Γιατί η πρώτη σχέση μετά το διαζύγιο πονάει τόσο πολύ;

18 μήνες μετά το διαζύγιό μου, έκανα μια άλλη σχέση, δυνατή, σεξουαλικά έντονη και μακροχρόνια με έναν συνάδελφό μου, χωρισμένος και αυτός, ο οποίος ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερός μου. Εκ των υστέρων, δεν ήταν και πολύ περίεργο που χωρίσαμε. Τα παιδιά του ήταν μεγάλα, τα δικά μου μικρά. Δεν είχαμε πολλά κοινά και η διαφορά ηλικίας ήταν μεγάλη. Άλλα πράγματα ήθελε εκείνος από τη ζωή του, άλλα εγώ. Όλα αυτά δεν με έκαναν όμως να τον αγαπώ λιγότερο, ούτε πόνεσα λιγότερο όταν χωρίσαμε.

Μήνες αφού το διαλύσαμε, όταν τα παιδιά μου πήγαιναν στο μπαμπά τους και εγώ έμενα μόνη στο σπίτι να κλαίω το «μακαρίτη», ασχολιόμουν με ότι μπορούσα για να ξεχνιέμαι. Περπάτημα, μουσική, διάβασμα, δουλειές στο σπίτι και ό,τι άλλο μου ερχόταν.

Ένα απόγευμα πήρα τηλέφωνο τη φίλη μου την Ευγενία και την κάλεσα σπίτι μου. Είμαστε φίλες 12 χρόνια και παρόλο που ζει στην άλλη άκρη του νομού, είμαστε πολύ κοντά η μία με την άλλη. Η Ευγενία κάνει αυτό που πρέπει να κάνει κάθε καλή φίλη: ξέρει να ακούει. Καθώς της μιλούσα για τη σχέση μου αυτή που τελείωσε άδοξα, της ανοίχτηκα λίγο παραπάνω και άρχισα να λέω ό,τι με απασχολούσε και είχα στο μυαλό μου. Εκτός από το τέλος της σχέσης μου, η μαμά μου δεν ήταν καλά. Τα παιδιά μου μεγάλωναν και δεν τα χαιρόμουν όσο ήθελα λόγω δουλειάς. Φοβόμουν για το μέλλον, φοβόμουν ότι η κατάσταση αυτή επηρεάζει τα παιδιά, φοβόμουν μήπως άθελά μου τους κάνω κακό κ.ο.κ. Όταν σου συμβαίνει κάτι άσχημο, πέφτουν όλα μαζί και σε πλακώνουν.

«Όλοι σε είδαμε τα τελευταία χρόνια να είσαι δυνατή και να μην το βάζεις κάτω!», είπε η Ευγενία. «Χρειάζεσαι χρόνο. Χρόνο να συνειδητοποιήσεις τί έχει συμβεί και πώς θα πορευτείς από δω και πέρα. Δεν «έκλαψες» για το διαζύγιό σου όσο έπρεπε».

Όταν χώρισα με τον άντρα μου πριν από 3 χρόνια, μπήκα σε σύστημα «αυτόματου πιλότου»: τα κεφάλια μέσα και δουλειά τρελές ώρες, για να είμαι σίγουρη ότι θα έχω χρήματα, να τα βγάλω πέρα. Ήθελα να είναι όλα στη θέση τους. Πέρασα πολλά βράδια κλαίγοντας και πήγα σε πολλούς και διαφορετικούς ψυχολόγους. Η ανασφάλεια με «έτρωγε». Δεν ξέρω αν ποτέ συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα της απώλειας μου – της απώλειάς μας (η απώλεια αφορούσε όλη μου την οικογένεια).

Λίγους μήνες μετά από τη συζήτηση αυτή, έδωσα την άδεια στον εαυτό μου να θρηνήσει. Έκλαιγα για τη σχέση μου, που τελείωσε έτσι άδικα ή για το γάμο μου;

Την Κυριακή, όταν ο πρώην μου έφερε τα παιδιά σπίτι, ξάπλωσα μαζί με την 6χρονη κόρη μου στο κρεβατάκι της. Ήταν κουρασμένη. Δεν ξέρω αν ήταν επειδή όλη μέρα έπαιζε ή λόγω των συνεχών πέρα δώθε. «Γιατί να μην είμαστε σαν τις άλλες οικογένειες;», με ρώτησε. Ανησυχώ μήπως υποτιμώ τη θλίψη που μπορεί να νιώθουν τα παιδιά για το διαζύγιο. Όταν χωρίσαμε με τον άντρα μου, η κόρη μου ήταν ούτε δύο ετών και ο γιος μου αγέννητος. «Γιατί να μην είμαστε σαν την οικογένεια της φίλης μου της Ελένης; Μαζί και αγαπημένοι;».

Δεν ήξερα τί να της πω. Την είχα αγκαλιά και την άκουγα που έκλαιγε. «Σε ευχαριστώ που μου είπες πώς αισθάνεσαι», της είπα. “Είναι σημαντικό ό,τι νιώθεις να το εκφράζεις”.

Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να κάνω τη μία σχέση μετά την άλλη μετά το διαζύγιό μου, για να ξεχάσω και να μην σκέφτομαι. Αρκετός πόνος μαζεύτηκε και δεν ξέρω από πού πηγάζει: Από το γάμο μου που πήγε κατά διαόλου και άφησε πίσω δυο πληγωμένα παιδιά ή από μια σχέση που κράτησε κοντά 2 χρόνια και με καταρράκωσε;

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που δεν σε αφήνουν να συνειδητοποιήσεις ότι ο γάμος σου τελείωσε. Για να αποδεχτείς το διαζύγιό σου και να προχωρήσεις πρέπει πρώτα να χώσεις βαθιά μέσα στο κεφάλι σου ότι όντως σου συνέβη. Ποιοι λόγοι όμως σε κρατάνε πίσω και χάνεις τη μπάλα;

1. Υπάρχουν τόσα άλλα πρακτικά και γραφειοκρατικά θέματα να σκεφτείς που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τίποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένων της φροντίδας και των συναισθημάτων των παιδιών σου, των οικονομικών, φοβάσαι ότι θα μείνεις στο δρόμο, ίσως και άπορη, της επιμέλειας κ.α.
2. Ανησυχείς ότι τα παιδιά σου θα σε μισούν για πάντα ή θα είναι ανίκανα να αγαπήσουν.
3. Τί θα γίνει με το μοίρασμα των περιουσιακών σας στοιχείων. Πρέπει να μετακομίσεις. Πού θα πας;
4. Έκοψες κάθε σχέση με τα πρώην πεθερικά σου και τους κοινούς σας φίλους.
5. Κόβεις, σκίζεις, σπας και πετάς όλα του τα αντικείμενα (προσοχή στο διαμαντένιο σου δαχτυλίδι. Λυπήσου το. Κάπου μπορεί να σου χρειαστεί τόσα λεφτά που κάνει).
6. Έχεις να αλλάξεις ταυτότητα για να βγάλεις το όνομά του, όπως επίσης να διευθετήσεις δάνεια, κοινούς λογαριασμούς, πιστωτικές κάρτες, αυτοκίνητα, εφορίες κ.α.
7. Επιμέλεια, ποιος, που πότε.
8. Να σκεφτείς πώς θα ζήσεις από δω και πέρα με λιγότερα χρήματα.
9. Να σκεφτείς πώς θα βγάλεις περισσότερα για να ζήσεις τα παιδιά σου.

Το διαζύγιο σε «ανακατεύει», σε βγάζει απ’ τους ρυθμούς σου και σε αναγκάζει να ξεχάσεις οικογενειακές ζωές, κοινές διακοπές, όνειρα κ.α. για την υπόλοιπη ζωή σου. Τώρα πια είστε εσύ, ο πρώην σου αλλού και τα παιδιά σας.

Όλη αυτή η αναταραχή και το άγχος θα σου αφήσουν μικρό περιθώριο να αντιμετωπίσεις την απώλεια: Πρέπει να μάθεις να ζεις μακριά από το πρόσωπο που αγαπούσες κάποτε. Όσες σχέσεις κι αν κάνεις μετά, όσο και να κλάψεις και να στεναχωρηθείς, πρέπει πρώτα να χωνέψεις το διαζύγιό σου και να το ξεπεράσεις και μετά να κάνεις οποιοδήποτε βήμα.

Πηγή: wealthysinglemommy.com