Διατροφή συζύγου, συμβίου και τέκνου: Ο απόλυτος οδηγός για τη διατροφή και όσα θες να ξέρεις

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ, ΣΥΜΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΥ

Α. ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΥΖΥΓΟΥ

1) Πριν το διαζύγιο

Σύμφωνα με το άρθρο 1391 του ΑΚ «Αν ο σύζυγος διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία, η διατροφή, που του οφείλεται από τον άλλο, πληρώνεται σε χρήμα και προκαταβάλλεται κάθε μήνα. Η υποχρέωση διατροφής της προηγούμενης παραγράφου παύει ή το ποσό της αυξάνεται ή μειώνεται, όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις».

Δυνάμει συνεπώς του ανωτέρω άρθρου, σε συνδυασμό και με τα άρθρα 1389 – 1390 του ΑΚ, για τη θεμελίωση αξίωσης του ενός από τους συζύγους για καταβολή σ` αυτόν διατροφής σε χρήμα από τον άλλο, μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, πριν όμως τη λύση του γάμου με δικαστική απόφαση, πρέπει να επικαλείται και να αποδεικνύει τα κάτωθι:

1) Συζυγική ιδιότητα

2) Ύπαρξη υποχρέωσης διατροφής κατά την διάρκεια του γάμου.

3) Διακοπή της συμβίωσης για εύλογη αιτία από τον άλλο σύζυγο. Ως εύλογη αιτία θεωρείται κάθε γεγονός που οδήγησε στον κλονισμό της έγγαμου σχέσης.

4) Ότι οι βιοτικές του ανάγκες, λαμβανομένων υπόψη και των συνθηκών της χωριστής διαβίωσης, δικαιολογούν τον προσδιορισμό της διατροφής στο ζητούμενο χρηματικό ποσό.

Για τον καθορισμό του ύψους της οφειλόμενης διατροφής λαμβάνονται υπόψη :

α) η οικονομική κατάσταση κάθε συζύγου όπως τα περιουσιακά του στοιχεία, ο μισθός του κ.λ.π.

β) Οι οικογενειακές ανάγκες (ενοίκιο, ρουχισμός, διατροφή, λογαριασμοί κ.λ.π.). Οι οικογενειακές ανάγκες συσχετίζονται άμεσα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής , δηλαδή ο κάθε σύζυγος θα πρέπει να ζει στο ίδιο βιοτικό επίπεδο που ζούσε πριν την διακοπή της έγγαμου συμβίωσης (αφού ληφθούν υπόψη και η ηλικία , η υγεία κ.λ.π.)

2) Μετά το διαζύγιο

Σύμφωνα με το άρθρο 1442 ΑΚ «Εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλον: 1. αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ’ αυτό τη διατροφή του 2. αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι’ αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος 3. αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου 4. σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας».

Από το ανωτέρω άρθρο προκύπτει ότι το ισχύον δίκαιο δεν εξαρτά την υποχρέωση διατροφής από την υπαιτιότητα του πρώην συζύγου ως προς τον κλονισμό του γάμου αλλά από την δυνατότητα του ή όχι να εξασφαλίσει ο ίδιος την διατροφή του από την περιουσία του και τα εισοδήματα του.

Ως εκ τούτου, ο νόμος προβλέπει μια γενική προϋπόθεση και τέσσερις ειδικές, προκειμένου ο σύζυγος να δικαιούται διατροφής μετά τη λύση του γάμου του.

Γενική προϋπόθεση:

Ως γενική προϋπόθεση για τη γέννηση δικαιώματος διατροφής πρώην συζύγου απαιτείται η «ευπορία» του υποχρέου και η «απορία» του δικαιούχου. Ως ευπορία του υποχρέου εννοούμε να μπορεί να παράσχει στον πρώην σύζυγο διατροφή από τα εισοδήματα και τη περιουσία του ενόψει και των λοιπών υποχρεώσεών του, λαμβανομένων υπ’ όψιν των αναγκών του, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η δική του διατροφή και διαβίωση. Ως απορία του δικαιούχου ορίζεται η αδυναμία του να διατρέφεται από τα δικά του εισοδήματα και την περιουσία του.

Για να χαρακτηριστεί ο σύζυγος ως άπορος, έχει νομολογηθεί σχετικά, ότι θα πρέπει να έχει εξαντληθεί προηγουμένως κάθε δυνατότητα που του παρέχεται από τα εισοδήματα ή την περιουσία του, ακόμα και αν αυτή αποτελείται από μη προσοδοφόρα στοιχεία.  Επιπρόσθετα, έχει κριθεί ότι απορία του δικαιούχου δεν υπάρχει όταν αυτός έχει είτε εισοδήματα είτε περιουσία, κινητή ή ακίνητη έστω και απρόσοδη από τη ρευστοποίηση της οποίας μπορεί να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες κατά το κρίσιμο διάστημα της αγωγής εκτός αν η περιουσία του δεν μπορεί να ρευστοποιηθεί ή αυτό είναι οικονομικώς ασύμφορο ή το προϊόν ρευστοποιήσεως δεν επαρκεί για την κάλυψη των άλλων βιοτικών του αναγκών.

Ειδικές προϋποθέσεις :

Πέραν της ανωτέρω αναφερθείσας γενικής προϋπόθεσης, δηλαδή “απορίας” του δικαιούχου και “ευπορίας” του υποχρέου διατροφής πρώην συζύγου, ο νόμος απαιτεί  να συντρέχει και τουλάχιστον μία από τις ειδικές προϋποθέσεις για να γεννηθεί αξίωση διατροφής στο πρόσωπο του δικαιούχου. Συγκεκριμένα :

α) αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις περιπτώσεις β, γ και δ, βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ’ αυτό τη διατροφή του

Η έννοιες κατάσταση ηλικία, κατάσταση υγείας, και κατάλληλο επάγγελμα δεν καθορίζονται νομοθετικά, εναπόκειται δε στην κρίση του δικαστηρίου να εξειδικεύσει αυτές τις έννοιες. Για την ηλικία εννοείται βέβαια η μεγάλη ηλικία και ο δικαστής θα λάβει υπόψη του αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες για τη θεμελίωση της σχετικής αξίωσης διατροφής.

Όσον αφορά την κατάσταση υγείας, εννοείται η κακή σωματική και ψυχική κατάσταση, η οποία εμποδίζει τον δικαιούχο να εργαστεί πλήρως ή μερικώς. Σχετικά με το κατάλληλο επάγγελμα θα αξιολογηθούν παράγοντες όπως η επαγγελματική κατάρτιση, η ηλικία, η υγεία και σε ορισμένες περιπτώσεις η διάρκεια του γάμου και οι συνθήκες έγγαμης συμβίωσης.

β) αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι’ αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος. Σε αυτή την περίπτωση το διάστημα χορήγησης διατροφής δεν μπορεί να υπερβεί τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου.

Εν προκειμένω θα ληφθούν υπ’ όψιν παράγοντες όπως ο αριθμός των τέκνων, η ηλικία τους, οι σχολικές τους ανάγκες καθώς και τυχόν ειδικότερες ανάγκες τους που άπτονται της ψυχικής ή σωματικής τους κατάστασης.

γ) αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση. Ομοίως και εδώ το διάστημα χορήγησης διατροφής δεν μπορεί να υπερβεί τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου.

Η ανωτέρω περίπτωση αναφέρεται στην αδυναμία του συζύγου να ανεύρει σταθερή και κατάλληλη εργασία και στην ανάγκη για επαγγελματική του κατάρτιση.

δ) σε κάθε άλλη περίπτωση όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας.

Εδώ πρόκειται για περιπτώσεις που δεν μπορούν να υπαχθούν σε μια από τις ως άνω αναφερόμενες και ο νόμος δίνει την δυνατότητα στον δικαστή να επιδικάσει διατροφή στον σύζυγο εφ’ όσον κατά την κρίση του, αυτό είναι δίκαιο.

Περιεχόμενο και Μέτρο Διατροφής

Στο άρθρο 1443 Α.Κ. ορίζεται ότι : «Οι διατάξεις των άρθρων 1487, 1493, 1494 και 1498 εφαρμόζονται αναλόγως και για το δικαίωμα διατροφής μετά το διαζύγιο. Η διατροφή προκαταβάλλεται σε χρήμα κάθε μήνα. Η διατροφή μπορεί να καταβληθεί εφάπαξ, αν οι πρώην σύζυγοι συμφωνούν σ’ αυτό εγγράφως, ή με απόφαση του δικαστηρίου, αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι.»

Η διατροφή αυτή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του δικαιούχου, έξοδα ανατροφής, επαγγελματικής και εν γένει εκπαίδευσης και βάσει των πραγματικών αναγκών του από τις εκάστοτε συνθήκες της ζωής του (ανάλογη διατροφή). Για το προσδιορισμό της διατροφής αυτής θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν αντικειμενικοί και υποκειμενικοί παράγοντες, που την διαφοροποιούν για το δικαιούχο. Το μέτρο της διατροφής του δικαιούχου πρώην συζύγου, δηλαδή ο βαθμός στον οποίο θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, εξαρτάται από τις συνθήκες της ζωής του, όπως διαμορφώθηκαν μετά το διαζύγιο, χωρίς να αγνοούνται και οι συνθήκες που υπήρχαν όσο διαρκούσε η έγγαμη συμβίωση. Αν, αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή, μεταβλήθηκαν οι όροι της διατροφής, το δικαστήριο μπορεί να μεταρρυθμίσει την απόφασή του ή και να διατάξει την παύση της διατροφής.

Περιορισμός ή αποκλεισμός της διατροφής

Η διατροφή μπορεί να αποκλεισθεί ή περιορισθεί εφόσον συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι. Ενδεικτικά από τον νόμο στο άρθρο 1444 §1 ΑΚ αναφέρονται οι εξής :

α) Αν ο γάμος είχε μικρή χρονική διάρκεια. Για τον όρο «μικρή διάρκεια» έχουν διατυπωθεί πολλές διαφορετικές νομικές απόψεις.

β) Αν ο δικαιούχος είναι ο υπαίτιος του διαζυγίου. Εδώ διαπιστώνουμε ότι ναι μεν, η υπαιτιότητα του συζύγου όπως προαναφέρθηκε δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη επιδίκαση διατροφής, όμως μπορεί να αποτελέσει δυνητικά, λόγο αποκλεισμού ή περιορισμού της διατροφής και

γ) Αν ο δικαιούχος διατροφής προκάλεσε εκούσια (με πρόθεση) την απορία του.

Το δικαίωμα διατροφής παύει στις εξής περιπτώσεις, όπως προκύπτει από το άρθρο 1444 §2 ΑΚ:

α) Αν ο δικαιούχος ξαναπαντρευτεί.

β) Αν ο δικαιούχος συζεί μόνιμα με κάποιον άλλο σε ελεύθερη ένωση (συμβίωση χωρίς γάμο)

γ) Αν ο δικαιούχος πεθάνει (εκτός αν αφορά παρελθόντα χρόνο ή δόσεις απαιτητές κατά τον χρόνο θανάτου, οπότε η αξίωση διατροφής περιέρχεται στους κληρονόμους)

Επίσης, ο δικαιούχος δύναται να παραιτηθεί του δικαιώματος διατροφής.

Β. ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΥΜΒΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.

Στο άρθρο 7 του ν. 3719/2008 «Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις», προβλέπεται η δυνατότητα διατροφής του ενός μέρους σε περίπτωση λύσης του σύμφωνου συμβίωσης. Ειδικότερα, το κείμενο του νόμου έχει ως εξής : «Στο σύμφωνο συμβίωσης ή και σε μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο μπορεί να περιέχεται συμφωνία με την οποία αναλαμβάνεται, είτε από το ένα ή το άλλο μέρος είτε και αμοιβαίως, υποχρέωση διατροφής μόνο για την περίπτωση κατά την οποία, μετά τη λύση του συμφώνου, το ένα από τα μέρη δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του. Δεν έχει υποχρέωση διατροφής εκείνος που, εν όψει και των λοιπών υποχρεώσεών του, δεν είναι σε θέση να τη δώσει χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή. Η υποχρέωση αυτή δεν βαρύνει τους κληρονόμους του υποχρέου. 2. Ο δικαιούχος διατροφής από το σύμφωνο συμβίωσης συμπορεύεται, ως προς το δικαίωμα διατροφής, με τον διαζευγμένο σύζυγο του υποχρέου. 3. Ο υπόχρεος διατροφής, μετά τη λύση του συμφώνου συμβίωσης, δεν μπορεί να επικαλεσθεί την υποχρέωσή του αυτή, προκειμένου να απαλλαγεί, εν όλω ή εν μέρει, από την υποχρέωση συνεισφοράς ή διατροφής συζύγου ή ανήλικων τέκνων του. 4. Με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3, η συμβατική υποχρέωση της παραγράφου 1 προηγείται της εκ του νόμου υποχρέωσης διατροφής άλλων προσώπων απέναντι στον δικαιούχο, που βρίσκεται σε αδυναμία, μετά τη λύση του συμφώνου, να διατρέφει τον εαυτό του με τις δικές του δυνάμεις.»

Στο ανωτέρω άρθρο αντιμετωπίζεται η διατροφή μετά τη λύση του συμφώνου. Τα μέρη μπορούν, υποχρεωτικά με το συμβολαιογραφικό συστατικό σύμφωνο, να προβλέψουν συμβατική υποχρέωση διατροφής, για μετά τη λύση του συμφώνου. Η συμβατική αυτή αξίωση διατροφής είναι έγκυρη μόνο για την περίπτωση κατά την οποία, μετά τη λύση του συμφώνου, θα υπάρχει αδυναμία αυτοδιατροφής, υπό την έννοια του άρθρου 1486 § 1 ΑΚ. Δεν κρίνεται, δηλαδή, σκόπιμο να συμφωνείται υποχρέωση διατροφής, που θα τείνει στον πλουτισμό του άλλου.

Η συμφωνία για διατροφή δεν ισχύει, αν το σύμφωνο λυθεί με θάνατο, οπότε θα υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα του επιζώντος προσώπου και επομένως η συμβατική υποχρέωση διατροφής δεν βαρύνει τους κληρονόμους του υποχρέου. Η συμφωνία δεν ισχύει, επίσης, αν το σύμφωνο λυθεί αυτοδικαίως με το γάμο ενός από τα συμβιούντα πρόσωπα με τρίτον.

Ο υπόχρεος της συμβατικής αξίωσης διατροφής δεν μπορεί να επικαλεσθεί την υποχρέωση αυτή, προβάλλοντας την κατά το άρθρο 1487 ΑΚ ένσταση διακινδύνευσης, όταν υποχρεούται εκ του νόμου σε διατροφή συζύγου ή (και) ανήλικων τέκνων του, είτε από την ελεύθερη συμβίωση, είτε από γάμο, είτε εκούσια ή δικαστικά αναγνωρισμένων, είτε υιοθετημένων. Ο δικαιούχος, πάντως, συμπορεύεται με διαζευγμένο σύζυγο του υποχρέου και προηγείται κάθε άλλου δικαιούχου (π.χ. ενήλικων τέκνων ή γονέων του υποχρέου).

Η ρύθμιση του άρθρου αυτού δεν ισχύει για την περίπτωση κατά την οποία το σύμφωνο είναι άκυρο.

Γ. ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΕΚΝΟΥ

α) Τέκνο ανήλικο

Σύμφωνα με το άρθρο 1485 ΑΚ «Ανιόντες και κατιόντες έχουν αμοιβαία υποχρέωση διατροφής κατά τους όρους των άρθρων 1486 έως 1502.». Περαιτέρω, το άρθρο 1486 ΑΚ ορίζει ότι «Δικαίωμα διατροφής έχει μόνο όποιος δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του. Το ανήλικο τέκνο, και αν ακόμη έχει περιουσία, έχει δικαίωμα διατροφής από τους γονείς του, εφόσον τα εισοδήματα της περιουσίας του ή το προϊόν της εργασίας του δεν αρκούν για τη διατροφή του.» Το άρθρο 1487 ΑΚ αναφέρει ότι «Δεν έχει υποχρέωση διατροφής εκείνος που, ενόψει και των λοιπών υποχρεώσεων του, δεν είναι σε θέση να τη δώσει χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή. Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει, όταν πρόκειται για τη διατροφή ανηλίκου τέκνου από το γονέα του, εκτός αν αυτό μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υπόχρεου ή αν μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του.». Τέλος, βάσει του άρθρου 1493 ΑΚ «Το μέτρο διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του (ανάλογη διατροφή). Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του δικαιούχου και επί πλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του.».

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 Α.Κ., προκύπτει ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωση, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματα του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Εξάλλου, εν όψει των διατάξεων των άρθρων 1475, 1476, 1479 και 1484 Α.Κ., αντίστοιχη κοινή υποχρέωση διατροφής του χωρίς γάμο γεννηθέντος τέκνου τους έχουν, υπό τους αυτούς όρους, η μητέρα του και ο εκουσίως ή δικαστικώς αναγνωρισθείς ως φυσικός του πατέρας.

Σε όλες τις ως άνω περιπτώσεις το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει τα αναγκαία για τη συντήρηση και εν γένει εκπαίδευση του έξοδα.

Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη επιτηρήσεως και εκπαιδεύσεως και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Για να καθοριστεί το ποσό της δικαιούμενης διατροφής αξιολογούνται κατ` αρχήν τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου, καθοριστικό δε στοιχείο είναι οι συνθήκες της ζωής του, δηλαδή οι όροι διαβιώσεως, του, χωρίς όμως να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις.

β) Τέκνο ενήλικο

Όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 παρ. 1 και 1489 παρ. 2 ΑΚ, δικαίωμα διατροφής έχει έναντι των γονέων του και το ενήλικο τέκνο, εφόσον δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες, ενόψει των τυχόν αναγκών της εκπαιδεύσεώς του. Η διατροφή αυτή περιλαμβάνει σύμφωνα με το άρθρο 1493 του ΑΚ, όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του δικαιούχου και επί πλέον τα έξοδα για την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του.

Προϋπόθεση δηλαδή να αξιώσει διατροφή από τους γονείς του το ενήλικο τέκνο είναι η απορία του και συγκεκριμένα η έλλειψη επαρκών περιουσιακών στοιχείων ή η αδυναμία του να μετέλθει κατάλληλη εργασία. Δικαιούχος διατροφής είναι και εκείνος που, ενόψει των αναγκών της εκπαιδεύσεώς του, δεν μπορεί να μετέλθει κατάλληλη εργασία, που να επιτρέπει την απρόσκοπτη συνέχιση των σπουδών του. Έτσι, στην ανάλογη διατροφή ενός ενηλίκου τέκνου που στερείται επαρκών περιουσιακών προσόδων και δεν έχει ακόμα υποχρέωση να εργασθεί, γιατί έχει την πρόθεση να σπουδάσει, περιλαμβάνεται όχι μόνο η δαπάνη για τροφή, στέγαση και κάθε άλλο απαραίτητο για την επιβίωσή του, αλλά και η δαπάνη για την επαγγελματική του εκπαίδευση, θεωρητική ή τεχνική, οιασδήποτε βαθμίδος περιλαμβανομένης και της πανεπιστημιακής. Λαμβάνονται δε προς τούτο υπόψη οι επιδόσεις του δικαιούχου, δηλαδή η ικανότητά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ορισμένου βαθμού και επιπέδου σπουδών.

Για την κάλυψη των δαπανών διατροφής του τέκνου με την ανωτέρω έννοια επιβαρύνονται και οι δύο γονείς του, κάθε ένας από τους οποίους είναι υποχρεωμένος να καλύψει ένα ποσοστό από τις ανάγκες του τέκνου του, ανάλογο με τις οικονομικές δυνατότητές του, που πηγάζουν από τα εισοδήματα ή τους πόρους του ή την περιουσία του υποχρέου, που λαμβάνεται υπόψη, εφόσον οι πρόσοδοι απ’ αυτήν είναι ανεπαρκείς.

Τώρα μπορείς να επισκεφθείς, επιλεγμένους ειδικούς συνεργάτες μας, μέσω του προγράμματος “Πρώτη Επίσκεψη δωρεάν”. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείς να δείς εδώ ενώ αν θες να πάρεις απαντήσεις μέσω του Singleparent.gr, μπορείς να υποβάλλεις το ερώτημά σου, μέσω της ειδικής φόρμας εδώ.