Μην κάνεις σχέση με κάποιον που δεν βλέπει τα παιδιά του!

To 411 π.Χ ο Αριστοφάνης έγραψε τη Λυσιστράτη, μια ιστορία για μια γυναίκα από την Αθήνα που έδωσε τέλος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη, πείθοντας τις γυναίκες της Ελλάδας να στερήσουν το σεξ (και να καταλάβουν το θησαυροφυλάκιο) από τους άντρες, καθώς εκείνοι ήταν που έπαιρναν τις αποφάσεις σχετικά με τον πόλεμο και τα χρήματα.

Ένα δυνατό μήνυμα ότι εμείς οι γυναίκες μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο με τα θέλγητρα μας; Ναι.

Έχω αναφερθεί συχνά στο γεγονός ότι οι περισσότεροι μπαμπάδες που δεν έχουν ρομαντική σχέση με τις μαμάδες των παιδιών τους, δεν συμμετέχουν στη ζωή των παιδιών. Μια έρευνα μάλιστα αποκάλυψε ότι το 78% των μπαμπάδων που ζουν χώρια από τα παιδιά τους, τα βλέπουν το πολύ μια φορά την εβδομάδα.

Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένα 22% των μπαμπάδων που δεν ζουν στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά τους, συμμετέχει ενεργά στη ζωή τους.

Αυτό δεν είναι καλό.

Δεν είναι καλό για τα παιδιά επειδή δεν μπορούν να έχουν μια στενή σχέση με τον μπαμπά τους.

Δεν είναι καλό για τη μαμά επειδή πρέπει να αντιμετωπίσει όλα τα θέματα που αφορούν τα παιδιά μόνη της. Πράγμα που την εξουθενώνει και την αγχώνει. Αγωνιά για τις συνέπειες που θα έχει η απουσία του πατέρα τους, στα παιδιά.

Δεν είναι καλό ούτε για τους μπαμπάδες. Όποιος και να είναι ο λόγος της απουσίας τους χάνουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να έχουν μια στενή σχέση μαζί τους και να νιώσουν περήφανοι, ότι είναι καλοί γονείς.

Όσο περισσότεροι άντρες απομακρύνονται από τα παιδιά τους, τόσο αμαυρώνεται η φήμη όλων των πατεράδων. Θεμελιώνεται μια άποψη για τους πατεράδες που δυσκολεύει τους άντρες να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στο δικαστήριο, στην κοινωνία και στην παιδική χαρά.

Το συμπέρασμα είναι ένα: η μη συμμετοχή ενός πατέρα στη ζωή του παιδιού του δεν είναι κάτι θετικό για κανέναν, ούτε για την ίδια την κοινωνία.

Έχω διαβάσει και ακούσει πολλές άσχημες ιστορίες μπαμπάδων που αποξενώθηκαν από τα παιδιά τους εξαιτίας του δικαστηρίου και της εκδικητικότητας της μητέρας. Από την άλλη, υπάρχουν πολλές μαμάδες που υποστηρίζουν ότι η απουσία του πατέρα από την ζωή των παιδιών τους είναι κάτι θετικό εξαιτίας της κακοποίησης που υπήρχε, του εθισμού κτλ. Υπάρχουν και περιπτώσεις μπαμπάδων που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη ζωή των παιδιών τους επειδή είναι στην φυλακή.

Φυσικά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάποιες φορές ισχύει ότι είναι καλύτερα κάποιοι γονείς να μην συμμετέχουν στη ζωή των παιδιών τους. Αλλά ένα είναι σίγουρο: αν οι συνθήκες ή ένας εκδικητικός πρώην δεν με άφηνε να δω τα παιδιά μου, θα έκανα ότι μπορούσα για να καταφέρω να τα δω.

Θα πάλευα επειδή θέλω να είμαι κομμάτι της ζωής τους, επειδή είναι υποχρέωση μου σαν μητέρα τους.

Θα πάλευα επειδή θα ήθελα να δουν τα παιδιά μου, την προσπάθεια μου. Επειδή πιστεύω ότι αν δεν το έκανα θα τα πλήγωνα πολύ περισσότερο από ότι αν ήμουν αναγκασμένη να τα βλέπω μόνο μερικές μέρες την εβδομάδα.

Θα πάλευα επειδή η σχέση μου με τα παιδιά μου είναι πολύτιμη και θα έκανα αυτή την προσπάθεια για όλους τους γονείς που θέλουν να έχουν μια σχέση με τα παιδιά τους.

Αν λοιπόν συναντήσεις έναν άντρα που είναι ωραίος και πετυχημένος ή διασκεδαστικός, καλός και σέξι, ο οποίος σου πει ότι έχει παιδιά τα οποία δεν τα βλέπει πολύ για κάποιους λόγους (τους οποίους σου εξομολογείται) τι θα κάνεις;

Θα τον δικαιολογήσεις; Θα κατηγορήσεις το σύστημα/τον δικαστή/την πρώην του/την δουλειά του/την κοινωνία για την απουσία του;

Θα πεις στον εαυτό σου “Θα είναι διαφορετικός με τα δικά μας παιδιά – θα τον αλλάξω”;

Θα σκεφτείς “Αυτή είναι απλά μια εφήμερη σχέση. Το τι κάνει στην προσωπική του ζωή δεν με αφορά”;

Αν σαν άνθρωπος, σαν μητέρα (που είσαι ή θες να γίνεις), σαν μέλος της κοινωνίας νοιάζεσαι για τα παιδιά που δεν βλέπει, τι μπορείς να κάνεις;

Να μην τον συναντήσεις.
Να μην απαντήσεις στα μηνύματα του.
Να μην κάνεις σεξ μαζί του.
Να συνειδητοποιήσεις ότι αν είναι κακός πατέρας στα παιδιά που έχει ήδη, θα είναι κακός πατέρας και στα παιδιά που μπορεί να αποκτήσει στο μέλλον.
Να πεις: “Το γεγονός ότι δεν βλέπεις τα παιδιά σου δεν μου αρέσει. Με κάνει να νιώθω άβολα”. Ή: “Δεν μου αρέσει που τα παιδιά σου δεν είναι προτεραιότητα για εσένα”.
Να μην ακούσεις τις δικαιολογίες του.
Να δώσεις ένα τέλος στην σχέση αυτή.
Να ενθαρρύνεις τις φίλες σου, τις ξαδέλφες, τις αδελφές και τις συναδέλφους σου να κάνουν το ίδιο.

Με αυτό τον τρόπο, θα γίνουμε σαν τις γυναίκες στην Λυσιστράτη, θα αλλάξουμε τον κόσμο προς όφελος των παιδιών μας και των παιδιών των άλλων. Και αυτό είναι μόνο για καλό!

Πηγή: http://www.wealthysinglemommy.com/