Μια μέρα παίζοντας με την μικρή μου, ένιωσα πως δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο του πνεύμονα

«Μια μέρα παίζοντας με την μικρή μου κόρη, ένιωσα πως δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι εξετάσεις έδειξαν

καρκίνο του πνεύμονα. Το μυαλό πήγε κατευθείαν στα παιδιά μου. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τους πω την

αλήθεια. Κάτσαμε στο σαλόνι, και ούτε θυμάμαι ακριβώς τι τους είπα. Αυτό που σκεφτόμουν, ήταν αν θα τα αγαπήσει κάποιος όπως εγώ.

Αν θα είναι ασφαλή. Πως θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα.

Ισως δεν τις δω να αποφοιτούν, ίσως δεν χορέψω στον γάμο τους. Αποφάσισα να εστιάσω σε ότι θετικό υπάρχει.

Ακόμα μπορώ να τους διαβάζω βιβλία, ακόμα μπορώ να τις προπονώ στα αθλήματα τους, ακόμα βλέπουμε μαζί παλιά videos και φωτογραφίες. Υπάρχει όμως μια φωτογραφία, που τραβήχτηκε μια εβδομάδα μετά την διάγνωση, και με δείχνει να χορεύω με την μεγαλύτερη κόρη μου στην καφετέρια του σχολείου. Δεν της κρατώ απλά τα χέρια.

Την κρατώ ολόκληρη.»

O Dan διαγνώστηκε με έναν από τους πιο επιθετικούς τύπους καρκίνου. Έχοντας δημιουργήσει μια μη κερδοσκοπική εταιρεία, προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους μιλώντας ανοιχτά για την ασθένεια.

Λέμε συχνά, πως πρέπει να χαιρόμαστε το κάθε λεπτό μαζί με τους ανθρώπους μας, πριν μετατραπούν σε φωτογραφίες. Πριν γίνουν αναμνήσεις.

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω, που δεν ξέρουν αν αυτές οι γιορτές θα είναι οι τελευταίες τους. Υπάρχουν αβάσταχτα προβλήματα που πολλοί καλούνται να διαχειριστούν. Γιορτές δεν είναι μόνο τα στολίδια και τα δώρα.

Γιορτές είναι κυρίως οι δικοί μας άνθρωποι.

Να μάθουμε να γιορτάζουμε την κάθε στιγμή μαζί τους.
Να τους «κρατάμε ολόκληρους».
(Η ιστορία του Dan είναι μέρος του project “Portraits of Lung cancer” σε συνεργασία με τον φωτογράφο Paul Nilson και τον καταπληκτικό ιστότοπο Humans of New York.)