Διαζύγιο: Δεν γίνεται να θυμόμαστε τους μπαμπάδες μόνο όταν μας τα “ακουμπάνε” κάθε μήνα

Στον 21ο αιώνα, όσο μοντέρνοι και προοδευτικοί κι αν θέλουμε να φαινόμαστε, υπάρχουν ακόμα θέματα, που πολλοί μπαμπάδες αντιμετωπίζουν. Σίγουρα, όλοι έχουμε τα δικά μας προσωπικά προβλήματα, αλλά για τους μπαμπάδες τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα μιας και τα δικά τους προβλήματα δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε μία μοντέρνα κοινωνία, όπως αυτή, που ζούμε.

Ένα βασικό πρόβλημα, που αφορά τους μπαμπάδες, είναι το νομικό πλαίσιο και η αντιμετώπιση της κοινωνίας. Ομάδες ακτιβιστών παγκοσμίως μάχονται για ισότιμα ​​δικαιώματα επιμέλειας και «διαλύουν» τα στερεότυπα, που θέλουν όλους τους μπαμπάδες αναξιόπιστους, ανεύθυνους, αδιάφορους και κακοποιητικούς. Αυτά τα στερεότυπα είναι περιττά και επιζήμια για την κοινωνία ως σύνολο.

Στις περισσότερες δίκες διαζυγίου, η μητέρα θα λάβει την επιμέλεια και θα εξασφαλίσει μια κάποια διατροφή από τον πατέρα χωρίς κόπο, συζήτηση ή ανάλυση εντός του δικαστηρίου.

Δεν λέω, ότι οι μαμάδες δεν είναι σημαντικές, σπουδαίες ή απαραίτητες για τη σωστή, διανοητική και μη, ανάπτυξη του παιδιού, αλλά δεν μπορούμε μια ζωή να έχουμε τους μπαμπάδες υπό και να τους θεωρούμε χρήσιμους μόνο, όταν μας τα ακουμπάνε κάθε μήνα. Η κοινωνία θέλει τις γυναίκες να είναι σαφώς ανώτερες από τους άνδρες όσον αφορά στη γονική μέριμνα κάτι, που πρέπει να σταματήσει να υφίσταται ακόμα και ως σκέψη.

Στις μάχες για την επιμέλεια υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γυναικών με προβλήματα αλκοολισμού, ναρκωτικών ή άλλων καταχρήσεων με τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν ιλιγγιωδώς. Ένα σύστημα, που δίνει «αυτόματα» τη φροντίδα των παιδιών στις μητέρες βλάπτει τα ίδια τα παιδιά και τους πατέρες τους. Καμία δίκαιη κοινωνία και κανένα δίκαιο νομικό σύστημα δεν θα έπρεπε να επιτρέπει να λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις βασισμένες σε παρωχημένα και ξεπερασμένα στερεότυπα.

«Ορίστε; Σε μεγάλωσε μόνος του, ο μπαμπάς σου;»

Αυτή η δήλωση ακόμα και σήμερα σοκάρει. Μια μονογονεϊκή οικογένεια, που αποτελείται από το παιδί και τον πατέρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι οι μητέρες κάνουν καλύτερη δουλειά στην ανατροφή των παιδιών. Πολλοί πιστεύουν, ότι οι άντρες δεν είναι ικανοί να τα καταφέρουν και αυτό το στερεότυπο δεν είναι μόνο επιβλαβές για τους άνδρες. Είναι το αντίστοιχο του μισογυνισμού.

Όταν λες για έναν άντρα, ότι δεν μπορεί να μεγαλώσει μόνος το παιδί του και ότι δεν είναι φτιαγμένος για μόνος γονέας και ότι ο ρόλος του στην οικογένεια είναι κυρίως αυτός του «παρόχου», είναι σαν να λες, ότι οι γυναίκες είναι φτιαγμένες μόνο για νοικοκυρές και για να πλένουν κανένα πιάτο. Αυτή η στάση δεν συμβαδίζει με τον 21ο αιώνα, που ζούμε. Είναι απαρχαιωμένη και οπισθοδρομική. Οι δυσκολίες ενός τέτοιου πατέρα είναι απίστευτες, αλλά είναι πολύ πιο ικανός απ’ ότι νομίζεις.

Σε μία κοινωνία, που οι άνδρες δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια και έχουν φορτωθεί στις πλάτες τους τη συντήρηση και την οικονομική ευημερία της οικογένειάς τους, μπορεί να είναι δύσκολο να συνδυάσει κανείς και δη άντρας, μονογονεϊκότητα και καριέρα, ειδικά όταν αυτός ο άντρας προσπαθεί να «αναρριχηθεί» ιεραρχικά.

Για τον κόσμο, καριέρα και παιδί δεν πάνε μαζί. Το παιδί έχει ανάγκη το γονιό του και τον θέλει διαθέσιμο. Μια λύση θα ήταν η εργασία εξ αποστάσεως, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στη χώρα μας. Εδώ απαιτείται η φυσική παρουσία του εργαζομένου στο χώρο εργασίας του. Είναι σαν να καταδικάζουμε το μόνο πατέρα και να του «κόβουμε» τα φτερά. Είναι λες και του παρουσιάζουμε εμπόδια και προαναγγέλλουμε την αποτυχία του.

Κανένας πατέρας δεν είναι ανίκανος να μεγαλώσει μόνος το παιδί του. Υπάρχουν πολλοί καθημερινά γύρω μας, που έχουν αποδείξει τις ικανότητες τους και έχουν βγάλει την κοινωνία ασπροπρόσωπη. Ας μην τους καταδικάζουμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη τους πατεράδες τους. Η κοινωνία πρέπει επιτέλους να σταματήσει να εναντιώνεται.

Πηγή: goodmenproject.com