Το ημερολόγιο ενός χωρισμού (ή αλλιώς οι 726 ημέρες που χρειάστηκα για να μαζέψω τα κομμάτια μου)

-Δεν αντέχω άλλο! Γιατί συμπεριφέρεσαι τόσο περίεργα; Αρκετά! Πες μου τι συμβαίνει!”
Σιωπή.
-Ε… εγώ…
Και πάλι σιωπή.
-Είμαι ερωτευμένος με την Σοφία…

Ένιωσα ο κόσμος μου να χάνεται.

Πόνος, λες και με είχαν πυροβολήσει στην καρδιά, άρχισε να με κατακλύζει.

Άρχισα να ζαλίζομαι, τα αυτιά μου βούιζαν και δυσκολευόμουν να αναπνεύσω. Και ξαφνικά τα πάντα βυθίστηκαν στη σιωπή.

Ημέρα 1η
Μπορούσα, στο μυαλό μου, να δω τη ζωή μου μαζί σου ξεκάθαρα. Υποτίθεται ότι η αγάπη σου θα έσβηνε όλες τις ανασφάλειες μου, όλους τους φόβους μου.

Ήθελα ακόμα να το προσπαθήσω. Χρειαζόμουν να το προσπαθήσω.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που μπορούμε να διαχειριστούμε και να ξεπεράσουμε.

Ανέφερε ότι ήθελε να το ξεπεράσει;

(Δεν έχει σημασία).

Ημέρα 20η
Νιώθω λες και το μυαλό μου τρέχει με χίλια. Και δεν μπορώ να το σταματήσω.

Πως έγινε αυτό; Τι λάθος έκανα; Πότε κατάλαβε ότι αισθανόταν έτσι για εκείνη; Αυτές οι ερωτήσεις με βασανίζουν.

“Γιατί μου είπες ότι με αγαπούσες; Δεν το εννοούσες;”
“Το εννοούσα όταν το είπα. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει…”

ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΕΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΠΕΣ; Αν το είπες μια φορά σήμαινε ότι το εννοούσες για πάντα!!!

(Αλλά δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη).

Μια ακόμα νύχτα που πέρασα καθισμένη στο σαλόνι μας.

Έκλαιγα σιωπηλά.

Σε σκέφτομαι. Αν και μπορώ να σε ακούσω να αναπνέεις στο διπλανό δωμάτιο.

Είπες ότι με αγαπούσες.

(Αλλά δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη).

Δείτε σχετικά: Αντίο λοιπόν ανύπαρκτε πρώην σύζυγέ μου!

Ημέρα 30η
Ζω σε μια κατάσταση αυξανόμενης υστερίας. Προσπαθώ να ξαναβρώ τα λογικά μου.

Δεν ξέρω γιατί παλεύω πλέον.

Δεν δίνω σημασία στις συμβουλές που μου δίνουν οι φίλοι και η οικογένεια μου.

Πρέπει να μείνω μόνη μου για να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα.

Η παρουσία σου με γέμιζε αγάπη και τρυφερότητα, με έκανε να νιώθω ζωντανή. Τώρα νιώθω σαν να είμαι μια σκιά του εαυτού μου.

Σήμερα, μια ηλιόλουστη μέρα, είμαι μόνη μου.

Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω τις ακτίνες του ήλιου στο πρόσωπο μου. Υπάρχει ένα κομμάτι μου, που προσπαθεί να με κρατήσει στη ζωή. Είναι μικρό και αδύναμο αλλά υπάρχει και προσπαθεί να με παρακινήσει.

Εκείνη τη νύχτα λέω, “Δεν μπορώ να το κάνω πια αυτό. Τελείωσε”.

Ημέρα 38η
Μπορώ και πάλι να αναπνεύσω. Τίποτα δεν έχει σημασία πλέον.

Δεν με νοιάζει το τι κάνει!

Γιατί όμως με νοιάζει;

Ξέρω που είναι, σκέφτομαι τι κάνει κάθε στιγμή της ημέρας. (Είναι μαζί της).

9.30 το πρωί είναι η καλύτερη ώρα για να τον πάρω τηλέφωνο. Έχει διάλειμμα (ή κάνει σεξ με εκείνη).

“Πως ήταν το πρωινό σου;”

(Σε παρακαλώ αγάπησε με και πάλι).

“Καλά! Βάζω στοίχημα ότι η γάτα μας, έπεσε και πάλι από το περβάζι του παραθύρου ε; Ναι; Το ήξερα!”

(Θυμήσου όσα είχαμε μαζί! Πόσο σε ξέρω! Πόσο νοιάζομαι για εσένα! Σε παρακαλώ αγάπησε με και πάλι).

Για πόσο καιρό μπορώ να συνεχίσω έτσι;

Ημέρα 51η
9.30 το πρωί.

Άλλη μια ημέρα, άλλο ένα τηλεφώνημα χωρίς νόημα. Προσπαθώ να ξαναβρώ τον δρόμο μου.

Αυτή τη φορά υπάρχει σιωπή.

Το τηλεφώνημα αυτό δεν έχει νόημα. Δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε.

Ναι με πρόδωσε, και το χειρότερο είναι ότι συνέθλιψε τα σχέδια και τα όνειρα μου για το μέλλον.

Τώρα, προσπαθώ να βρω διέξοδο.

Την νύχτα, ξαπλωμένη στο μονό κρεβάτι μου, με τους γονείς μου στο διπλανό δωμάτιο, κλαίω σιωπηλά. Το μαξιλάρι μου μουσκεύει από τα δάκρυα μου.

Κοιμάμαι με διαλείμματα. Ο ύπνος μου είναι ταραγμένος. Τις πρώτες στιγμές, όταν ξυπνάω, νομίζω ότι θα σε νιώσω δίπλα μου.

Τα μάτια μου είναι συνέχεια κόκκινα και πρησμένα. Τα ρούχα μου, μου είναι όλο και μεγαλύτερα.

Σε σκέφτομαι.

Μου είπες ότι με αγαπούσες. Αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη.

Ημέρα 176η

Οι εβδομάδες περνούν. Τα πράγματα κατασταλάζουν.

Βρίσκομαι σε μια κατάσταση αποδιοργάνωσης.

Συναντώ φίλους, πίνουμε, μεθάμε. Μερικές φορές ένα χαμόγελο κάνει την εμφάνιση του στο πρόσωπο μου, αλλά γρήγορα εξαφανίζεται.

Υπάρχουν νέοι εραστές που γρήγορα φεύγουν και ξεχνιούνται.

Σήμερα ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά σου. Προσπάθησα να σου πιάσω το χέρι αλλά με απέφυγες, αηδιασμένος και έφυγες.

Ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα και με δάκρυα στα μάτια.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη.

Ημέρα 201η
Οι εποχές αλλάζουν.

Μέσα στην ησυχία: Κάνοντας ποδήλατο, όταν περιμένω στην ουρά, όταν είμαι σε ένα μπαρ, σε σκέφτομαι.

Αλλά υπάρχει κάτι στον ορίζοντα, μια ακτίνα ελπίδας. Είναι δύσκολο να τη δω αλλά αν το προσπαθήσω το καταφέρνω, είναι εκεί και με κάνει να αναρωτηθώ, “και τώρα τι;”

Ημέρα 301η ημέρα
Υπάρχει μια πληγή στην καρδιά μου αλλά δεν συνεχίζει να αιμορραγεί και ο πόνος έχει ελαττωθεί.

Υπάρχει μια θλίψη που παραμένει αλλά δεν με καταρρακώνει.

Βγαίνω. Κάνω πράγματα. Πηγαίνω διακοπές. Όλα μου φαίνονται σαν ένας αέναος κύκλος.

Οι εβδομάδες περνούν και δεν σε σκέφτομαι καθόλου.

Και ξαφνικά κάτι μου θυμίζει εσένα: ένα μέρος, ένας άνθρωπος, μια μυρωδιά. Παίρνω μια ανάσα και χαμογελώ για το πόσο μακριά έχω καταφέρει να φτάσω. Η μέρα συνεχίζεται.

Εκπλήσσομαι αλλά δεν νιώθω άσχημα.

Ημέρα 396η
Έγιναν θυσίες. Εγκατέλειψα ένα μονοπάτι αλλά βρήκα ένα νέο.

Η δουλειά μου πάει καλά, γελάω με τους φίλους μου, κάνω ορειβασία, ποδήλατο κάτω από την βροχή, χορεύω, βγαίνω με άλλους άντρες.

Τα καλά αρχίζουν να έρχονται σε μια ισορροπία με τα άσχημα.

Η ζυγαριά ισιώνει.

Από τις στάχτες μέσα μου αναδυθήκαν τα εξής τρία πράγματα:

Σθένος.

Σοφία.

Διαύγεια.

Ημέρα 521η
Σε ονειρεύτηκα σήμερα.

Προσπάθησα να πιάσω το χέρι σου και με κοίταξες μπερδεμένος . Δεν ενδιαφερόσουν.

Χαμογελούσα. Σε φίλησα και παρατήρησα την ματιά που μου έριξες.

Δεν ενδιαφερόσουν αλλά ούτε και εγώ πλέον ενδιαφερόμουν.

Αυτό ήταν το αντίο.

Ξύπνησα και επιτέλους ένιωσα ότι ήμουν εντάξει, ότι ήμουν ήρεμη.

Ημέρα 726η
Στην αναζήτηση μου για την αγάπη δεν ψάχνω την τελειότητα, ούτε ψάχνω απαντήσεις.

Κάποτε πίστευα ότι ήσουν η λύση στο κάθε μου πρόβλημα αλλά πλέον ξέρω ότι εγώ πρέπει να λύσω τα δικά μου προβλήματα.

Έπαιξες τον ρόλο σου στη ζωή μου και για αυτό είμαι ευγνώμων.

726 μέρες πριν, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα καθόμουν να γράψω αυτά τα λόγια, να πω την ιστορία μου και να χαμογελάσω, ικανοποιημένη.

Όμως έτσι είναι τα πράγματα. Ζω και έχω βρει το δικό μου δρόμο.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη.

Επειδή κάθε στιγμή αγάπης που μοιράζομαι σήμερα είναι μια στιγμή παραπάνω από χτες και μια στιγμή παραπάνω από ότι θα μπορούσα να μοιραστώ αύριο.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στην αγάπη. Και χαίρομαι πολύ για αυτό!

Jen Francis
Πηγή: http://www.divorcedgirlsmiling.com