Άγγιγμα ευγνωμοσύνης, από το Χαμόγελο του παιδιού
Ξημερώματα Πέμπτης. Το ρολόι δείχνει 00:55. Δεχόμαστε κλήση για το νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων. Ένα μωρό 13μηνών, ο Σπύρος, στην αγκαλιά της μητέρας του, ανήσυχος και ταλαιπωρημένος. Μαζί περίμεναν να μεταφερθούν προς το εξειδικευμένο νοσοκομείο. Όταν παραλάβαμε τον Σπύρο, η κλινική εικόνα του ήταν καλή, με σύμπτωμα τον υψηλό πυρετό.Η συνέχεια όμως δεν ήταν ευοίωνη. Σε διάστημα 2 ωρών η κατάστασή του επιδεινώθηκε, με πτώση του επιπέδου συνείδησης. Με τη βοήθεια των γιατρών επιβεβαιώθηκε η υποψία μηνιγγίτιδας με πιθανή σηψαιμία.Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε στις 03:11. Στο άκουσμα του ονόματος του ίδιου παιδιού, για την επείγουσα μεταφορά του στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, τα συναισθήματά μας ήταν πολύ έντονα. Πώς να εξηγήσει κανείς αυτό το τραγικό γεγονός;
ADVERTISEMENT
Η μαμά του Σπύρου, με τρεμάμενη φωνή, παρακαλούσε να σωθεί το αγοράκι της! Χωρίς καθυστέρηση, μεταφέραμε το μικρό στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με τις εγκάρδιες ευχές μας για ταχεία ανάρρωση.
Δύο βδομάδες αργότερα συναντήσαμε τυχαία τη μητέρα. Με δάκρυα στα μάτια, μας ευχαρίστησε για την άψογη μεταφορά του παιδιού της. Χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν μας πληροφόρησε πως ο μικρός ήταν πλέον καλά και έτοιμος να πάει σπίτι του. Νιώσαμε για άλλη μία φορά ένα άγγιγμα ευγνωμοσύνης….
Σχόλια