Η γονεϊκή αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση και πρέπει να αφαιρείται η επιμέλεια

Κείμενο του Μάριου Κουρεμπή που έχει αναρτήσει δημόσια στο προφίλ του εδώ —> Marios Kourempis

Επιτελους η χωρα δειχνει να αποδεχεται την πραγματικοτητα…

Επειδη κυριολεκτικα εγω εχω ενα ορφανο παιδι στα χαρτια (αφου ως ορφανο φαινεται…), και επειδη οπως ολα πλεον εχουν αποδειξει στον κοσμο οτι το συνδρομο γονεικης αποξενωσης ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΕΙ, διαβαστε…

Η γονεικη αποξενωση συνιστα ακραία μορφη ενδοοικογενειακης βιας, προκαλωντας δεινα στις ψυχολογιες παιδιων.

Στο νεο νομο που ετοιμαζεται για την ενδοοικογενειακη λοιπον, πρεπει να υιοθετηθει η αποψη του καθηγητη κ.Κουμαντου, ο οποιος προτεινει την αναστροφη της επιμελειας ανηλικου/ανηλικων, εφοσον προκυπτουν τακτικες γονεικης αποξενωσης απο τον/την εχοντα/εχουσα την επιμελεια γονεα, λόγω κακής άσκησής της, διότι επιμένει ότι ο γονέας, στον οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια παιδιού, πρέπει να καλλιεργεί στο παιδί αγαθά συναισθήματα για τον άλλο γονέα.

Ποια ειναι τα σημαδια σε ενα παιδι λοιπον, που δειχνουν οτι η αποξενωση εχει ηδη αρχισει να “κανει ζημια”?
Άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, δεν θέλει τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστική απόφαση. Σίγουρα εχει προηγηθεί το Σύνδρομο της Στοκχόλμης προς τον/την εχοντα/εχουσα την επιμελεια και συκοφαντική δυσφήμιση προς το προσωπο του αλλου γονεα.

Αρκετοι ειδικοι επιστημονες ανα τον κοσμο, πλεον χτυπανε το καμπανακι λεγοντας οτι τα συμπτωματα του συνδρομου γονεικης αποξενωσης ειναι παρομοια με τα συμπτωματα του πολεμου του Κολπου που ειχαν οι Αμερικανοι στρατιωτες.
Υπαρχει θεραπεια?
Φυσικα.

Μόνο μέσω της αγάπης και της στοργής από τον αποξενωμένο γονέα προς το παιδί.
Απεμπλοκή από δικαστήρια.
Να παρακολουθείται το παιδί από παιδοψυχίατρο
Να υπάρχει επιθυμία στήριξης και βοήθειας από τους γονείς

Κρατικη αντιμετωπιση με βαριες τιμωριες σε γονεις που εκαναν κατι τετοιο.
Εχουμε προιστορια?
Φυσικα.

Τον ορο “αποξενωση” τον εχει ηδη υιοθετησει ο Αρειος παγος στην Ελλαδα ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΧΡΌΝΙΑ με την υπ’αριθμον 1910/2005 αποφαση του.
Γεγονος που σκοπιμα και επιμελως αποκρυπτεται.

Περαν αυτου, το 2002 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης σε μια Διεθνή Διάσκεψη. Η Μέρι Μπανότι, διαμεσολαβήτρια για τις απαγωγές παιδιών σε διεθνές επίπεδο, γράφει στην έκθεσή της, (Παράρτημα V) ότι:

“…Αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως πρόβλημα των παιδιών στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα ή στον άλλο γονέα. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό οι δικαστικές αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης.”

Σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ, αναγνωρίσθηκε η 25η Απριλίου κάθε έτους ως ημέρα γονικής αποξένωσης.
Εξαλλου οπως λεει ο νομος 4800/2021 της Ελλάδας σε διαφορα σημεια:

“Κάθε γονέας υποχρεούται να διαφυλάσσει και να ενισχύει τη σχέση του τέκνου με τον άλλο γονέα, τους αδελφούς του, καθώς και με την οικογένεια του άλλου γονέα, ιδίως όταν οι γονείς δεν ζουν μαζί ή ο άλλος γονέας έχει αποβιώσει.».
“Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστα ΙΔΙΩΣ, και περαν αλλων, η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας.

Ολα αυτα ΗΔΗ δειχνουν οτι η κοινωνια αλλα και το συστημα, αποδεχονται πληρως τον ορο .
Η γονεικη αποξενωση λοιπον, ειναι παιδικη κακοποιηση και φυσικα ενδοοικογενειακη βια ΑΚΡΑΙΑΣ μαλιστα μορφης, με κυριως θυμα το παιδι και επομενο θυμα τον στοχοποιημενο γονεα.

Ως ενδοοικογενειακη βια πρεπει και να αντιμετωπιζεται δικαστικα και να θεσμοθετηθει νομικα.
Το να υπαρχουν γονεις που εχουν ζωντανα παιδια αλλα ζουν λες και δεν εχουν καν παιδια, πρεπει να τελειωσει.
Το να υπαρχουν παιδια που θεωρουν τους χωντες γονεις τους νεκρους, πρεπει να τελειωσει.

Η δικαιοσυνη πρεπει και εχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ξανακερδισει την εμπιστοσυνη της κοινωνιας και των γονεων.
Η θεσμοθετηση της γονεικης αποξενωσης ως ενδοοικογενειακη βια, ειναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ και ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των κυβερνοντων, προκειμενου να.υπαρξει αναστροφη σε οσα συντελουνται τα τελευταια 40+ χρονια που ειχαμε το “πιο προοδευτικο δικαιο στην Ευρώπη”.

Το δικαιο που κατεστρεψε γενιες και γενιες παιδιων, που ανεθρεψε μελλοντικους καταθλιπτικους, αρρωστους ψυχικα ανθρωπους, που ενιωθαν ορφανοι ενω δεν ηταν.
Που δεν γνωρισαν γονεα ακομη και αν αυτος εμενε στα 5 λεπτα μακρια…
Που τα βραδια επι σειρα ετων, νιωθουν σαν το αγαλμα της φωτογραφιας ενω κοιτανε αδεια καρεκλακια στο μπαλκονι, αδεια παιδικα δωματια, παιχνιδια που δεν επαιξε κανεις μαζι τους και φωτογραφιες.