Ο παππούς που έχει πεθάνει, μου λέει παραμύθια πριν κοιμηθώ! | Μεταφυσικές εμπειρίες παιδιών που ανατριχιάζουν

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένα άτομο μπορεί να μην θέλει να κάνει παιδιά. Ένας λόγος είναι η οικονομική πίεση που πρέπει να εξετάσει, το αναπόφευκτο άγχος που προκαλεί στη σχέση του και άλλα πολλά.

Υπάρχει όμως και ένας λόγος ακόμα που δεν συζητιέται συχνά… Διαβάστε παρακάτω 15 μεταφυσικές εμπειρίες παιδιών που οι γονείς τους μοιράζονται μαζί μας και πραγματικά ανατριχιάζουν…

Δεν υπάρχει κάτι πιο ανατριχιαστικό από το να ακούς το παιδί σου να μουρμουρίζει έναν ανατριχιαστικό σκοπό.

«Όταν ο γιος μου ήταν πιο μικρός, καθόμουν δίπλα του και τον άκουγα να τραγουδάει σιγομουρμουρίζοντας έναν ανατριχιαστικό, μονότονο ρυθμό χωρίς λόγια. Μου είπε ότι τραγουδούσε στο Darkest Drift, ένα αισθαντικό, αόρατο ρεύμα που διατρέχει το χρόνο και το χώρο, που δημιουργεί αστέρια και πλανήτες και που μόνο τα παιδιά μπορούν να το δουν.

Κάθε φορά που θυμάμαι τη μουσική αυτή το μυαλό μου πάει σε αυτή την τρομακτική σκηνή από την ταινία «Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες», σε αυτά τα περίεργα λόγια, τα ανατριχιαστικά με την ομοιοκαταληξία «One Two, Freddy is coming for you (ένα-δύο, o Φρέντι έρχεται για σένα)» που κάνουν την τρίχα μου να σηκώνεται κάγκελο.

Πόσες ζωές έχεις ζήσει;

«Με τη γυναίκα μου βγάλαμε παρατσούκλι στην κόρη μας και τη φωνάζαμε «απόκοσμη» καθώς μιλούσε συνεχώς για τις δύο προηγούμενες ζωές της  από όταν ήταν 3 μέχρι 5 ετών. Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που είχαμε στο οποίο δεν τραυματίστηκε κανείς, εκείνη όχι απλά δεν σοκαρίστηκε, αντίθετα παρέμεινε απόλυτα ήρεμη λέγοντας ότι ο φίλος της, της είχε πει ότι θα συμβεί κάτι και ότι θα ήμασταν όλοι μία χαρά».

Κάτι που είναι νεκρό μπορεί να μην πεθάνει ποτέ.

«Το πιο ανατριχιαστικό πράγμα που είπε ποτέ ο γιος μου ήταν καθώς οδηγούσαμε. «Αααα, κοίτα όλους αυτούς τους ανθρώπους που περπατάνε γύρω μας». Όχι απλά δεν υπήρχε ψυχή ζώσα εκεί έξω, αντίθετα εκείνη την ώρα έτυχε να περνάμε με το αυτοκίνητο μπροστά από ένα νεκροταφείο.

Θυμάστε την τελευταία σκηνή από την έκτη αίσθηση όπου ο Haley Joel Osment κοιτάζει έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και βλέπει τους νεκρούς να περπατάνε δίπλα του; Αυτό ακριβώς με έκανε να σκεφτώ».

Τι θα κάνατε αν το παιδί σας προέβλεπε το θάνατό σας;

«Η κόρη μου ήταν 4 χρονών όταν προέβλεψε το επικείμενο τέλος μου. «Μπαμπά, θα πεθάνεις». «Ναι αγάπη μου, όλοι μία μέρα θα πεθάνουμε. Ελπίζω μόνο να μην πεθάνω σύντομα». « Όχι μπαμπά, το τέλος σου είναι κοντά».

Μήπως το παιδί σου έχει την έκτη αίσθηση;

«Η μαμά και η αδερφή μου ήταν σε ένα ταξί με τον ανιψιό μου όταν ήταν περίπου τριών. Περνώντας έδειξε με το χέρι του ένα υποκατάστημα της Claire’s Accessories και είπε: «Όταν ήμουν μεγάλος και ήμουν πυροσβέστης πήγαινα συχνά σε αυτό το pet shop». Ο ταξιτζής που ήταν ηλικιωμένος παραλίγο να τρακάρει. Το Claire’s Αccessories δεν ήταν pet shop. Ήταν κάποτε αλλά έχει κλείσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κάτι που ο ταξιτζής θυμόταν όταν ήταν νέος».

Εάν ένα παιδί μπορεί και τρομάζει σχεδόν μέχρι θανάτου έναν ηλικιωμένο οδηγό ταξί, ίσως θα έπρεπε να σκεφτείτε να το πάτε σε ένα γιατρό να το δει ή μήπως καλύτερα σε έναν ιερέα.

Μιλώντας ξένες, άγνωστες γλώσσες…

«Η κόρη μου ήταν ανήσυχη ένα βράδυ και όταν ήρθε στο κρεβάτι να με αγκαλιάσει άρχισε να μιλάει κάποια άλλη γλώσσα. Τη ρώτησα ποια γλώσσα μιλούσε και μου είπε ότι μιλούσε με τους προγόνους της. Τη ρώτησα ποια είναι και μου είπε η Shaman. Μετά άρχισε να ψέλνει κάτι ακαταλαβίστικα».

Τώρα αυτό είναι χαριτωμένο ή ανατριχιαστικό;

«Όταν ο γιος μου ήταν 4 ετών μου είπε ένα βράδυ καθώς οδηγούσαμε για το σπίτι ότι όταν πεθάνουμε το «φωτεινό μέσα μας» (μάλλον την ψυχή μας εννοούσε) ανεβαίνει στα αστέρια και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει και να δώσει μαθήματα σε άλλους ανθρώπους. Είπε ότι εκείνος με διάλεξε για μαμά του».

Αυτό δεν θα λέγαμε ότι είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικό αλλά μία βαθιά και φιλοσοφική δήλωση που έκανε ένα παιδί 4 ετών. Το να πούμε ότι τα ανθρώπινα όντα είναι φτιαγμένα από αστέρια δεν είναι εντελώς ανακριβές αλλά πώς θα μπορούσε ένα τετράχρονο να το γνωρίζει;

Ποιος είναι ο Crying Man; (ο άνθρωπος που κλαίει);

«Ο γιος μου ξυπνούσε τακτικά εξαιτίας ενός άντρα που έκλαιγε και μίας θυμωμένης κυρίας». Όχι, δεν του έλεγαν κάτι ούτε τον ενοχλούσαν, τον ξυπνούσαν όμως με τους τσακωμούς τους. Σε μία επίσκεψη στο τοπικό μουσείο μάθαμε ότι το υπνοδωμάτιο του είναι ακριβώς εκεί που ήταν το κελί  μιας παλιάς φυλακής, στην οποία κρατούνταν ένας οφειλέτης στην περιοχή που μέναμε».

Η παρακάτω ιστορία δίνει άλλη διάσταση στις ιστορίες φαντασμάτων.

«Είχα ένα παππού που τον έλεγαν James και πέθανε πριν γεννηθώ. Όταν ήμουν 3 ετών κοιτούσαμε παλιά άλμπουμ φωτογραφιών και είπα στη μαμά μου «αυτός είναι ο παππούς Gim. Έρχεται κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου και μου λέει παραμύθια» και έδειξα όντως τον παππού James που δεν είχα γνωρίσει ποτέ. Η μάνα μου έπαθε υστερία και έκανε να συνέλθει μέρες».

Είναι λυπηρό να υπάρχουν παιδιά εκεί έξω που μεγαλώνουν χωρίς να γνωρίσουν τους παππούδες τους, αλλά και πάλι δεν θα ήθελα να τους γνωρίσουν με αυτό τον τρόπο.

Βγες από το μυαλό μου…

«Ο 3χρονος γιος μου, μου είπε πως όταν μεγαλώσει η μηχανή θα του κόψει το κεφάλι» και χρησιμοποιούσε το καπάκι από τον κάδο απορριμμάτων πάνω στην κούκλα του για να μου δείξει με ποιο τρόπο θα γινόταν. Μία μέρα μετά από εβδομάδες του ζήτησα να μου ζωγραφίσει αυτή τη μηχανή και δεν σας κοροϊδεύω, ζωγράφισε μία γκιλοτίνα».

Πώς μπορεί να το ήξερε αυτό αφού δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του πώς είναι μια γκιλοτίνα;

«Όταν ο αδερφός μου ήταν μικρός είπε στη μαμά μου: «Εδώ θυμάμαι ότι πέθανα μαμά». Εκείνη την ώρα τον έκανε μπάνιο. 18 μήνες πριν γεννηθεί, η μητέρα μου είχε μία αποβολή καθώς έκανε μπάνιο».

Είμαι σίγουρη ότι αν το παιδί μου, μου έλεγε ποτέ «εδώ πέθανα» θα μάζευα τα πράγματά μου, θα έβαζα και ένα τεράστιο «πωλείται» μπροστά από το σπίτι και θα έφευγα νύχτα.

Ήμουν κάποτε στρατιώτης…

«Όταν ο γιος μου ήταν μικρός δεν του άρεσε να του κόβω τα νύχια των ποδιών του. Δεν καθόταν με τίποτα, αντιδρούσε και φώναζε, σωστή κρίση πανικού. Όταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό αφού και προσεκτική είμαι, ούτε τον πονάω μου είπε ότι ήταν επειδή όταν ήταν στρατιώτης του έβγαλαν με μία τανάλια τα νύχια των ποδιών».

Ανάμνηση ενός παλιού τραύματος μιας προηγούμενης ζωής.

«Όταν ο αδερφός μου ήταν 2 ή 3 χρονών είπε στη μαμά μου ότι είχε άλλη οικογένεια μέχρι που στο χωριό μας ήρθαν κάτι άντρες με σκυλιά και μας έβαλαν μέσα σε τρένα που έκανε τόσο πολύ ζέστη που μας πήρε ο ύπνος και  όταν ξύπνησε ήταν εκείνη η μαμά του».

Είναι λες και θυμάται σκηνή από τη λίστα του Σίντλερ του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που έχωναν τους Εβραίους στα βαγόνια για να τους πάνε στο Άουσβιτς.

Είναι απλώς μία σύμπτωση ή συμβαίνει κάτι παραπάνω;

Ένας θανατηφόρος χορός πέρα από τον τάφο…

«Μία φορά όταν ο γιος μου ήταν περίπου 3 ετών χορεύαμε πατώντας με τα ποδαράκια του πάνω στα δικά μου και είπε «μαμά, θυμάμαι ότι όταν ήμουν μεγάλος και εσύ μικρή χορεύαμε έτσι». Το μόνο άτομο με το οποίο είχα χορέψει ποτέ έτσι ήταν με τον παππού μου»…

Όταν το κακό όνειρο του παιδιού σου είναι και δικό σου εφιάλτης…

«Πήγα κοντά της για να της χαϊδέψω τα μαλλιά και με την ηρεμήσω καθώς είχε ήδη μισοξυπνήσει και ψιθύρισε: «μπαμπά όταν έρθουν τα νυχτερινά μωρά, παίρνω τις καρδιές από τα κόκκαλα τους για να μην μπορούν να δαγκώσουν άλλο»».

Τώρα τι να πω… Βγάλτε άκρη…

Πηγή: crafty.diply.com