Η συγκατοίκηση με την πεθερά και την κουνιάδα μου με έχει τρελάνει. Θέλω να φύγω και να πάρω το παιδί. Τί προβλέπει ο νόμος;

Καλησπέρα σας.

Πριν αποχωρήσετε από τη συζυγική οικία με το ανήλικο τέκνο, θεωρώ σκόπιμο να αποστείλετε μία εξώδικη επιστολή στον σύζυγό σας, προηγουμένως ή ταυτόχρονα με την αποχώρησή σας, παραθέτοντας τους λόγους που σας οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Αυτονόητο είναι ότι για τη σύνταξη του ανωτέρω εγγράφου, απαραίτητη είναι η συνδρομή δικηγόρου. Η παραπάνω ενέργεια κρίνεται σημαντική, ώστε κατά την πιθανή μελλοντική διαδικασία του διαζυγίου να μη θεωρηθεί από το Δικαστήριο, ότι είστε εσείς αυτή που αναιτιολόγητα εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη και ακολούθως να μη δημιουργηθούν εις βάρος σας οι αρνητικές συνέπειες μίας τέτοιας εξέλιξης.
Σχετικά με το ερώτημα που μου υποβάλλετε, αναφορικά με την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου σας, το άρθρο 1513 ΑΚ ορίζει ότι σε περίπτωση διαζυγίου, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο. Γίνεται φανερό ότι, καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας δικαίου που να ορίζει σχετικά από πριν το τι θα συμβεί, δεν είναι εφικτό να σας δώσουμε μία απάντηση απολύτως συγκεκριμένη ή βέβαιη.
Το ζήτημα του ποιος από τους δύο γονείς θα λάβει την επιμέλεια των κοινών ανήλικων τέκνων μετά από ένα διαζύγιο είναι ζήτημα πραγματικό και κρίνεται κατά περίπτωση από τα αρμόδια Δικαστήρια. Ο κάθε δικαστής, σταθμίζοντας τα ξεχωριστά πραγματικά περιστατικά της κάθε υπόθεσης (τρόπο ζωής των γονέων, οικονομική και προσωπική τους κατάσταση, τυχόν ασθένειες, συγγενικό περιβάλλον κλπ) οδηγείται και στην αντίστοιχη απόφαση, η οποία βέβαια πάντα έχει ως γνώμονα το συμφέρον του ανηλίκου.
Όπως αντιλαμβανόμαστε από τα γραφόμενά σας, το τέκνο σας είναι σε νηπιακή, αν όχι σε βρεφική, ηλικία. Έτσι το μόνο που θα μπορούσαμε γενικά, σαν εμπειρική διαπίστωση, να πούμε, είναι ότι στις περιπτώσεις που υπάρχουν ανήλικα τέκνα πολύ μικρής ηλικίας, συναντάται συχνότερα το φαινόμενο η επιμέλεια να απονέμεται στη μητέρα, για λόγους ευημερίας και ορθής σωματικής και ψυχικής ανάπτυξης του παιδιού, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί και σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν το επιβάλλουν οι περιστάσεις ή υπάρχει ακαταλληλότητα της μητέρας, η επιμέλεια να δοθεί τελικά στον πατέρα.
Τέλος, στον γονέα που ασκεί την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου του, καταβάλλεται διατροφή από τον άλλο γονέα, ενώ παράλληλα ο νόμος σας δίνει τη δυνατότητα να ζητήσετε και εσείς διατροφή από τον σύζυγό σας, για δικό σας λογαριασμό, εφόσον δεν εργάζεστε και το εισόδημά σας δεν επαρκεί για να εξασφαλίσετε τη διατροφή σας.