Ο 11χρονος γιος της κολλητής μου, μου έστειλε π#ρνό στο fb | Πώς να το διαχειριστείς

Το κινητό μου χτύπησε. Ήταν ειδοποίηση από το messenger. Κάτι θα μου είχε στείλει η φίλη μου η Μαίρη. Είχαμε βρεθεί το πρωί για να παίξουν τα παιδάκια μας οπότε υπέθεσα ότι θα μου έστειλε κάποια φωτογραφία ή βίντεο των παιδιών, αφού σε κάθε μας συνάντηση άλλη δουλειά δεν έκανε παρά να τραβάει φωτογραφίες και βίντεο τα παιδιά καθώς έπαιζαν.

Αυτό που εμφανίστηκε δεν ήταν ούτε φωτογραφία ούτε βίντεο. Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω τι έβλεπα. Ήταν ένα βίντεο πορνό όπου ένα χέρι χάιδευε ένα πέος.

Δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό ότι υπήρχε περίπτωση η φίλη μου η Μαίρη να μου έστελνε κάτι τέτοιο. Αποκλείεται. Κάτι άλλο συνέβαινε και έπρεπε να μάθω. Πάνω που τα πράγματα άρχισαν να αγριεύουν και τα βογκητά έγιναν ακόμη πιο έντονα η κάμερα σαν να έπεσε από το χέρι του «βιντεολήπτη» και φάνηκε το πρόσωπο του «ενόχου»: Ήταν ο 11χρονος γιος της κολλητής μου, της Μαίρης.

Μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Τι διάολο ήταν αυτό; Δεν είχε λογική και το στομάχι μου άρχισε να ανακατεύεται καθώς συνειδητοποιούσα τι ήταν αυτό που μόλις είχα παρακολουθήσει.

Τώρα τι κάνουμε;

Μετά από μερικές βαθιές ανάσες έκανα αυτό που κάνω πάντα όταν αντιμετωπίζω μία δύσκολη κατάσταση. Με λίγα λόγια γκούγκλαρα. Δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης ήταν πολύ ανόητο αυτό που σκέφτηκα αλλά πριν πάρω οποιαδήποτε απόφαση ήλπιζα εκεί να βρω κάτι που θα με βοηθούσε. Εξάλλου δεν είχα ιδέα τι άλλο να κάνω.

Στο Google βρήκα ελάχιστες συμβουλές για το τι μπορεί να κάνει ένας ενήλικας στον οποίο έχει σταλεί ανεπιθύμητο πορνογραφικό υλικό από ένα παιδί αλλά υπήρχαν πολλές συμβουλές για γονείς των οποίων τα παιδιά λαμβάνουν ανεπιθύμητα βίντεο από φίλους και συμμαθητές.

Ήταν μία πολύ περίεργη και συνάμα σοβαρή κατάσταση. Το βίντεο πιθανότατα δεν απευθυνόταν σε μένα και δεν σας το κρύβω ότι με ανησυχούσε πολύ η ασφάλεια αυτού του παιδιού αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το βίντεο ήταν παιδική πορνογραφία. Ήθελα δεν ήθελα, παρακολούθησα μερικές σκηνές και κατάλαβα πολλά. Δεν μπορούσα να σκεφτώ λογικά. Η ανησυχία και ο φόβος με είχαν κυριεύσει. Υπάρχουν νόμοι, οι οποίοι προστατεύουν τα παιδιά από ενήλικες αλλά ενήλικες από παιδιά; Και στην τελική αυτό το βίντεο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί κατοχή παιδικής πορνογραφίας; 

Δεν ήξερα τι να κάνω. Για αρχή απευθύνθηκα σε έναν καλό μου φίλο αστυνομικό γιατί αυτό που χρειαζόμουν περισσότερο εκείνη τη στιγμή ήταν μία καλή συμβουλή. Με διαβεβαίωσε πως δεν κινδυνεύω να κατηγορηθώ για κάτι και πώς ήταν πιθανότατα ένα χαζό λάθος, το οποίο όμως δεν έπρεπε να αφήσω έτσι. Υπήρχαν τρεις επιλογές. Ή θα πήγαινα στην αστυνομία γιατί το παιδί μπορεί να ήταν μπλεγμένο σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας ή θα μιλούσα στη μητέρα του παιδιού ή στο ίδιο το παιδί. 

Ο φίλος μου με συμβούλεψε τα εξής:

1. Να μην ξανανοίξω το βίντεο και να μην το στείλω σε κανέναν, ούτε καν στους γονείς του παιδιού.
2. Να μιλήσω με τους γονείς του και να τους πω τι συνέβη ώστε να βεβαιωθούν ότι το παιδί τους δεν κινδυνεύει. Μου είπε επίσης ότι η πιο συνηθισμένη αντίδραση παιδιών που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους περιστατικά είναι η υπερβολική ντροπή και η αμηχανία. Υπήρχαν περιπτώσεις όπου τα παιδιά έκαναν κακό στον εαυτό τους οπότε με συμβούλευσε να επικοινωνήσω αμέσως με τους γονείς του και να μην αναφέρω κάτι κατ’ ιδίαν στο ίδιο το παιδί. Όπως μου είπε, ανησυχούσε και ο ίδιος για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ανησυχούσα και εγώ, ότι δηλαδή το παιδί μπορεί να έχει μπλέξει με κάποιο μεγαλύτερο παιδί ή κάποιον ενήλικα και ότι αυτό το βίντεο μπορεί να προοριζόταν για εκείνους.
3. Να είμαι υποστηρικτική απέναντι στους γονείς και να μάθω στα παιδιά μου τους κινδύνους του sexting.

Έλαβα σοβαρά υπόψιν μου την τελευταία του συμβουλή και το πήγα ένα βήμα παραπέρα θέλοντας να προστατεύσω όχι μόνο τα παιδιά μου αλλά και όλους εσάς και τα δικά σας παιδιά. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που αποφάσισα να γράψω το άρθρο αυτό.

Τον ευχαρίστησα για τις συμβουλές του αλλά η τελική απόφαση ήταν δική μου. Από τη συζήτησή μας βγήκε και ένα ακόμα καλό: με διαβεβαίωσε ότι θα μιλούσε με την ψυχολόγο του σχολείου του παιδιού αλλά και με τους ψυχολόγους των σχολείων όλης της περιοχής και θα κανόνιζε να γίνει ένα μάθημα σχετικά με την ασφάλεια στο διαδίκτυο και τους κινδύνους του sexting. Το sexting είναι ένα θέμα που δεν θιγόταν σε καμία περίπτωση πριν το παιδί φτάσει στο γυμνάσιο, αλλά τα τρέχοντα γεγονότα υποδείκνυαν ότι υπήρχε άμεση ανάγκη να ενημερωθούν και τα μικρότερα παιδιά.

Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να μιλήσω στους γονείς του παιδιού. Ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που είχα κάνει ποτέ μου. Μόλις βρήκα το κουράγιο και τους το είπα με κοίταξαν και οι δύο με ένα βλέμμα σαν να μην καταλάβαιναν τι εννοούσα. Όπως μου είπαν αργότερα δεν είχαν σκεφτεί ποτέ το θέμα της ασφάλειας στο διαδίκτυο επειδή το παιδί δεν είχε κινητό. Είχε πρόσβαση μόνο σε ένα iPad που υπέθεταν ότι χρησιμοποιούσε μόνο για να παίζει παιχνίδια ή να βλέπει βιντεάκια στο youtube.

Τελικά ήρθαν σε επαφή με την ψυχολόγο του σχολείου και ζήτησαν τη βοήθεια και την καθοδήγησή της. Τους διαβεβαίωσε ότι αυτό που έκανε το παιδί δεν ήταν κάτι κακό και ότι είναι συνηθισμένο τα παιδιά της ηλικίας του να φωτογραφίζουν ή να βιντεοσκοπούν τον εαυτό τους σε «σόλο» σεξουαλικές περιπτύξεις στα πλαίσια της εξερεύνησης της σεξουαλικής τους ταυτότητας/γνωριμίας με το σώμα τους. Το πρόβλημα δεν ήταν στην πράξη. Το πρόβλημα ήταν το μετά, ότι δηλαδή μοιράστηκε το περιεχόμενο μέσω του διαδικτύου και οι συνέπειες που συνοδεύουν μία τέτοια πράξη.

Φωτογραφίες και βίντεο όπως αυτό που μου έστειλε ακόμα και αν διαγραφούν αφήνουν ίχνη και μπορούν να πέσουν στα χέρια του κάθε επιτήδειου. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου οτιδήποτε, μπορεί να αντιγραφεί, να σταλεί, να δημοσιευτεί και να το δει το κοινό. Επίσης μπορεί να υπάρξουν πολύ σοβαρές νομικές συνέπειες.

Η Μαίρη και ο άντρας της με πήραν τηλέφωνο και μου ζήτησαν να πάω από το σπίτι τους να μιλήσουμε μία εβδομάδα περίπου μετά το συμβάν. Το πρότεινε η ψυχολόγος του σχολείου του παιδιού αφού έτσι πίστευε ότι θα μας βοηθούσε όλους να το αφήσουμε πίσω μας και να προχωρήσουμε. Ήμασταν οικογενειακοί φίλοι και κανένας μας δεν ήθελε αυτό να αλλάξει λόγω του συγκεκριμένου περιστατικού.

Χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με το ίδιο το παιδί και να του εξηγήσω γιατί επέλεξα να προσεγγίσω την κατάσταση με το συγκεκριμένο τρόπο. Έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική και ήθελα να ξέρει ότι ανησυχούσα για την ασφάλειά του και όχι για τη σεξουαλική του δραστηριότητα. Έπρεπε να προσέξω πώς θα το χειριστώ γιατί άθελά μου θα μπορούσα κάλλιστα να επηρεάσω αρνητικά τον τρόπο που βλέπει το σεξ ή ακόμα και τη σεξουαλική του συμπεριφορά.

Μετά τη συνομιλία μας το παιδί μου ζήτησε συγγνώμη και με ευχαρίστησε που δεν πήγα στην αστυνομία και το ευχαρίστησα και εγώ με τη σειρά μου που ήταν αρκετά ώριμο για να κάνει μία τέτοια συζήτηση μαζί μου και που κατάλαβε το λάθος του.

Η ανατροφή παιδιών που βρίσκονται στην εφηβεία δεν είναι καθόλου εύκολη. Συχνά κάνουν λάθη αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το λάθος του αν και ακούσιο εξέθεσε τον ίδιο αλλά και άλλους. Η τεχνολογία μπορεί να ήρθε για να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη, έχει όμως πολλούς επικίνδυνους δρόμους που πρέπει να αποφεύγεις. Το να συζητάμε με τα παιδιά μας ανοιχτά είναι υψίστης σημασίας γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε να αποφύγουν καταστάσεις όπως αυτές.

Οι παιδοψυχολόγοι έχουν κάποιες πολύ σημαντικές συμβουλές να δώσουν στους γονείς. Διαβάστε τις προσεκτικά:

• Μιλήστε στα παιδιά σας για το σεξ και τη σεξουαλικότητα όσο νωρίτερα και πιο συχνά γίνεται. Μην περιμένετε έως ότου νομίζετε ότι τα παιδιά σας είναι έτοιμα.
• Μην περιμένετε να συμβεί κάτι για να μιλήσετε στα παιδιά σας για την ασφάλεια στο διαδίκτυο και τους κινδύνους του sexting.
• Εξηγήστε τους τις πιθανές νομικές συνέπειες.
• Υπενθυμίστε τους ότι μία φωτογραφία ή ένα βίντεο που τους αποστέλλεται υφίσταται ακόμα και αν διαγραφεί.
• Η επικοινωνία γύρω από τη σεξουαλικότητα και την εξερεύνηση είναι πολύ σημαντική.
• Να παρακολουθείτε σε ποιες σελίδες έχουν πρόσβαση τα παιδιά σας στο διαδίκτυο.

Πηγή: scarymommy.com