Η κόρη μου δεν θέλει να πηγαίνει στον πατέρα της επειδή τον φοβάται και αυτός με κατηγορεί για αποξένωση. Βοηθήστε με!

Εχω πάρει συναινετικό διαζύγιο πριν 10 χρόνια. Ο πρώην ζήτησε το διαζύγιο μέσα σε ένα μήνα. Του το έδωσα γιατί ειχε φιλενάδα. Προσπάθησα να πάρω οτι καλύτερο μπορούσα για την δίχρονη τοτε κόρη μου. Διατροφή και επικοινωνία χωρίς διανυκτέρευση λόγω ηλικίας. Σχεδόν αδιαφορος για το παιδι του, κάποιες φορές ερχόταν κάποιες άλλες όχι. Κάποια στιγμή χώρισε και μετανιωμένος ειπε οτι μπροστά στο παιδι δεν θα βάλει ξανα κανεναν. Το παιδι ηταν πλέον πέντε χρόνων. Ξεκινήσαμε μαζι λοιπόν μια καλύτερη πλατωνική σχέση για το παιδι. Κάναμε πράγματα μαζι για το παιδι. Αυτο κράτησε περίπου πέντε χρόνια. Το καλοκαίρι του ‘19 μου ανακοίνωσε παρουσία του παιδιού πως εχει βρει νέα φιλενάδα και δεν μπορει πλέον να κανει πράγματα μαζι μου κι οτι θα εκανε μόνο με το παιδι. Προσπαθησα να του εξηγήσω πως ειναι παράλογο αυτο που λέει και οτι δεν ειναι σωστό, αλλα δεν κατάφερα να του αλλάξω γνώμη. Το παιδι συνέχισε μαζι του, άρχισε να βαριεται μαζι του, γιατί ασχολιόταν μόνο με το κινητό του, στέλνοντας μνμ και τηλεφωνώντας στην φιλενάδα του. Ακόμη και διακοπές που πήγαν το ιδιο σενάριο ακολούθησε. Οταν επέστρεψαν απο τις διακοπές του πρότεινα για δεύτερη χρονιά να πάρει έξτρα πέντε μέρες στο σπίτι του, το παιδι. Κι ενώ την προηγούμενη χρόνια ειχε δεχτεί, αυτή την φορα πάλι παρουσία του παιδιού, μου απάντησε πως με εχει καλομάθει και πως εχει κι εκείνος προσωπική ζωή και πως θέλει να παντρευτεί ξανα και να κανει οικογενεια.

Προσπαθησα πάλι να εξηγήσω πως όλο αυτο που αναφέρει δεν εχει καμία σχέση με το αν θα κρατήσει το παιδι, πέντε μέρες παραπάνω, αλλα και πάλι δεν έβγαλα άκρη. Το παιδι απο την άλλη χάρηκε γιατί δεν περνούσε καλα μαζι του οπότε ένιωσε ανακουφίσει που δεν θα περνούσε επιπλέον χρονο μαζι του. Ξεκίνησε και το σχολείο οπότε ειχε μπει πλέον στους ρυθμούς του. Εγώ με τον πρώην πλέον είχαμε τυπικές σχέσεις, οτι έκανα και πριν βασικά απλώς δεν επιδίωκα να συμμετέχω σε κατι μαζι του, για το παιδι. Το παιδι έδειχνε περισσότερη προτιμήσει σε εμένα για να κανει παρά μαζι του. Φτάσαμε πλέον Δεκέμβρη με την κατάσταση να εχει μείνει ίδια. Κάποια Κυριακή που έφερε το παιδι απο το βόλεϊ να πλυθει και να φάει για να φύγουν. Του ειπα πως καλό θα ηταν να αναλάβει περισσότερη ευθύνη απέναντι στο παιδι. Δηλαδή να μην το φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι στο σπίτι μάτια απο κάθε δραστηριότητα, αλλα να αναλάβει απο το πρωί μέχρι το απογευμα, τα πάντα όπως αλλάξει ρούχων (προπόνηση βόλεϊ ή στολή προσκοπική) όπως και το να πλένεται. Η απάντηση του ηταν να αναλάβω όλο το παιδι παίρνοντας την επιμέλεια αφού όλα εγώ τα πληρώνω. Του εξήγησα λοιπόν πως δεν γίνεται με την διατροφή να μεγαλώσει ένα παιδι (καθότι τον τελευταίο χρονο πλήρωνε έξτρα ιδιαίτερα αγγλικά και γαλλικά). {Να αναφέρω πως κανονικά η διατροφή ηταν στα 500€ και μετα τον χρονο έδινε μόνο 300€. Οπότε ουσιαστικά τα δήθεν έξτρα ηταν αυτά που σύμφωνα με το συμφωνητικό έπρεπε να μου δίνει.}

Συνεχισε λοιπόν λέγοντας μου πως αν δεν με φτάνουν να πάω να σφουγγαρίζω σκάλες. Το παιδι πλέον ειχε ακούσει την συνομιλία και ειχε βγει απο το μπάνιο παρακολουθώντας όλη την σκηνή. Του ζήτησα λοιπόν να βγει έξω απο το σπίτι μου, αφού με πρόσβαλε με αυτο που μου ειπε. Εκείνος επίτηδες πήγαινε με αργό βήμα και τον σκουντούσα να κανει πιο γρήγορα. Φτάνοντας στην πόρτα πριν προλάβω να την κλείσω γύρισε και με βούτηξε απο τον λαιμό. Έσκασα με δύναμη στην γωνία του τραπεζιού στο σαλόνι, με την πλατη. Ξεράθηκα απο τον πόνο. Το παιδι έντρομο ειχε βγει και φώναζε βοήθεια την σκοτώνει και αυτός γύρισε και μου έριξε το φταίξιμο γιαυτο που έγινε μπροστά στο παιδι. Σηκώθηκα του έδωσα ένα χαστούκι και τον πέταξα έξω απο το σπίτι. Η βλακεία μου, ηταν οτι δεν πήγα στην αστυνομία γιατί στο παρελθόν που ειχε κανει ακριβώς το ιδιο, η μικρή ηταν 4 χρόνων, η αστυνομία μου ειχε πει να πάω με το παιδι μου στο σπίτι κι αν με ενοχλήσει ξανα να καλέσω να έρθουν. Με αυτή λοιπόν την σκέψη έμεινα στο σπίτι πεθαίνοντας στους πόνους. Το παιδι αρνιόταν να παει μαζι του και βλέποντας με να πεθαίνω στους πόνους, θύμωνε πιο πολυ μαζι του. Ιατρική περίθαλψη ανύπαρκτη καθότι άνεργη, η μόνη βοήθεια η γιατρός του τρίτου που μου έδωσε κάποια παυσίπονα για τους πόνους.

Στον μήνα πανω αφού άνοιξαν και τα σχολεία το παιδι εξακολουθούσε να αρνείται να παει μόνο του, μαζι του. Του πρότεινα να το πάμε μαζι για να εξοικειωθεί μαζι του ξανα και να πάψει να τον φοβάται. Φυσικά αρνήθηκε και έτσι ανέλαβα να κάνω τις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο εγώ κι εκείνος κάποια κοντινά, όπως το σχολείο και άθλημα. Πήγαιναν σε όλα αυτά με τα πόδια. Επέμενε και έλεγε στο παιδι πως ψέματα ειναι οτι τον φοβάται κι οτι του τα εχω πει εγώ όλα αυτά να τα λέει. Το παιδι δεν του απαντούσε και ηταν σε ετοιμότητα να τρεξει αν χρειαζόταν μακριά του. Έτσι μου έστειλε ασφαλιστικά μέτρα, ζητώντας διανυκτερεύσεις και γιορτές με το παιδι. Δηλαδή όλα όσα του έλεγα όλο αυτο το διάστημα κι αρνιόταν. Το παιδι πανικοβλήθηκε ακόμη περισσοτερο και σταμάτησε να πηγαίνει μαζι του. Βρήκα ένα γνωστό δικηγόρο και μου εξήγησε πως ειναι αντίδραση ανασφάλειας και πως με αυτο τον τροπο νιώθει πως εξασφαλίζει την επικοινωνία του με το παιδι. Πλέον το παιδι το έβλεπε στην εξώπορτα του σπιτιού, δεν ήθελε να παει πουθενά μαζι του. Μπήκαμε και στο πρώτο lockdown οπότε απομονωθήκανε ακόμη περισσοτερο. Ουσιαστικές επιδιώξεις επικοινωνίας δεν εκανε. Επέμενε να έρχεται για λίγο μέχρι την εξώπορτα. Το δικαστήριο έγινε τον Ιούλιο. Ο γνωστός δικηγορος με κρέμασε στο δικαστήριο και έτσι βρέθηκα κατηγορούμενη με ποινές σε περίπτωση μη τηρήσεις των ασφαλιστικών μέτρων. Ξεκίνησε να έρχεται τον Αύγουστο για σκ με διανυκτέρευση, το παιδι κατέβηκε και του ειπε πως δεν ήθελε να παει μαζι του. Του απάντησε πως υπάρχουν νόμοι και πως δεν θα αποφασισει εκεινο αν θα παει. Ήρθε άλλη μια φορα για τις δέκα μέρες του καλοκαιριού. Το παιδι κατέβηκε και του θύμισε όσα ειχε πει πέρυσι που του είχα προτείνει να το πάρει και ειχε αρνηθεί γιατί ειχε προσωπική ζωή. Του ειπε λοιπόν να παει να κανει την προσωπική του ζωή και οτι δεν θα παει μαζι του. Ηταν και η τελευταία φορα που τον είδαμε.

Να αναφέρω πως όλα αυτά τα χρόνια επικοινωνούσε με το παιδι μέσω σταθερού τηλεφώνου που τον αριθμό τον γνώριζε μόνο εκείνος και πως με το που βγήκαν τα ασφαλιστικά μέτρα δεν κάλεσε ποτε ξανα το παιδι. Τέλη Οκτώβρη σκασανε τρεις μηνύσεις που μου ειχε κανει για τις ημέρες του Αυγούστου που ειχε αρνηθεί το παιδι να παει μαζι του, αναφέροντας πως δεν του απαντάμε στα τηλέφωνα και οτι χτυπούσε το κουδούνι και κανένας δεν του απαντούσε. Ειχε αναφέρει πως ειχε έρθει αλλο ένα σκ και οτι δεν ειχε απαντήσει κανένας σε τηλέφωνο ή κουδούνι. Κι ενώ τις δυο πρώτες φορές ειχε στείλει μήνυμα μισή ωρα πριν έρθει στην Τρίτη περίπτωση δεν ειχε επικοινωνήσει καθολου. Με κάλεσαν κι απο την εισαγγελία ανηλίκων που ειχε κανει παράπονα και απο το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Στο αστυνομικό τμήμα εξήγησα στον διοικητή πως εχει η κατάσταση όχι όμως με μεγάλη κατανόηση απέναντι μου. Στη δε εισαγγελία ανηλίκων καμία κατανόηση απο την γυναικα εισαγγελέα. Μου ειπε χαρακτηριστικά δεν με νοιάζουν τα προβλήματα σας, να πιέσεις το παιδι να δει τον πατέρα του γιατί οταν μεγαλώσει θα εχει ψυχολογικά προβλήματα. Εμφανίστηκε μια Τετάρτη απογευμα χωρίς προειδοποίηση. Χτύπησε το κουδούνι και μου ειπε να κατέβει το παιδι. Το παιδι εκείνη την ωρα εκανε ιδιαίτερα αγγλικά και μετα θα το πήγαινα για κιθαρα. Οπότε του ειπα να φύγει, αφού φυσικά τον ενημέρωσα για το προγραμμα. Εξακολουθούσε να μην επικοινωνεί με το παιδι μέσω τηλεφώνου. Οταν με ενημέρωσε ο δικηγορος μου, οτι άλλαξε δικηγόρο και οτι τον ειχε καλέσει λέγοντας του, γιατί εχω μπλοκάρει τα τηλέφωνα και δεν μπορει να μιλήσει με το παιδι. Ο δικηγορος μου της απάντησε πως δεν πίστευε οτι ειχε γίνει κατι τέτοιο.

Ζήτησα την βοήθεια μιας παιδοψυχιάτρου η οποία χωρίς να πληρωθεί δέχτηκε να μιλήσει με το παιδι, τους γονείς και τους δικηγόρους για να εχει μια σφαιρική άποψη επι του θέματος. Το παιδι ανέφερε πράγματα που ειχε πει ή κανει σε αυτο. Ανάφερε κι οτι με την τοτε φιλενάδα του, σε ηλικία 4 ετών της ειχε πει πως εκείνη ηταν η νέα της μαμα κι οτι εγώ είχα πεθανει ή οτι πρέπει να κλεισει τα ματάκια της για να μην τους βλέπει που θα μπαίνανε κάτω απο τα σεντόνια. Τα οποία ηταν και ο λόγος που με ειχε χτυπήσει την πρωτη φορα, επειδή του είχα πει πως δεν του έδινα το παιδι με αυτά που ειχε κανει κι πως αν θέλει να περνάει χρονο με την φιλενάδα του, να μην την παίρνει.

Εκείνος εμφανίστηκε ξανα τον Γενάρη, χωρίς ειδοποίηση και επικοινωνία τηλεφωνική με το παιδι. Χτύπησε το κουδούνι, είδαμε στο θυροτηλέφωνο πως ειναι εκείνος και πριν προλάβουμε να σηκώσουμε το ακουστικό να μιλήσουμε ειχε φύγει. Έδωσα το ακουστικό του θυροτηλέφωνου στο παιδι να του μιλήσει και τον βλέπαμε να επιστρέφει να βάζει το αυτι του στο κουδούνι, να γελάει και χωρίς να μιλήσει να φεύγει. Σοκαρίστηκα κι εγώ και το παιδι. Εμφανίστηκε ξανα τελος Γενάρη, την επόμενη των γενεθλίων του παιδιού μαζι με καποιον άλλον παρέα, περίμενε το παιδι έξω απο το σχολείο. Το παιδι ηταν μόνο του, καθότι πλέον πήγαινε μόνο του στο σχολείο και αναγνωρίζοντας τον κρύφτηκε να μην το δει και έτρεξε γρήγορα στο σπίτι. Είχα επικοινωνήσει με την σύμβουλο του ΚΕΘΙ και μου ειχε πει να κάνω αγωγή για το οτι δεν τηρεί τα ασφαλιστικά μέτρα και οτι κακός ο δικηγορος μου δεν το εχει κανει. Εγώ δεν ήξερα πλέον τι να κάνω, πως να προστατέψω το παιδι και εμένα απο εκεινον. Χαμένη σε όλο αυτο που ειχε στήσει.

Ώσπου τον Φεβρουάριο μου εκανε αγωγή κατηγορώντας με οτι δεν ειχε δει όλους αυτούς τους μήνες το παιδι και ζητώντας την τιμωρία μου. Επικοινώνησε μαζι μου η διαμεσολαβήτρια η οποία μου εξέφρασε πως της ειχε κανει περιέργεια που ο δικηγορος μου, δεν με ειχε ενημερώσει για την διαδικασία παρότι και η ίδια ειχε μιλήσει μαζι του και κατάλαβε πως κατι δεν παει καλα. Της εξήγησα πως ο δικηγορος μου, δεν ειχε χειριστεί σωστά την υπόθεση με αποτέλεσμα να χάσω το δίκιο μου, σε όλα. Μου έδωσε χρονο να βρω αλλο δικηγόρο για να συνεχίσουμε. Βρήκα την δικηγόρο του διαζυγίου και που ευτυχώς κινήθηκε σε πολυ γρήγορους ρυθμούς. Μίλησε με την διαμεσολαβήτρια και την παιδοψυχίατρο του παιδιού και μίλησε ακόμη και με την δικηγόρο του, λέγοντας της όσα της είχα αναφέρει πως ειχε κανει εκείνος. Δυστυχώς εκείνη δεν παραδέχτηκε ποτε οτι εκανε κατι τέτοιο ο πελάτης της και πως κάθε του κίνηση την ενημέρωνε. Έριξε τις ευθύνες πανω μου, οτι εγώ τον είχα χτυπήσει πρωτη εκείνη την ημερα και του είχα προσβάλει τον ανδρισμό και γιαυτο ειχε αντιδράσει έτσι εκείνος απέναντι μου. Πως κάθε φορα που ερχόταν του έβρισκα μια δικαιολογία για να μην του δώσω το παιδι και οτι μια φορα τον αποκάλεσα και μαλακα λέγοντας του να φύγει. Η δικηγορος μου κατάλαβε πως δεν μπορούσε να βγάλει άκρη μαζι της.

Εκείνος συνέχισε το ιδιο τροπάριο, καμία επικοινωνία τηλεφωνική και δεν ειχε έρθει για το παιδι. Σε κάποια βολτα με το παιδι σκ που ηταν να έρθει για το παιδι πέσαμε πανω του, που ηταν μαζι με την φιλενάδα του. Το παιδι ταράχτηκε σταμάτησε και κάθισε να τους κοιτάει. Οταν γύρισαν να την κοιτάξουν έτρεξε γρήγορα κοντά μου, λέγοντας μου τι ειχε συμβεί. Την επόμενη η δικηγορος μου, με ενημέρωσε πως της ειχε στείλει mail η δικηγορος του, οτι θα ερχόταν να πάρει το επόμενο σκ το παιδι για τρεις ώρες με το αυτοκίνητο του να το παει στο σπίτι του για φαγητό. Το παιδι τρελάθηκε οταν το άκουσε και φυσικά αρνήθηκε να παει μαζι του. Φυσικά όλη είχαμε καταλάβει πως η πρόταση του δεν ειχε σκοπό να βελτιώσει την επικοινωνία αλλα να την χειροτερέψει. Κάναμε αντιπρόταση να βρεθούν παρουσία της παιδοψυχιάτρου πατέρας και παιδι. Μήπως έτσι ξεκινήσουν μαζι για να αποκατασταθεί η σχέση μεταξύ τους. Η απάντηση φυσικά ηταν αρνητική, με την δικαιολογία πως οταν μίλησε εκείνος με την παιδοψυχίατρο δεν του ειχε αναφέρει τιποτα οτι το παιδι τον φοβάται. Ανάφερε κιόλας το πόσο απαράδεκτη ήμουν που δεν είχα βάλει το παιδι να τον καλέσει στην γιορτη του για χρόνια πολλα. Κατι πραγματικά γελοίο αφού εκείνος δεν ειχε επικοινωνήσει τόσους μήνες με το παιδι. Δέχτηκε να έρθει τουλάχιστον να την δει έστω και λίγο στην εξώπορτα της πολυκατοικίας. Όντως το παιδι κατέβηκε και αντικρύζει μαζι του και την μητέρα του. Μια γενικά αδιαφορη επίσης για το εγγόνι της. Το παιδι εκανε τον σταυρό του, γιατί δεν την ειχε δει ποτε ξανα να έρθει στο σπίτι μας και πλησίασε την τζαμαρία της εξώπορτας ζητώντας του να απομακρυνθεί για να ανοίξει. Εκείνος ειχε κολλησει πανω στο τζαμί επιδεικνύοντας της μια σοκολάτα που της ειχε φέρει. Το παιδι συνέχιζε να του ζητάει να απομακρυνθεί και εκείνος εκει να της επιδεικνύει την σοκολάτα και να γελάει με την μητέρα του. Το παιδι αρνήθηκε να του ανοίξει και του ειπε οτι φεύγει.

Κάλεσα την δικηγόρο μου και της ειπα τι ειχε συμβεί. Η δικηγορος του την κάλεσε λέγοντας οτι η μικρή ηταν απαράδεκτη που δεν άνοιξε του πατέρα της που της ειχε φέρει και κατι. Η δικηγορος μου, μίλησε με το παιδι και είπαμε να μιλήσει μαζι με την δικηγόρο του, το παιδι και να της εξηγήσει τον φόβο του απέναντι στο πατέρα του. Εκείνη δέχτηκε και βρεθήκαμε. Μακάρι να μην το είχαμε κανει ποτε. Εκείνη συμπεριφέρθηκε στο παιδι σαν να μιλούσε σε ενήλικα συνέχεια την ειρωνευόταν και αμφισβητούσε τα πάντα για όσα της έλεγε για τον πελάτη της. Της ζήτησα να χαμηλώσει τους τόνους της και να μιλήσει πιο ήρεμα με το παιδι και μου ειπε οτι δεν ειχε έρθει να μιλήσει μαζι μου αλλα με το παιδι. Κάποια στιγμή η κατάσταση ξέφυγε γιατί δεν μπορούσα να την ακούω να μας λέει οτι εκείνος εχει κινηθεί νόμιμα και σωστά σύμφωνα με της υποδείξεις της και πως δεν γίνεται ένας άνθρωπος που πληρώνει για τις υπηρεσίες της να εχει ως σκοπό να μου δημιουργήσει προβλημα με τον νόμο. Ζήτησα να σταματήσει η συζήτηση γιατί έβλεπα οτι το παιδι ειχε ταραχτεί και εκείνη προσπαθούσε να το κανει να αμφισβητήσει όσα ειχε δει και ακούσει. Μου ζήτησαν να περάσω έξω για να μιλήσει μόνο το παιδι μαζι της, παρουσία και της δικηγόρου μου. Το έκανα μόνο και μόνο επειδή μου το ζήτησε η δίκη μου δικηγορος.

Το παιδι θύμωσε λοιπόν και σηκώθηκε όρθιο λέγοντας και στις δυο δικηγόρους πως ξέρει πολυ καλα ποιος ειναι ο πατέρας της και πως τα ειχε ακούσει και δει όλα όσα ανέφερε και οτι δεν πρόκειται καμία τους να την πείσει για το αντίθετο και σηκώθηκε να φύγει. Η συνάντηση κατέληξε σε ένα φιάσκο. Ταραγμένη κι εγώ και το παιδι, μείναμε με την δικηγόρο μου να κοιταζόμαστε και να μου αναφέρει πως με ειχε ενημερώσει για την συμπεριφορά της δικηγόρου του. Γυρίσαμε στο σπίτι διαλυμένες και ψυχολογικά ράκος. Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Το παιδι εχει κολλησει πανω μου, ζητώντας μου να το προστατεύσω και δεν ξέρω πως να το κάνω πλέον. Δεν ξέρω αν μπορει κάποιος να μου δώσει κάποια συμβουλή, κατι να κάνω να βοηθήσω το παιδι μου, να γλιτώσει απο όλα αυτά. Σας παρακαλώ πολυ, βοηθήστε με.

Απαντάει η δικηγόρος κυρία Πέγκυ Καραγιάννη

Κατά το άρθρο 1520 ΑΚ, ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό και τα σχετικά με την επικοινωνία του αυτή κανονίζονται ειδικότερα από το δικαστήριο. Η επικοινωνία του γονέα με το ανήλικο τέκνο του, ως καθιερούμενο προσωπικό δικαίωμα εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο των διατάξεων που προβλέπουν την άσκηση του δικαιώματος και καθήκοντος των γονέων για τη μέριμνα υπέρ του ανηλίκου τέκνου τους και απορρέει από το φυσικό δεσμό του αίματος και του αισθήματος της στοργής προς το τέκνο, συντελεί δε στην ανάπτυξη του ψυχικού του κόσμου και της εν γένει προσωπικότητας του.

Για το λόγο αυτό η άσκηση του αποβλέπει κυρίως στο καλώς εννοούμενο συμφέρον του τέκνου. Η επικοινωνία του γονέα με το ανήλικο τέκνο του ρυθμίζεται από το δικαστήριο το οποίο πρέπει να αποφασίζει πάντοτε με οδηγό και γνώμονα το καλώς εννοούμενο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και γενική ρήτρα, που εξειδικεύεται ανάλογα με τις συνθήκες κάθε περίπτωσης. Για να κριθεί τι αποτελεί συμφέρον του ανηλίκου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα εκτιμηθούν τα περιστατικά που διαπιστώθηκαν βάσει αξιολογικών κριτηρίων που αντλεί το δικαστήριο από τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας και σχετικά με το πρόσωπο του ανηλίκου, θα ληφθούν υπόψη και τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας και παιδοψυχιατρικής. Για τη διαπίστωση του θα ληφθούν υπόψη και θα αξιολογηθούν όλα τα επωφελή για το ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις, χωρίς να επιδρά στην απόφαση κανένας από τους διαφορετικούς παράγοντες που συνοδεύουν το πρόσωπο κάθε γονέα, η τυχόν υπαιτιότητα του γονέα στη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, οι προκύπτουσες συντρέχουσες συνθήκες και περιστάσεις κάτω από τις οποίες θα ασκείται αυτή η προσωπική επικοινωνία. Το Δικαστήριο κατά τη συγκεκριμενοποίηση του δικαιώματος επικοινωνίας μπορεί να επιβάλλει, εφόσον είναι αναγκαίο για την προστασία του συμφέροντος του τέκνου, περιορισμούς στην άσκησή της, οι οποίοι μπορούν να αναφέρονται στον τόπο και το χρόνο της επικοινωνίας, την παρουσία τρίτων προσώπων κατά την διάρκειά της ή ακόμη να συνίστανται στη λήψη μέτρων που διαμορφώνουν την επικοινωνία με ιδιαίτερο τρόπο, λόγω ειδικών περιστάσεων, όπως για παράδειγμα για να αρθούν οι ενστάσεις για την επικινδυνότητα του χαρακτήρα του πατέρα να διατάξει το Δικαστήριο πριν την έναρξη επικοινωνίας με το τέκνο του να εξετασθεί ο πατέρας από παιδοψυχίατρο και να υποβληθεί στις απαραίτητες κατά τον άνω ιατρό συνεδρίες, ώστε να προετοιμασθεί κατάλληλα και μετά από σχετικές κατ΄ιδίαν συνεδρίες με το ανήλικο και την μητέρα του να γίνει έναρξη της επικοινωνίας με το τέκνο.

Το τέκνο αρνείται πολλές φορές να επικοινωνήσει με τον γονέα που δεν διαμένει μαζί του, είτε να τον συναντήσει είτε ακόμα και να μιλήσει μαζί του τηλεφωνικά, λόγω περιστατικών ή συμπεριφορών που έχουν σημαδέψει την ψυχή του παιδιού. Πιθανές αιτίες είναι πολλές φορές η επί μακρόν αδιαφορία του γονέα για την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας, η ξαφνική επιθυμία για «εισβολή» στη ζωή του παιδιού μετά από ένα δύσκολο διαζύγιο που αυτό έχει ζήσει την βίαιη απόρριψη, η πλημμελής άσκηση της επιμέλειας που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των γονέων ή έχει καθορισθεί με δικαστική απόφαση δημιουργώντας στο τέκνο συναισθήματα ανασφάλειας και εν τέλει πεισματική άρνηση επικοινωνίας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η άρνηση του τέκνου για επικοινωνία μπορεί να οφείλεται στην άσχημη συμπεριφορά του δικαιούχου της επικοινωνίας προς το ίδιο το τέκνο ή τον έτερο γονέα, όπως περιστατικά βίας που έχουν λάβει χώρα κατά τους καθόλη την διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης ή μετά το διαζύγιο, στην παρουσία νέου συντρόφου στην ζωή του γονέα, ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού.

Από τα γεγονότα που μας αναφέρατε και με δεδομένο ότι υπάρχουν δικαστικές εκκρεμότητες με την συμβολή του νομικού σας συμπαραστάτη θα πρέπει να αποδείξετε στο Δικαστήριο ότι η άρνηση επικοινωνίας του τέκνου δεν προϊόν επηρεασμού από εσάς που διαμένετε με αυτό αλλά ότι η βούληση του τέκνου σας είναι γνήσια και αληθινή, απορρέουσα από σειρά γεγονότων που έχει βιώσει και το οδηγούν να απορρίπτει την επικοινωνία με τον πατέρα του, ζητώντας από το Δικαστήριο να διατάξει την καταφυγή στην κρίση ειδικών (κοινωνικών λειτουργών, παιδοψυχολόγων) προκειμένου να εκμαιεύσει την πραγματική επιθυμία του τέκνου σας αλλά και την συνδρομή ειδικού που παρουσία του θα γίνεται η επικοινωνία με τον πατέρα του ή ακόμα και τον αποκλεισμό επικοινωνίας αν κριθεί επικίνδυνος.

Τέλος πάντα το Δικαστήριο σύμφωνα με το άρθρο 1511 αριθ. 3 ΑΚ εφόσον κρίνει ότι το τέκνο είναι ώριμο υποχρεούται κατόπιν ακροάσεως να λάβει υπόψιν την γνώμη του τέκνου για να κρίνει αν και υπό ποιες συνθήκες πρέπει να υπάρχει επικοινωνία με τον έτερο γονέα , ενώ από τις διατάξεις των άρθρων 950 παρ. 2 ΚΠολΔ και 232Α και 358ΑΚ προκύπτει ότι για την «τιμωρία» του υποχρέου σε ανοχή της επικοινωνίας γονέα που την παρεμποδίζει είναι αναγκαίο το στοιχείο της πρόθεσης στο πρόσωπου του τελευταίου, με αποτέλεσμα να μην επιβάλλεται κάποια ποινή στον γονέα που διαμένει μαζί του, όταν το τέκνο για προσωπικούς λόγους αρνείται την επικοινωνία με τον έτερο γονέα.

Πέγκυ Καραγιάννη
Δικηγόρος
Δικηγορικό γραφείο Κυριάκου Δ. Σταυρινού και Πέγκυς Π. Καραγιάννη
Θεσσαλονίκης 7, Σέρρες
Τηλ: 2321056003 -6932637719
Νέα Ζίχνη, Σέρρες
Τηλ: 2324022348 – 6973231821
E-mail: kyrstavr@hotmail.com & pkaraglaw@hotmail.com
Facebook: facebook.com/Law-Office-Kyriakos-Stavrinos-Peggy-Karagianni

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!