Η δασκάλα είπε το παιδί μου απείθαρχο επειδή είναι χωρισμένων γονιών και να το παίρνουμε νωρίτερα

Μπακ του σκουλ μέρος 2ο!!!!

Κλείνουμε περίπου τρεις μήνες στον παιδικό σταθμό ( δημόσιο ) που η κόρη μου τριών χρόνων πηγαίνει μέσα στην τρελή χαρά.

Έχει ήδη δείξει αδυναμία σε ένα παιδάκι που μιλάει συνέχεια γι’αυτό στο σπίτι.

Έχω καταλάβει ότι είναι λίγο αδύναμο και κλαίει και ψάχνει την μαμά του και το δικό μου μικρό πλασματακι προσπαθεί να το ηρεμήσει και να το κάνει να σταματήσει να κλαίει.

Έρχεται στο σπίτι κάθε μέρα και αφού μου πει για τον φίλο της μετά αρχίζει και μου λέει όλα τα τραγουδάκια και τα παραμύθια που έμαθε.

Χαζή κουκουβάγια μαμά και εγώ φουσκώνω από υπερηφάνεια.

Μια μέρα όπως όλες την πήγα με την ψυχή στο στόμα στο σχολείο για να προλάβω και εγώ να πάω μετά στο μαγαζί που δουλεύω.

Το κάθε λεπτό είναι πολύτιμο, στις και δέκα αφήνω την μικρή μέχρι και είκοσι πρέπει να έχω ανοίξει το μαγαζί.

Εκείνη την ημέρα λοιπόν με πιάνει η δασκάλα προβληματισμένη να μου μιλήσει.

Αρχίζει έναν μονόλογο ότι το παιδί μου δεν προσαρμόζεται, δεν κάθεται να ζωγραφίσει ούτε να ακούσει παραμύθια μόνο γυρνάει μέσα στην τάξη και παίζει με άλλα παιχνίδια.

Συμπληρώνει η δασκάλα ότι με αυτό που κάνει δεν την αφήνει να κάνει το μάθημα της!!!!

Σοκ εγώ , συνεχίζει εκείνη να λέει ότι το παιδί δεν έχει πειθαρχία και δεν ακούει όταν της μιλάει.

Προβληματισμένη την ρωτάω τι προτείνει για όλο αυτό !

« Μετά τις γιορτές καλό είναι να δείτε έναν ειδικό!» « Το παιδί σας είναι πανέξυπνο και πιάνει τα πάντα αλλά δεν έχει πειθαρχία!»

Ακούω ειδικό και αρχίζω και φορτώνω γιατί έχω ήδη μιλήσει με την παιδίατρο παλαιότερα και μου έχει εξηγήσει ότι σε αυτή την ηλικία είναι απόλυτος λογικές αντιδράσεις αυτές.

Η δασκάλα πάει να το ρίξει εμμέσως ότι φταίει που το παιδί είναι χωρισμένων γονιών και όλα αυτά είναι αντιδράσεις.

Έχω γίνει τούρμπο και εκεί που πάω να αρχίσω να μιλάω βλέπω το μικρό μου ταρζανάκι ήρεμο και με προσεκτικές κινήσεις να παίρνει την καρεκλιτσα του και να πηγαίνει εκεί που παίζουν όλα τα άλλα παιδάκια. Πιάνει ένα κομμάτι παζλ και πάει να το βάλει στο τραπέζι.

Τα υπόλοιπα πιτσιρίκια αρχίζουν και της φωνάζουν και ένα της χτυπάει το χέρι, μου γυρνάει το μάτι .

Με βλέπει η τύπισσα ότι κοιτάω εκεί αλλά δεν λέει κάτι συνεχίζει τις ηλιθιότητες.

Σε κάποια φάση ακούω ένα πιτσιρίκι να φωνάζει « Κυρία η Νατάσα ήρθε να παίξει μαζί μας πείτε της να φύγει!!!!»

Τιιιι;;;; Για να το είπε μια φορά μπροστά μου το μικρό σκέψου πόσες φορές το έχει πει μέσα στην τάξη!!!

Το κοριτσάκι μου έχει σαστίσει με όλο το σκηνικό και φαίνεται στα ματάκια του. Η δε δασκάλα με διώχνει κακήν κακώς πριν προλάβω να πω κιχ!

Το κλου της υπόθεσης είναι ότι όταν πήγε το μεσημέρι να πάρει το παιδί ο παππούς η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά του είπε πως καλό είναι να την παίρνουμε από τις δώδεκα το μεσημέρι γιατί κουράζεται!!!!!!

Όχι μαντάμ δεν κουράζεται το παιδί εσύ κουράζεσαι επειδή πρέπει να δίνεις λίγη παραπάνω προσοχή.

Δεν δέχομαι ότι ένα παιδί τριών χρόνων που πήγε πρώτη φορά σε παιδικό σταθμό να είναι έτοιμο να δεχθεί πως θα κάτσει σε μια καρέκλα για τουλάχιστον τρεις ώρες και θα ζωγραφίζει.

Η μάστιγα των ειδικών χτυπάει τώρα πια από τους παιδικούς και έχει καταντήσει γελοίο.

Μιλώντας φυσικά με έναν ειδικό στην πόλη μας μου είπε πως το παιδί είναι πάρα πολύ μικρό ακόμα. Μόνο σε σοβαρά προβλήματα αναλαμβάνουν τόσο μικρά παιδιά.

Μήπως τελικά ένας ειδικός της πρωτοβάθμιας θα έπρεπε να έρθει στον παιδικό σταθμό να δει τι παίζει με τις δασκάλες;

Γιατί μάλλον το πρόβλημα έχει αλλού την ρίζα του!
Αυτά από μια αγανακτισμένη μάνα που μέχρι το τέλος της χρονιάς θα κάνει το μπαμ!