Σχολικές γιορτές: Γιατί απ’ τις ετοιμασίες λείπουν οι μπαμπάδες;

Το τέλος της σχολικής χρονιάς φέρνει γυμναστικές επιδείξεις, θεατρικές παραστάσεις, διαγωνισμούς, την καθιερωμένη ολοήμερη εκδρομή και ένα απίστευτα εορταστικό κλίμα. Ακούγεται διασκεδαστικό, αλλά για κάποιους είναι κουραστικό… Αναφέρομαι στους γονείς και κυρίως στις μαμάδες που διοργανώνουν κάθε εκδήλωση μόνες τους και εθελοντικά για να χαρούν τα παιδιά, να γιορτάσουν και να έχουν να θυμούνται όμορφες στιγμές από τα σχολικά τους χρόνια.

Οι περισσότερες μαμάδες εργάζονται και παράλληλα βοηθούν στις ετοιμασίες των σχολικών εορτών. Η φίλη μου, η Ελένη για παράδειγμα εργάζεται ως νοσηλεύτρια, η Κατερίνα είναι ιδιωτική υπάλληλος με αρκετές υπερωρίες κάθε εβδομάδα και μόνη μαμά, η Σοφία, μονογονέας και αυτή έχει δικό της μαγαζί και η Βασιλική μπορεί να μην εργάζεται, αλλά μεγαλώνει 5 παιδιά.

Κι όμως παρά το βαρύ τους πρόγραμμα είναι κάθε μέρα στην ώρα τους για να στολίσουν μαζί με τις δασκάλες, να οργανώσουν, να τακτοποιήσουν το χώρο, ζητάει η μία τη βοήθεια της άλλης για το δώρο που θα πάρουν στη δασκάλα, το φαγητό που θα έχουμε στη γιορτή για γονείς και παιδιά και τα αναψυκτικά που θα προσφέρουμε, τη σειρά που θα παρουσιάσει η κάθε τάξη τα σκετσάκια της, ακόμα και τα αναμνηστικά που θα μοιραστούν σε κάθε παιδάκι στο τέλος της βραδιάς.

Όλες μας εργαζόμαστε εθελοντικά. Καμία μας δεν έχει κανένα όφελος απ’ όλο αυτό. Ό, τι κερδίζουμε είναι η χαρά στα πρόσωπα των παιδιών μας και η ικανοποίηση από τα όμορφα λόγια των άλλων γονέων που παρίστανται στις γιορτές. Αναπροσαρμόζουμε τα προγράμματά μας στη δουλειά για να μας μένει ελεύθερος χρόνος και να κάνουμε τις σχολικές γιορτές όσο ομορφότερες μπορούμε.

Μπορεί τώρα κάποιος να μου εξηγήσει,  γιατί οι μητέρες ανεξάρτητα από το που εργάζονται και τι δουλειές έχουν να κάνουν στο σπίτι προλαβαίνουν και τα κάνουν όλα, ενώ οι μπαμπάδες όχι; Ή μήπως προλαβαίνουν αλλά κάνουν ότι δεν προλαβαίνουν;

Σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές οι σημερινοί μπαμπάδες έχουν πιο ενεργό ρόλο ως γονείς αλλά και πάλι δεν μπορούμε παρά να τους κατακρίνουμε επειδή δεν συνεισφέρουν ηθικά και πρακτικά κατά την προετοιμασία της σχολικής γιορτής με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι μαμάδες.

Σύμφωνα με κάποιους μπαμπάδες εμείς οι μαμάδες θέλουμε και το κάνουμε. Είναι προσωπική μας επιλογή, δική μας πρωτοβουλία οπότε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους «τραβολογάμε» με το έτσι θέλω. Κανείς δεν αναγκάζει για παράδειγμα μία μαμά να στήσει τις καρέκλες στο προαύλιο του σχολείου ή να ετοιμάσει πέντε ταψιά γλυκά για να κεράσουν τους γονείς. Είναι επιλογή της. Θέλει και το κάνει και μετά κυνηγά σύζυγο και παιδιά να τη βοηθήσουν στο καθάρισμα. Όπως χαρακτηριστικά λέει κάθε χρόνο ο άντρας μου «Θα μπορούσες να μην κάνεις τίποτα και να αφιερώσεις το χρόνο σου σε κάτι άλλο». Από την μία αναγνωρίζει τον κόπο και την προσπάθεια μου από την άλλη όμως βγάζει την ουρά του απέξω αφού όπως δηλώνει δεν είναι υποχρεωμένος να με ακολουθεί σε ό, τι επιλέγω να κάνω λες και θα κερδίσω κάτι. Για το παιδί μου το κάνω και τα άλλα παιδάκια, αλλά εκείνος κάνει πως δεν καταλαβαίνει.

Από την άλλη κάποιοι μπαμπάδες δηλώνουν πως «δεν θέλουν να μπλέκονται στα πόδια των γυναικών και ότι οι σχολικές γιορτές και όλα αυτά είναι για τις γυναίκες και όχι για τους άντρες». Αρνούνται να συμμετάσχουν μήπως και κακοχαρακτηριστούν. Αρνούνται να αφιερώσουν λίγο χρόνο στην προετοιμασία μιας σχολικής εορτής υποστηρίζοντας ότι έχουν άλλα πράγματα να κάνουν και όχι να ασχολούνται με γλυκάκια, κεκάκια, φρου-φρου και αρώματα. Πολύ μπρουτάλ η προσέγγιση…

Για να προλάβω τα χειρότερα να σας πω ότι δεν είναι όλοι οι μπαμπάδες έτσι. Έχω συναντήσει μπαμπάδες και μπαμπάδες και μπορώ να σας πω ότι γνώρισα μπαμπάδες που τους χάρηκα περισσότερο από πολλές μαμάδες. Βλέπετε υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Γνώρισα μπαμπάδες που πραγματικά τα έκαναν όλα μόνοι τους χωρίς να παραπονεθούν και χωρίς να ζητήσουν βοήθεια. Τους είμαι απεριόριστα ευγνώμων, αλλά δυστυχώς τα παιδιά των περισσοτέρων μεγάλωσαν και τελείωσαν το σχολείο οπότε αναγκαστικά χάσαμε και αυτούς.

Φέτος στο σχολείο μας έχουμε δύο-τρεις μπαμπάδες που κάνουν για δέκα γυναίκες. Δεν ανακατεύονται τόσο με τη μαγειρική και τα γλυκά κάνουν όμως όλα τα άλλα και οι ιδέες τους πολλές φορές είναι εκπληκτικές.

Σε γενικές γραμμές όμως είναι οι μαμάδες που τα επωμίζονται όλα. Οι λίστες τους γεμίζουν κάθε χρόνο με καθήκοντα και υποχρεώσεις που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην καθημερινότητά τους. Συνήθως με τα θέματα που αφορούν το σχολείο γενικότερα ασχολούνται περισσότερο οι μαμάδες παρά οι μπαμπάδες όχι ότι αυτό είναι απαραιτήτως κακό. Δεν υποτιμούμε τη βοήθειά τους όποτε αποφασίσουν να μας την προσφέρουν αλλά σε γενικές γραμμές σε τέτοια θέματα τα καταφέρνει πιο καλά μία μαμά παρά ένας μπαμπάς. Μας αρέσουν όλα αυτά που κάνουμε γι’ αυτό άλλωστε και τα κάνουμε αλλά δεν θα λέγαμε όχι σε λίγη παραπάνω βοήθεια. Έχει τύχει φίλες μου μαμάδες από το σχολείο να μη μπορούν να συνοδεύσουν τα παιδιά τους στην ολοήμερη εκδρομή του σχολείου γιατί δεν μπορούσαν να φύγουν από τις δουλειές τους και οι άντρες τους αρνήθηκαν να αναλάβουν το ρόλο του συνοδού γονέα. Σε αυτές τις περιπτώσεις φίλοι μπαμπάδες γιατί να μην πάρετε εσείς άδεια μία μέρα να συνοδεύσετε τα παιδιά σας; Ή μήπως είναι και αυτό γυναικεία δουλειά;

Όταν ένας μπαμπάς συμμετέχει στην προετοιμασία της σχολικής γιορτής και βοηθάει αφενός μοιράζεται όμορφες στιγμές και σημαντικές εμπειρίες με τα παιδιά του, έρχονται πιο κοντά και αφετέρου τα παιδιά βλέποντας τους μπαμπάδες τους να έχουν ενεργό ρόλο στη σχολική γιορτή παίρνουν το καλό παράδειγμα και μεγαλώνοντας μαθαίνουν να βοηθούν και εκείνα τις συζύγους τους σε παρόμοιες ή διαφορετικές περιστάσεις. Αυτό δυστυχώς όμως αρνούνται οι μπαμπάδες να το δουν.

Χρόνο με το χρόνο βλέπω τα πράγματα να καλυτερεύουν και ελπίζω ότι όταν τα μικρά μου παιδιά τελειώσουν το δημοτικό θα βλέπουμε όλο και περισσότερους μπαμπάδες να συμμετέχουν στις σχολικές γιορτές. Στην πραγματικότητα έχω ήδη παρατηρήσει μία μικρή αλλαγή τα τελευταία τρία χρόνια και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.

Αν η τάση αυτή συνεχιστεί ίσως κάποτε βλέπουμε περισσότερους μπαμπάδες συμμετέχοντες στη σχολική γιορτή παρά μαμάδες. Όπως και να έχει όταν βλέπουμε ένα μπαμπά να προσπαθεί πρέπει να τον επικροτούμε και να τον ενθαρρύνουμε ακόμα και αν κάνει τα πράγματα λίγο πιο διαφορετικά σε σχέση με μας.