10 πράγματα που επέτρεπαν οι γονείς στα παιδιά τη δεκαετία του 80 και δεν διανοείσαι σήμερα

Δεν έχω ιδιαίτερη νοσταλγία για τη δεκαετία του ’80. Μου αρέσει όταν επανέρχεται η μόδα και ακούω τραγούδια εκείνης της εποχής. Μεγάλωσα λοιπόν σε εκείνη την περίοδο, φόρεσα τα αντίστοιχα κολάν και έπιασα τα μαλλιά μου αλογοουρά. Η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη αθωότητα και υπήρχε μια ανεμελιά, που δεν συγκρίνεται με το σήμερα. Φεύγαμε το πρωί με τα ποδήλατα και κανείς δεν είχε φόβο, ότι θα συμβεί κάτι κακό. Δεν σημαίνει ότι οι γονείς ήταν αδιάφοροι ή αναίσθητοι.

Στο σήμερα έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες όπου οι ίδιοι δεν είχαν την δυνατότητα να διερευνήσουν. Παρόλο που θεωρώ ότι έχουμε να μάθουμε πράγματα από τους γονείς εκείνης της περιόδου, δεν θα ήθελα να υιοθετήσω το στυλ και τον τρόπο ζωής τους, απέναντι στα παιδιά τους. Συνέβαιναν λοιπόν τα εξής:

Τα άφηναν μόνα στο σπίτι

Πριν από μερικές δεκαετίες ήταν αρκετά συνηθισμένο για τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους μόνα στο σπίτι μετά το σχολείο, μέχρι να γυρνούσαν από τη δουλειά. Αρκετά παιδιά γυρνούσαν σπίτι, έκαναν τα μαθήματα τους και έτρωγαν μόνα τους.

Στις μέρες μας αρκετές χώρες έχουν βάλει στη νομοθεσία τους  ελάχιστο όριο ηλικίας, που θα μπορούσε ένα παιδί να μείνει μόνο του στο σπίτι. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα άφηνα το παιδί μου μόνο του, ούτε στο μπάνιο.

Τα άφηναν να κάνουν ποδήλατο χωρίς κράνος

Δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν, απλά τα παιδιά που ήταν πιο δημοφιλή δεν ήθελαν να τα φορέσουν. Δεν είχα την ίδια γνώμη και φρόντιζα πάντα να φοράω περήφανη το κράνος μου, ακόμα και αν δεν με κολάκευε καθόλου. Ήμουν στην κυριολεξία το μόνο παιδί στη γειτονιά που η μαμά μου δεν με άφηνε να πάρω το ποδήλατο μου, χωρίς να φορέσω κράνος.

Πλέον σε 21 χώρες τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να φοράνε κράνος. Επίσης οι γονείς είναι πιο ενήμεροι για τους τραυματισμούς που μπορεί να προκληθούν.

Άφηναν τα παιδιά τους να κάτσουν στο αυτοκίνητο χωρίς το ειδικό κάθισμα.

Ναι το είχαμε, αλλά δεν σήμαινε απαραίτητα ότι το χρησιμοποιούσαμε, και σίγουρα δεν ήταν τόσο ωραίο και μοντέρνο όσο τα σημερινά καθίσματα.

Σίγουρα δεν τα χρησιμοποιούσαμε όσο χρησιμοποιούνται σήμερα. Η 4χρονη ανιψιά μου δεν βγαίνει βόλτα χωρίς να έχει δεθεί στο κάθισμα της. Εγώ στην ηλικία της καθόμουν στην μπροστινή θέση του αυτοκινήτου αγκαλιά με τη γιαγιά μου. Δεν υπάρχει περίπτωση σήμερα να πάω κάπου με το παιδί μου, χωρίς να το δέσω προσεκτικά και με ασφάλεια στο κάθισμα του.

Άφηναν τα παιδιά να παίζουν με άγνωστα αντικείμενα

Είχαμε δέσει με την αδερφή μου κάτι σχοινιά στην πόρτα, με σκοπό να κάνουμε κούνια. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχαμε φτιάξει μια παγίδα θανάτου. Σαν παιδί το μόνο που με ικανοποιούσε, ήταν να κάνω τόσο δυνατά κούνια ώστε τα πόδια μου να μην ακουμπούσαν στο έδαφος.

Σήμερα τα περισσότερα παιχνίδια είναι σχεδιασμένα με ιδιαίτερη προσοχή και από υλικά που δεν μπορούν να προκαλέσουν εύκολα κάποιον τραυματισμό.

Άφηναν τα παιδιά να τρώνε κατεψυγμένα φαγητά

Η γιαγιά μου συχνά μας έδινε να φάμε ότι κροκέτα υπήρχε στο ψυγείο, με προτηγανισμένες πατάτες. Οι γονείς μου αντίστοιχα έφτιαχναν συνέχεια έτοιμες πίτσες. Στη δεκαετία του 80 το φαγητό είχε ταυτιστεί με την άνεση, αλλά σίγουρα σήμαινε και αρκετά συντηρητικά.

Αρκετοί γονείς σήμερα, όπως και εγώ, κοιτάμε ακόμα και την τελευταία λεπτομέρεια στη διατροφή των παιδιών μας.

Άφηναν τα παιδιά να βγούν και να παίξουν στην γειτονιά

Οργανωμένα παιχνίδια; Υπό επιτήρηση; Σίγουρα! Μια μέρα η μαμά μου, έστειλε εμένα και την αδερφή μου να φτιάξουμε κουλουράκια με τη γειτόνισσα. Τηλεφώνησε να δεί γιατί δεν είχαμε γυρίσει σπίτι και εκείνη της είπε ότι είχαμε φύγει ώρες πριν.

Για κάποιο λόγο θεωρήσαμε σωστό να πάμε βόλτα και μας σταμάτησε ένας άγνωστος, ο οποίος μας κέρασε παγωτό. Σήμερα δεν θα άφηνα το παιδί μου να περάσει ούτε το δρόμο μόνο του.

Τα άφηναν να πιούν νερό από το λάστιχο

Στη δεκαετία του 80 όταν ήσουν όλη μέρα έξω και έπαιζες, δεν άντεχες μέχρι να γυρίσεις σπίτι. Διψούσες; Γι αυτό υπήρχε το λάστιχο. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν η καλύτερη λύση καθώς είχε μέσα αρκετά χημικά.

Ο σύζυγος μου δεν θέλει η κόρη μας να πίνει από τη βρύση καν. Μόνο εμφιαλωμένο νερό για την μικρή μας “πριγκίπισσα”.

Άφηναν τα μεγαλύτερα παιδιά να προσέχουν τα μικρότερα

Τεχνικά δεν με πρόσεχε, αλλά η αδερφή μου ήταν συνέχεια στο σπίτι μόνη μαζί μου. Η μαμά μου δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ούρλιαζα, όταν την έπιασε να με δαγκώνει στο κεφάλι.

Αν πρέπει κάποιος να προσέξει το παιδί μου θα πρέπει να έχει πτυχίο στην προσχολική αγωγή.

Τους επέτρεπαν να βλέπουν ταινίες χωρίς να δίνουν σημασία στο περιεχόμενο

Βλέπαμε κωμωδίες, ντοκυμαντέρ ακόμα και θρίλερ. Πλέον υπάρχει σήμανση για την καταλληλότητα της κάθε ταινίας. Ξέρω ότι δεν ανακάλυψα μόνο εγώ πόσο επικίνδυνο είναι το Youtube, παρόλα αυτά αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα είχα πάλι την ίδια περιέργεια να δω εκείνες τις ταινίες.

Πηγή: https://www.romper.com/