Είναι «αρχηγοί» μονογονεϊκής οικογένειας : Τί είναι το πρόγραμμα-κοινωνικό διαμέρισμα A Flat For All

Η Χάγιατ κι η Βικτόρια είναι «αρχηγοί» μονογονεϊκής οικογένειας και συμμετέχουν εδώ κι ένα χρόνο στο πρόγραμμα «Flat For All» της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων.

Το κοινωνικό διαμέρισμα «Α Flat For All» έκλεισε ένα χρόνο ζωής και συνεχίζει χάρη στη στήριξη αλληλέγγυων ομάδων από πολλές ευρωπαϊκές χώρες και σε συνεργασία με τη μη κυβερνητική οργάνωση GVC Italia.

Οι δύο γυναίκες μίλησαν στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα καθώς και για τη ζωή τους στην Ελλάδα.

Η 34χρονη Χάγιατ είναι μητέρα τριών παιδιών, ηλικίας, 7, 4 και 3, κατάγεται από την Αιθιοπία κι έχει αναγνωριστεί επισήμως ως πρόσφυγας. Έφτασε στην Ελλάδα το 2015 και το ταξίδι της μέχρι εδώ ήταν μακρύ, καθώς μέχρι να καταλήξει στην Ελλάδα χρειάστηκε να περάσει από το Ντουμπάι, τη Συρία και την Τουρκία. Αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα της «για πολιτικούς λόγους», όπως λέει η ίδια, και φτάνοντας στο Ντουμπάι εργάστηκε για να μαζέψει χρήματα και να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον προσπαθώντας παράλληλα να βοηθήσει και την οικογένειά της. Παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών στο Κέντρο Υποστήριξης Νέων που αποτελεί μία δομή της ΑΡΣΙΣ. «Με στηρίζουν και παλεύουν για εμένα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Ελλάδα. Προς το παρόν δεν μπορώ να δουλέψω, πηγαίνω όμως σχολείο. Θέλω να σπουδάσω, να βρω δουλειά. Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα και να στηρίξω τα παιδιά μου ώστε να μεγαλώσουν ωραία», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Ήταν δύσκολα στην αρχή, τώρα όμως είναι καλά», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από την πλευρά της η 22χρονη Βικτόρια από την Ουγκάντα, μητέρα ενός παιδιού κι αιτούσα άσυλο. Η Βικτόρια έφτασε στην Ελλάδα πριν ένα χρόνο και τέσσερις μήνες κι ετοιμαζόταν να γεννήσει την ενός έτους σήμερα, κόρη της, τη Λορέττα. Αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα της καθώς «υπήρξε θύμα βασανιστηρίων εκεί» χάνοντας μάλιστα όλη της την οικογένεια. «Μέσω αυτού του προγράμματος και με τη στήριξη της ΑΡΣΙΣ, αισθανόμαστε σαν το σπίτι μας», υπογραμμίζει. Πηγαίνει κι εκείνη σχολείο, θέλει να μείνει στην Ελλάδα και να βρει μία δουλειά. «Έχω μετακινηθεί σε τόσες πολλές χώρες, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να κάτσω σε ένα μέρος και να σκεφτώ για το μέλλον μου, τώρα εδώ αισθάνομαι ασφαλής και θέλω να σχεδιάσω το μέλλον μου», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Βικτόρια. Ωστόσο, όπως παραδέχεται, έχει πέσει θύμα διακρίσεων και ρατσισμού. «Όταν είσαι στο λεωφορείο κανείς δεν θέλει να κάτσει δίπλα σου όλοι πάνε να αλλάξουν θέσεις. Ακόμη κι όταν πήγα να αγοράσω φάρμακα για το μωρό μου, με κοιτούσαν περίεργα, μη τυχόν και κλέψω κάτι». Από την πλευρά της η Χάγιατ αν και δεν έχει νιώσει κάποιου είδους ρατσιστική συμπεριφορά, αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο γιος της πηγαίνοντας στο σχολείο: «Ο γιος μου στεναχωριέται, γιατί τα άλλα παιδιά δεν τον κάνουν παρέα, δεν τον αφήνουν να παίξει μαζί τους, γιατί είναι το παιδί το μαύρο, το καφέ».

Λίγα λόγια για το πρόγραμμα Α Flat for all

Η λειτουργία του κοινωνικού διαμερίσματος Flat4All ξεκίνησε στα μέσα του Μάρτη 2017 και τον Απρίλιο υποδέχτηκε τις πρώτες οικογένειες. Βρίσκεται υπό τη διαχείριση της Εστίας Προσφύγων, μονάδας υποδοχής και φιλοξενίας οικογενειών της ΑΡΣΙΣ, και μπορεί να υποδεχτεί μέχρι τρεις οικογένειες.

«Το εγχείρημα στηρίζεται στην πρωτοβουλία εθελοντών κι αλληλέγγυων που χρηματοδοτούν και το στηρίζουν», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κοινωνική λειτουργός, Χαρά Παλαιολόγου.

«Στόχος του προγράμματος είναι η στέγαση, η στήριξη κι η ενδυνάμωση μονογονεϊκών μητέρων προσφυγισσών με τα παιδιά τους κι εντέλει η προετοιμασία για την πλήρη αυτονομία κι ένταξη στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα η συμβίωση των οικογενειών παροτρύνει την ανάπτυξη των κοινωνικών και συνεργατικών σχέσεων βασισμένες και στην πολιτισμική τους σύνδεση και παράδοση, που η ανατροφή των τέκνων αποτελεί έτσι κι αλλιώς κοινοτική υπόθεση, δηλαδή φαίνεται εδώ ότι η μία φροντίζει την άλλη, μπορεί να φροντίσει τα παιδιά όταν η άλλη είναι κάπου έξω, είναι ένα κοινοτικό μοντέλο συμβίωσης. Προτεραιότητα έχουν μονογονεϊκές γυναίκες, αιτούντες άσυλο σε μεγάλη ευαλωτότητα» σημειώνει.

«Παρά τις προσπάθειες όμως που κάνουν και τη διάθεση που έχουν, υπάρχει εμπόδιο ως προς την εύρεση εργασίας», τονίζει η κ. Παλαιολόγου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το διαβάσαμε στο http://parallaximag.gr