Δικαστική δικαίωση για χωρισμένο πατέρα: Κέρδισε τη μάχη της συνεπιμέλειας του ανήλικου τέκνου

Αποφασίστηκε εφαρμογή του συστήματος εναλλασσόμενης κατοικίας με διαμονή του παιδιού εναλλάξ σε κάθε γονέα και όχι με ολιγοήμερες επισκέψεις τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι του πατέρα.

Την από κοινού επιμέλεια του 4χρονου γιου του απέκτησε χωρισμένος πατέρας μετά την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, όπου έκρινε πως είναι προς το συμφέρον του ανήλικου η εφαρμογή του συστήματος εναλλασσόμενης κατοικίας και όχι η διατήρηση του καθεστώτος αποκλειστικής επιμέλειας από τη μητέρα του.

Το ζευγάρι είχε παντρευτεί με πολιτικό γάμο και απέκτησε τον Ιούλιο του 2019 το τέκνο τους, ωστόσο οι μεταξύ τους εντάσεις τους οδήγησαν να διακόψουν την έγγαμη συμβίωση τους τον Ιανουάριο 2020 και υπέγραψαν τον Σεπτέμβριο 2021 πρακτικό διαμεσολάβησης σχετικά με τα ζητήματα της ανάθεσης της επιμέλειας, της καταβολής διατροφής και της επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο τους, δυνάμει του οποίου ανέλαβε την αποκλειστική επιμέλεια η μητέρα, ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα – κάποιες απογευματινές ώρες εντός της εβδομάδος και μερικά Σαββατοκύριακα – και ορίστηκε το ποσό της διατροφής του ανηλίκου τέκνου τους.

Χωρισμένος πατέρας: Η επιθυμία να αναλάβει από κοινού την επιμέλεια

Με την προσφυγή του προς το Δικαστήριο, ο πατέρας του ανήλικου ζήτησε το 2013 να αναλάβει από κοινού την επιμέλεια. Με βάση το ιστορικό αιτείται να ανατεθεί προσωρινά η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου από κοινού στους διαδίκους και περαιτέρω να εφαρμοστεί το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας με τη διαμονή αυτού εναλλάξ ανά εβδομάδα κάθε μήνα στην οικία εκάστου γονέα, καθώς και να ρυθμιστεί το δικαίωμα της επικοινωνίας του κατά το χρονικό διάστημα που δε θα διαμένει με αυτό.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει η απόφαση, πιθανολογήθηκε ότι η μητέρα, η οποία διαμένει με το τέκνο, «διαπνέεται από αισθήματα αμέριστης αγάπης για αυτό, το φροντίζει με ιδιαίτερη στοργή, αφοσίωση και τρυφερότητα, επιδεικνύοντας το μέγιστο ενδιαφέρον, είναι δε ικανή και άξια να τα διαπαιδαγωγήσει με ηθικές αρχές, συμβάλλοντας θετικά στην ομαλή ψυχοσωματική και πνευματική του ανάπτυξη. Το τέκνο έχει αναπτύξει μαζί της έναν ισχυρό συναισθηματικό δεσμό και αισθάνεται χαρούμενο στο περιβάλλον στο οποίο διαβιεί».

Παράλληλα, όμως τονίζεται ότι και «ο αιτών τρέφει αισθήματα βαθιάς αγάπης προς αυτό και παρά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης του με την καθ’ ης και την επακόλουθη μη συγκατοίκηση του με αυτό, έχει επιδείξει ειλικρινή διάθεση προκειμένου να διατηρήσει και να αναπτύξει το συναισθηματικό του δεσμό μαζί του, επιδεικνύοντας σταθερά γνήσιο ενδιαφέρον για την ομαλή ανάπτυξη του».

Οι προσπάθειες της μητέρας να αποκλειστεί συνεπιμέλεια

Σύμφωνα με το Πρωτοδικείο Αθηνών, μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων, ο αιτών μετοίκησε από την οικογενειακή οικία της οδού … και πλέον διαβιοί σε μισθωμένη οικία κείμενη στην ίδια οδό στον αριθμό 51, η οποία βρίσκεται σε απόσταση πενήντα (50) μέτρων από την οικογενειακή κατοικία, η χρήση της οποίας παραχωρήθηκε στην καθ’ ης με την προσωρινή διαταγή και στην οποία διαβιούσε το τέκνο με την καθ’ ης μέχρι πρότινος, όπως θα αναλυθεί κατωτέρω, και σε πολύ μικρή απόσταση από το ιδιωτικό σχολείο (παιδικό σταθμό), όπου φοιτεί το ανήλικο. Οι ενέργειες αυτές του αιτούντος είχαν γνώμονα το συμφέρον του τέκνου και σκοπό να μην διαταραχθεί η καθημερινότητα του ανηλίκου και να μην αποκοπεί ο συναισθηματικός δεσμός τους.

Υπογραμμίζεται, ωστόσο, πως μετά την κατάθεση αίτησης από τον πατέρα για συνεπιμέλεια, περί τις αρχές Απριλίου 2023, όπως προκύπτει από την επίδοση εξώδικης δήλωσης της καθ’ ης προς τον αιτούντα, η καθ’ ης άλλαξε διαμονή και πλέον κατά τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης διαβιοί με το τέκνο των διαδίκων στην Καισαριανή, επί της οδού …

Η ενέργεια αυτή της καθ’ ης δικαιολογείται από την ίδια από το γεγονός ότι «ένιωθε φόβο να διαμένει σε μία οικία, όπου έχει υποστεί τόσα από τον αιτούντα», όπως αυτολεξεί αναφέρει στο σημείωμα της.

«Δεν εξηγεί, όμως, πώς διέμενε στην ίδια αυτή οικία από την μετοίκηση του αιτούντος (29-1-2020) μέχρι τις αρχές Απριλίου 2023, ήτοι για δύο συναπτά έτη, υπό τον ίδιο – υποτιθέμενο-φόβο. Για το λόγο αυτό δεν κρίνεται αληθής από το Δικαστήριο ο επικαλούμενος λόγος από την καθ’ ης, αλλά εκτιμάται ότι η πραγματική αιτία ήταν να αποκλεισθούν οι πιθανότητες για συνεπιμέλεια του ανηλίκου με τον αιτούντα με εναλλασσόμενη κατοικία λόγω ακριβώς της μεγαλύτερης απόστασης των κατοικιών των διαδίκων» επισημαίνει η απόφαση του Δικαστηρίου.

Το επιχείρημα της αδυναμίας επικοινωνίας

Βάσει της δικαστικής απόφασης καταρρίφθηκε και το επιχείρημα της μητέρας για αδυναμία επικοινωνίας με τον πατέρα, ενώ τονίζεται πως προέκυψε ότι το τέκνο περνά ευχάριστες στιγμές και με τους δυο γονείς του και στις δυο οικίες αυτών, ανεξαρτήτως των διαφωνιών μεταξύ αυτών.

«Κατέστη λοιπόν σαφές ότι δεν θα διαταραχθεί η καθημερινότητα του ανήλικου τέκνου με μια ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ορισμένες ημέρες το μήνα θα ζει με τον πατέρα του και τις υπόλοιπες ημέρες του μήνα θα ζει με την μητέρα του, ικανοποιώντας κατά τον τρόπο αυτό την ανάγκη του να βρίσκεται και με τους δύο γονείς του, διατηρώντας παράλληλα την επικοινωνία με τον πατέρα του κατά το χρονικό διάστημα που δε θα διαμένει στην οικία του. Εξάλλου, λόγω της ηλικίας του δεν έχει μαθητικές υποχρεώσεις και απαιτητικό σχολικό πρόγραμμα. Το μοναδικό επιχείρημα που προβάλλεται από την καθ’ ης προκειμένου να μην ακολουθηθεί ο κανόνας της από κοινού άσκησης της επιμέλειας των τέκνων τους και το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας των τέκνων τους, είναι η αδυναμία τους ως γονέων να επικοινωνούν αρμονικά και να συνεργάζονται προκειμένου να βρίσκουν λύσεις για τα ζητήματα που αφορούν στο τέκνο τους» αναφέρεται.

Χωρισμένος πατέρας: Δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη

Όπως σημειώνεται, πράγματι, από την αποδεικτική διαδικασία «καθίσταται κατανοητό ότι η επικοινωνία των διαδίκων είναι προβληματική, δοθέντος ότι δε δύνανται να συνεννοηθούν για τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας που αφορούν στην ανατροφή του τέκνου τους. Πάντως, σε κάθε περίπτωση οι αντιδικίες των διαδίκων δεν έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κάθε επαφή μεταξύ τους να έχει καταστεί πλήρως αδύνατη. Οι οποιεσδήποτε διαφωνίες των διαδίκων που πηγάζουν από την προσωπική τους σχέση ως συζύγων, η οποία πλέον έχει τερματιστεί, επηρεάζουν και τη λήψη αποφάσεων για τη ζωή του τέκνου τους. Πλην, όμως, η αδυναμία των γονέων να συνεννοηθούν, δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη, κατά την άποψη που υιοθετεί το παρόν Δικαστήριο, ώστε να μην ακολουθηθεί ο κανόνας της από κοινού άσκησης της επιμέλειας από τους διαδίκους».

Αντιθέτως, τονίζεται πως «οι σχέσεις των γονέων θα πρέπει να εξομαλυνθούν και αυτοί να παραμερίσουν τις διαφωνίες τους ώστε να ανεύρουν κοινή γραμμή πλεύσης, καθώς αποφασιστικό κριτήριο πρέπει να είναι για αυτούς το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου τους, προκειμένου να δημιουργούν σε αυτό ένα ήρεμο περιβάλλον για να μεγαλώσει. Οφείλουν, άλλωστε, ως γονείς, να θέσουν σε δεύτερη μοίρα τις διαφωνίες τους, ώστε να αποκτήσουν ένα ελάχιστο πεδίο συνεννόησης μεταξύ τους για τα ζητήματα του τέκνου τους, το οποίο κατά την κρίση του Δικαστηρίου μπορούν να επιτύχουν».

Μάλιστα, κρίνεται ότι «οι διαφωνίες των γονέων θα πρέπει να υποχωρήσουν έναντι στην έννοια του βέλτιστου συμφέροντος των ανήλικων τέκνων τους και όχι το βέλτιστο συμφέρον των τέκνων να καμφθεί από τις προσωπικές διενέξεις των διαδίκων και να υποταχθεί σε αυτές, καθώς οι σχέσεις των διαδίκων ως παράμετρος είναι κριτήριο γονεοκεντρικό και όχι με γνώμονα τα ανήλικα τέκνα».

Για τους λόγους αυτούς, το Πρωτοδικείο κρίνει ότι «το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου στην προκειμένη περίπτωση εξυπηρετείται διά της ισόχρονης παρουσίας και των δυο γονέων στη ζωή του και επομένως οι γονείς του τέκνου πρέπει να εστιάσουν μόνο στο συμφέρον αυτού, παραμερίζοντας τις, οποιεσδήποτε, αντιπαραθέσεις. Ενόψει δε των ανωτέρω, της καταλληλότητας των δύο γονέων και της θέλησης τους να ασχοληθούν συστηματικά με το τέκνο τους, το Δικαστήριο κρίνει ότι, σύμφωνα με τα κριτήρια των άρθρων 1511 και 1514 παρ. 3 τελ. εδ. όπως ισχύουν, το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου, που πρέπει να προάγεται από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και στη φροντίδα του, επιβάλλει την άσκηση της επιμέλειας του στους διαδίκους από κοινού η οποία θα πρέπει να συνδυαστεί με την εναλλασσόμενη του τέκνου στις οικίες των γονέων του».

Πηγή: https://www.dikastiko.gr