοιου είδους συμπεριφορές όμως οδηγούν στο να πιστεύει κανείς ότι η βία είναι αποδεκτή και ότι φταίει το θύμα. Πώς να ζητήσεις υποστήριξη από κάποιον που σε αγνοεί γιατί δεν θέλει να μπλέξει ή επειδή δεν είναι «πρόβλημά» του; Κι όμως. Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσους ανθρώπους και μικρά παιδιά θα είχες σώσει αν άνοιγες το στόμα σου και ΜΙΛΟΥΣΕΣ; Βλέπουμε, αλλά σιωπούμε. Αυτό είναι το μεγάλο μας λάθος. Γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου.

Αν υπολογίζεις τη φιλία μου, οφείλεις να αναλάβεις δράση. Είναι και δικό σου πρόβλημα, όχι μόνο δικό μου. Επιλέγουμε τους φίλους μας βάσει ορισμένων χαρακτηριστικών: χιούμορ, διορατικότητα, κοινές εμπειρίες, κοινά γούστα. Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα σε μία φιλία είναι η εμπιστοσύνη.

Όταν βλέπεις, αλλά επιλέγεις να μη μιλήσεις, χάνεται η εμπιστοσύνη αυτή. Η φιλία μας μπαίνει για λίγο στον αυτόματο πιλότο μέχρι που παύει να υφίσταται. Τί θα κάνεις άραγε αν μελλοντικά βρεθείς σε παρόμοια θέση; Θα σιωπήσεις πάλι με κίνδυνο να χάσεις τη φιλία σου ή θα βοηθήσεις;

Ξέρω ότι με αγαπάς όσο σε αγαπάω κι εγώ. Νοιάζεσαι και νοιάζομαι. Με ενδιαφέρουν τα συναισθήματά σου, η υγεία σου και η ζωή σου και ξέρω ότι σε ενδιαφέρουν κι εσένα. Μίλησέ μου. Θα σου μιλήσω. Αν επιλέξεις να μου μιλήσεις, θα στηριχτώ πάνω σου. Η υποστήριξή σου θα μου δώσει τη δύναμη που χρειάζομαι να το αποφασίσω γρήγορα και να «ξεκολλήσω». Αν ξέρω ότι έχω τους δικούς μου ανθρώπους δίπλα μου, όλα είναι διαφορετικά. Σου υπόσχομαι να κάνω το ίδιο και για σένα αν βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση, που δεν στο εύχομαι. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε μια φιλία χρόνων και θα εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε η μία την άλλη.

ΜΙΛΑ. Μη σιωπάς. Η κακοποίηση μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Δείξε στον άλλο ότι είσαι δίπλα του.

Πηγή: scarymommy.com