Θέλω να μείνουμε οι τρεις μας και να γίνουμε οικογένεια. Δεν θέλω όμως να φανεί ότι βιάζομαι

Καλημέρα σας singleparents!

Θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω τη δική μου προσωπική ιστορία για να μου δώσετε τα…”φώτα” σας ώστε να φροντίσω να κάνω το σωστό. Δεν θα ήθελα να δημοσιευτεί η ιστορία μου…απλά κάποιος από τους “ειδικούς” ή τους παθόντες να με συμβουλεύσουν.

Κατ’ αρχάς, είμαι μαμά μιας 10χρονης δεσποινιδούλας, σε διάσταση με τον πατέρα της εδώ και 6μιση χρόνια…(σε λίγο καιρό θα βγει το διαζύγιο).

Εδώ και 8 μήνες γνώρισα έναν άντρα στην ηλικία τη σωστή για μένα  (Δηλαδή 42 χρονών, ενώ εγώ είμαι 33 αισίως!). Φαινομενικά δείχνουμε να ταιριάζουμε…Κάνουμε απίστευτο κρεβάτι. Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας ήξερε ποια ήμουν και “δέσαμε” αμέσως…Είχαμε γνωριστεί το προηγούμενο καλοκαίρι μέσω ενός γνωστού σε μια παραλία, αλλά τότε δεν τον είχα προσέξει. Τώρα είμαστε μαζί 8 μήνες και ειδικά τον πρώτο καιρό – που δεν ξέραμε τι μας συμβαίνει (!) συχνά πυκνά μαλώναμε….λέγοντας ότι δεν κάνουμε εμείς μαζί κι άλλα τέτοια, πράγμα που αποδείχτηκε λάθος γιατί πολύ απλά ήμασταν ερωτευμένοι φουλ και από φόβο πιστεύω, πήγαμε να κλειστούμε πάλι στα καβούκια μας για να μην ξαναπληγωθούμε!

Μας βγήκε ο εγωισμός, το πείσμα και η εγωπάθεια του τύπου: “Εγώ έτσι είμαι κι αν γουστάρεις”! Ευτυχώς μέσα σε λίγο διάστημα και περνώντας ο ένας τον άλλον από γενεές 14, συνυπάρχουμε ακόμα! Η μικρή μου τον λατρεύει! Χωρίς να είναι τύπος που θα έχει πολλά πολλά μαζί της, χωρίς ψευτοδωράκια για να την προσεγγίσει και άλλα τέτοια! Ευθέως μου έχει εκφράσει την επιθυμία να τον παντρευτώ γιατί νιώθει ότι μας αγαπάει και τις δυο…! (Η αλήθεια είναι ότι στα 6μιση χρόνια που είμαι “μόνη” μου….προσπάθησα να ξανακάνω άλλες δύο σχέσεις – η μια αρκετά μεγάλη – αλλά κανείς δεν “έκανε” για τη μαμά!

Τώρα λοιπόν που άλλαξαν τα πράγματα και είμαστε και οι δύο πιο ερωτευμένοι από ποτέ, νιώθουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα που ούτε εκείνος, αλλά ούτε κι εγώ είχαμε ξανανιώσει! Προσέχει εμένα και τη μικρή μου – διακριτικά πάντα (!) και πολλές φορές που κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί είναι τόσο υπέροχα που θα ήθελα μια συγκατοίκηση μαζί του να δω πώς θα είναι και σε αυτό το κομμάτι της ρουτίνας, των υποχρεώσεων και της ανάγκης για επιβίωση! (Αφού όλα αυτά μαζεμένα σκοτώνουν τον έρωτα και η σχέση περνάει σε άλλο στάδιο…!)

Εκείνος θέλει πρώτα να βρει μια γκαρσονιέρα να μείνει μόνος του και να πηγαίνω εκεί μόνη μου ή και με τη μικρή όποτε θέλουμε. Να έχω μόνο εγώ κλειδί, αλλά και ένα δικό μας χώρο, χωρίς τους γονείς μας με τους οποίους καταλήξαμε και οι δύο να μένουμε λόγω έλλειψης χρημάτων! Να αναφέρω εδώ ότι δεν παίρνω εδώ και 2 χρόνια διατροφή από τον τέως…Τέλος πάντων, πάλι νιώθω ότι φοβάται να μείνει μαζί μου…Δεν θέλω όμως να τον πιέσω να κάνει κάτι που δεν θέλει…

Σε αυτή τη φάση που και οι δύο βρισκόμαστε “υπό δοκιμή”, που δεν έχουμε (εγώ δηλαδή!) στρωμένες δουλειές, σκέφτεται ότι εάν πιάσει εκείνος διαμέρισμα πρώτος και συμμετέχω κι εγώ διακριτικά ίσως κάποια στιγμή να ζήσουμε και οι τρεις μας μαζί… Ίσως….

Ένα στάδιο πιστεύω είναι κι αυτό και μάλλον θα πρέπει να το περάσουμε για να “τσεκαριστεί” η σχέση μας και να δούμε πώς είναι να μένουμε “εικονικά” μαζί, έστω τον πρώτο καιρο…

Δεν θέλω γάμους και βαφτίσια, ούτε τίποτα. Δεν θέλω να τον “τυλίξω”, ούτε να νιώσει έτσι!

Θα ήθελα όμως να ξανακάνω μια οικογένεια και να νιώσω ασφαλής μια μέρα. Ότι θα έχω τον άνθρωπό μου εκεί να με περιμένει από τη δουλειά, να με παίρνει αγκαλιά όταν δεν είμαι καλά και να τον φροντίζω, να του μαγειρεύω, να του σιδερώνω τα ρούχα και γενικά να ζήσουμε μαζί. Να μη χρειάζεται να βγαίνουμε έξω για να συναντηθούμε, να χαλάμε λεφτά! Τώρα καθόμαστε κλεισμένοι στο δωμάτιο του σπιτιού των γονιών του και ντρέπομαι να πάω στην τουαλέτα! Πφφ… Πιστεύετε ότι βιάζομαι πολύ που του ζήτησα να μείνουμε μόνοι μας από τώρα; Σε λίγο καιρό θα χρονίσουμε και ειλικρινά μέσα μου θα ήθελα να δώσω και μία “σταθερότητα” στην κόρη μου. Η τρέλα του σπιτιού μου πλέον δεν αντέχεται!! Είμαι κοντά 35 χρονών και δίνω λογαριασμό στη μάνα μου σαν 15χρονο που θα πάω και τι θα κάνω!

Μόνη μου δεν μπορώ να ζήσω αφού τα οικονομικά μου δεν μου φτάνουν να ζήσω αξιοπρεπώς με τα ενοίκια της Κέρκυρας να είναι στα ύψη….η ΔΕΗ να μας πίνει το αίμα και όλα τα υπόλοιπα έξοδα! Γι’ αυτο περισσότερο του ζήτησα να μείνουμε μαζί για να μοιραζόμαστε και τα έξοδα!

Τι μου προτείνετε να κάνω; Πως να κινηθώ χωρίς να τον πιέσω;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!

Θεοδώρα

Απαντάει η Σύμβουλος Σχέσεων κυρία Βίκυ Κάουλα

Βίκυ Κάουλα
Life & Business Coach
Σύμβουλος Διαπροσωπικών Σχέσεων
Προσωπικής Ανάπτυξης & Ενδυνάμωσης
Εκπαιδεύτρια Διαζυγίου
Κινητό: 6936-820600
Email: Vicky.Kaoula@gmail.com

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!