Ναι μετάνιωσα που έκανα παιδιά, δεν έχετε ιδέα τι περνάω

Ήταν κάτι που άργησα να συνειδητοποιήσω και μου πήρε χρόνια για να αποδεχθώ, πόσο μάλλον να παραδεχτώ. Μετάνιωσα που έκανα παιδιά.

Είμαι μητέρα δύο μικρών αγοριών, ζωηρών, χαρούμενων, αλλά θα προτιμούσα να μην τα είχα αποκτήσει ποτέ.

Σίγουρα τώρα θα σκέφτεστε «Τι μάνα, τι φρικτή, τι απαίσια, τι εγωίστρια». Αυτές οι ενοχές που μου προκαλούν οι άλλοι είναι αυτές που με κράτησαν σε άρνηση τόσο πολύ καιρό. Η ιδέα ότι πρέπει να γίνω μητέρα με κυνηγούσε από τότε που ήμουν παιδί. Ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να γίνω μάνα. Σήμερα έχω από τη μία μεγάλη αγάπη για τα παιδιά μου και από την άλλη την επιθυμία μου να μην είχα παιδιά οπότε καταλαβαίνετε σε τι σύγχυση βρίσκομαι.

Όταν μία γυναίκα δηλώνει ότι δεν θέλει να κάνει παιδιά συχνά της λένε ότι θα το μετανιώσει αν δεν κάνει και ότι θα αισθάνεται κάποτε άδεια και ανεκπλήρωτη και δεν θα μπορεί να κάνει κάτι. Οι γυναίκες που δεν αποκτούν παιδιά αποκαλούνται στέρφες, άκληρες, στείρες… και ο κατάλογος συνεχίζεται. Όταν μία γυναίκα είναι ανύπαντρη και δεν έχει παιδιά αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά με αυτήν. Δεν νιώθει μόνη; Το βιολογικό της ρολόι; Δεν χτυπάει;

Δυστυχώς κανείς δεν λέει σε αυτές τις γυναίκες ότι κάποτε μπορεί να μετανιώσουν για την απόφασή τους να κάνουν παιδιά και όχι για την απόφαση τους να μην κάνουν. Μπορεί να το μετανιώσουν επειδή είναι σωματικά, συναισθηματικά ή οικονομικά εξαντλημένες. Τα χρήματα είναι μεγάλος παράγοντας. Άλλο να ζεις τον εαυτό σου και άλλο να ζεις τον εαυτό σου και ένα άτομο ακόμα. Δεν είναι εύκολο να ταξιδέψεις, να πας διακοπές, να έχεις μία κανονική σχέση με το σύντροφό σου, να πας για ψώνια χωρίς να έχεις την έγνοια τους…

Το γεγονός ότι και τα δύο μου παιδιά είναι παιδιά με αυτισμό, το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Ο σύζυγός μου πάσχει από κατάθλιψη και έντονο άγχος, το οποίο κλιμακώνεται μετά από κάθε δύσκολη αλληλεπίδραση με τα παιδιά. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγαμε μία εκδρομή, έστω μία βόλτα που να μην τελείωσε με ουρλιαχτά, κλάματα και απειλές. Ούτε σινεμά δεν μπορούμε να πάμε. Η τελευταία φορά που βγήκα με τον άντρα μου και το χαρήκαμε ήταν πριν από 8 χρόνια.

Έχω περάσει ώρες στο τηλέφωνο μιλώντας με δασκάλους, καθηγητές και διευθυντές συζητώντας για τη συμπεριφορά των παιδιών μου στο σχολείο. Έχω περάσει δεκάδες ώρες αναμονής σε ιατρεία, νοσοκομεία και φαρμακεία. Έχω χάσει πολλές ευκαιρίες επειδή έχω παιδιά. Κάθε φορά όμως που παραπονιέμαι παράλληλα ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω.

«Παιδάκια είναι, μόνο αγκαλιές και αγάπη θέλουν. Πρέπει να κάνω περισσότερη υπομονή. Θα κάνω διακοπές όταν μεγαλώσουν…»

Παντρεύτηκα μικρή και έκανα επίσης παιδιά μικρή. Έχασα τα καλύτερά μου χρόνια επειδή ήμουν παντρεμένη ή και έγκυος. Δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό. Δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου παρά μόνο όταν έγινα 30 ετών. Δεν έχει περάσει μία μέρα που να μη στέκομαι στην κουζίνα κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχα αποκτήσει παιδιά.

Δεν είναι κακό να μετανιώνετε που κάνατε παιδιά. Κανείς δεν μας είπε ότι μπορεί κάποτε να μετανιώσουμε, το μόνο που μας είπαν ήταν ότι θα μετανιώσουμε αν δεν κάνουμε. Μας θεωρούν «ντροπή της μητρότητας», αλλά δεν πειράζει. Η κοινωνία μας έχει γαλουχήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να είμαστε δοτικές, «μητρικές» και ανιδιοτελείς απέναντι στα παιδιά και τους συντρόφους μας αλλά εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε λίγο τα πράγματα.

Πρέπει όλες οι γυναίκες να μάθουν ότι μπορούν να είναι ευτυχισμένες χωρίς να είναι μαμάδες. Καριέρα, χόμπι, φίλοι, κατοικίδια, όλα αυτά μπορούν να εκπληρώσουν μία γυναίκα και να κάνουν τη ζωή της ευτυχισμένη.

Τα παιδιά δεν είναι αυτοσκοπός για καμία γυναίκα. Δεν υπάρχει το «χωρίς παιδιά δεν αξίζω σαν γυναίκα».

Αγαπώ τα παιδιά μου αλλά τα αγαπώ επειδή τα έχω και είμαι μητέρα τους. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω δεν θα τα έκανα.

Πηγή: scarymommy.com