Πένθος και διαρκείς δεσμοί: Είναι φυσιολογικό να μιλάς στον άνθρωπό σου, που “έφυγε”;

“Αχα! Το ήξερα ότι δεν ήμουν τρελή”.

Η συνέχιση ενός δεσμού μετά θάνατον είναι μια έννοια, που είναι κατανοητή σε όσους την ακούν. Είναι μια από αυτές τις έννοιες, που βγάζει νόημα μέσα στην παραφροσύνη της. Δεν ισχύει για όλους. Πολλοί άνθρωποι δεν νιώθουν άνετα να συνεχίσουν ένα δεσμό με τους αποθανόντες για διάφορους λόγους και αυτό είναι εντάξει.

Θα πάω λίγο πιο πίσω, επειδή ξέρω ότι πολλοί από εσάς σκέφτεστε «Για ποιο πένθος και διαρκείς δεσμούς μιλάτε;» Αν δεν έχεις ακούσει ποτέ για τους «Συνεχείς Δεσμούς» (ΣΔ), δεν είσαι ο μόνος/η. Αυτή η έννοια γεννήθηκε από τους ψυχιάτρους, οι οποίοι ασχολήθηκαν περισσότερο με άτομα, που βίωναν πένθος και ανείπωτη θλίψη, που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν.

Υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία και πολλά άρθρα, που πραγματεύονται το συγκεκριμένο θέμα. Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες, που αμφισβήτησαν τα κλασσικά μοντέλα θλίψης, που υποτίθεται ότι οδηγούν σε αποδοχή και έναρξη μιας νέας ζωή και που θεωρούν συμπεριφορές, που προωθούν έναν συνεχή δεσμό με τους αποθανόντες αγαπημένους τους φυσιολογικές. Είναι πολλές οι περιπτώσεις, που ο ζωντανός επιλέγει να «μείνει» κολλημένος στο παρελθόν του και να συμπεριφέρεται λες και το άτομο, που «έφυγε» είναι ακόμα εδώ και συνομιλούν. Ο συνεχής δεσμός με έναν αποθανόντα παρέχει άνεση και στήριξη για την αντιμετώπιση της απώλειας και της προσαρμογής.

Μη σου φαίνεται τόσο περίεργο. Μια απώλεια πονάει και μπορεί να οδηγήσει το μυαλό σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι συνεχείς δεσμοί καλό είναι κατά τη γνώμη μου να υπάρχουν, όχι μόνο γιατί φέρνουν μια αίσθηση γαλήνης και ενδυνάμωσης στους ανθρώπους, που θέλουν να συνεχίσουν τη σχέση τους με τους αγαπημένους τους αποθανόντες, αλλά και γιατί οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν για κοινωνικούς λόγους ότι δεν πρέπει και ότι θα στιγματιστούν.

1. Οι συνεχείς δεσμοί είναι ζωντανή απόδειξη ότι η θλίψη συνεχίζεται

Η θλίψη δεν τελειώνει ποτέ, οπότε θα το πω απλά. Η θλίψη δεν είναι κάτι, που περνάει, είναι κάτι, που γίνεται μέρος σου και θα υπάρχει πάντα.

Τα καλά νέα είναι ότι, με την πάροδο του χρόνου, καθώς δουλεύεις τη θλίψη σου και δημιουργείς χώρο για την ύπαρξή της, γίνεται πιο ειρηνική και θετική, αυτό, που λέμε «γλυκαίνει». Οι ζεστές μνήμες και η γλυκιά σχέση, που είχες με το αγαπημένο σου πρόσωπο υπάρχουν και θα ζουν για πάντα.

2. Οι συνεχείς δεσμοί δείχνουν ότι είναι φυσιολογικό να παραμένεις συνδεδεμένος/η με το αγαπημένο σου πρόσωπο

Οι συνεχείς δεσμοί δείχνουν ότι εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε συνδεδεμένοι με τους αγαπημένους μας συχνά για όλη μας τη ζωή. Δεν τους αποχωριζόμαστε ακόμα και μετά θάνατον, ούτε τους αφήνουμε στο παρελθόν. Τους κουβαλάμε πάντα μέσα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Αυτές οι σχέσεις δεν είναι στατικές. Αντ’ αυτού, εξελίσσονται και ωριμάζουν μαζί μας. Είναι σαν να βλέπεις τον αποθανόντα και να συνδέεσαι μαζί του μέσα από έναν διαφορετικό φωτογραφικό φακό.

Αυτή η συμπεριφορά δεν συναντάται πάντοτε στην ευρύτερη κοινωνία μας, στους φίλους και την οικογένειά μας ή καμιά φορά δεν συμφωνεί καν με τις πεποιθήσεις και τη στάση μας για τη θλίψη και την αντιμετώπισή της. Καιρός, λοιπόν, όλοι να το καταλάβουν, για να αισθανθούν καλύτερα (και ίσως λιγότερο τρελοί).
3.  Οι συνεχείς δεσμοί μπορεί να δικαιολογήσουν πολλές από τις συμπεριφορές, που σχετίζονται με τη θλίψη

Κρατώντας αντικείμενα, συνομιλίες με το αγαπημένο σου πρόσωπο, επισκέψεις στα μέρη, όπου πηγαίνατε μαζί, όλοι αυτοί είναι τρόποι, με τους οποίους οι άνθρωποι συνεχίζουν τις σχέσεις τους με τους αποθανόντες. Είναι συμπεριφορές, που συχνά θεωρούνται παθολογικές και δεν συμβαδίζουν με τα κλασικά μοντέλα θλίψης.

4. Οι συνεχείς δεσμοί όχι μόνο είναι φυσιολογικές συμπεριφορές, αλλά μπορεί να σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τη θλίψη σου

Η ζωή συνεχίζεται και πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο συνεχής δεσμός με έναν αποθανόντα είναι μια παθολογικά αρρωστημένη κατάσταση. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι ανησυχούν και αναρωτιούνται: «Είναι εντάξει αυτό, που κάνω; Μήπως δεν αντιμετωπίζω σωστά τη θλίψη μου; Μήπως πρέπει να ανησυχώ; Μήπως είμαι κολλημένος/η;

Στην πραγματικότητα, ο συνεχής δεσμός είναι όχι μόνο φυσιολογικός, αλλά και διευκολύνει τους εναπομείναντες εν ζωή να αντιμετωπίσουν την απώλεια και τις αλλαγές, που αυτή επιφέρει στη ζωή τους.
Φυσικά, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις, όπου η συνέχιση ενός δεσμού με έναν αποθανόντα αγαπημένο δεν θεραπεύει. Ακριβώς όπως οι σχέσεις με τους ζωντανούς μπορεί να είναι περίπλοκες, έτσι και οι σχέσεις με τους νεκρούς (ειδικά αν η σχέση ήταν περίεργη, όσο ήταν εν ζωή), μπορούν αν εξακολουθήσουν να είναι περίεργες.

Πηγή: whatsyourgrief.com