fbpx

Έμαθα ότι η πρώην έπαιρνε τα παιδιά μου και έφευγε ενώ ήταν στο καράβι. Δεν τα ακούω και δεν τα βλέπω. Τί να κάνω;

| 20 Φεβρουαρίου 2020
ADVERTISEMENT

Θα ήθελα να με βοηθήσετε στο πρόβλημα που αντιμετωπίζω εδώ και τρία χρόνια. Είμαι πατέρας δύο κοριτσιών 5 και 8 ετών. Μέχρι και πριν έξι μήνες είχα άψογες σχέσεις με τις κόρες μου, πράγμα που δεν είχα με τη μητέρα τους. Οταν χωρίσαμε, εκείνη συνέχισε τη ζωή της με διάφορες σχέσεις μικρής διαρκείας κάθε φορά. Αυτό εμένα με ενοχλούσε όχι για εκείνη αλλά για τα παιδιά μου, διότι κάθε σχέση από την πρώτη στιγμή την έβαζε μέσα στο σπίτι γνωρίζοντάς τον στα παιδιά ως φίλο της. Εμένα η ζωή μου ήταν δουλειά-σπίτι-παιδιά, δεν είχα κάποια σχέση, είχαμε όμως καβγάδες για το θέμα των παιδιών επειδή δεν ήθελα να βλέπουν και να γνωρίζουν εραστές της μητέρας τους.

Στην πορεία όμως έκανα και εγώ μια σχέση με έναν άνθρωπο που την ήξερα από μικρή (το επισημαίνω αυτό για να σας πω ότι ήξερα με τι άνθρωπο είχα να κάνω). Η πρώην σύζυγος λοιπόν άρχισε έναν πόλεμο τρομερό, δεν ήθελε με τίποτα και χωρίς λόγο τη σύντροφό μου, έβαζε λόγια στο μεγάλο παιδί να μην έχει πολλά πολλά και να μην την έχει και φίλη. Η σύντροφός μου είχε πολύ καλές σχέσεις με τις κόρες μου, η μητέρα τους, όμως δεν το δεχόταν με τίποτα ούτε καν να την βλέπουν δεν ήθελε. Το παιδί είχε έντονες αντιδράσεις όπως, να λέει στη σύντροφο μου γιατί φοράς αυτά τα ρούχα, άλλαξε, δεν μου αρέσουν, προσπαθούσε να την κάνει να βάλει ρούχα που να μην είναι όμορφα, με τη δικαιολογία ότι η μαμά μου δεν είναι σαν εσένα και θέλω να μην είσαι όμορφη κ.λ.π.


ADVERTISEMENT

Εγώ έμεινα με αυτή τη μια και μοναδική σχέση ως σήμερα ενώ εκείνη όχι. Εκείνη σταμάτησε από τη σχέση που είχε και αμέσως μετά από μια εβδομάδα γνώρισε και έβαλε για άλλη μία φορά νέο σύντροφο και μάλιστα κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό της, εκείνη 30 ετών. Ήθελε να κάνει τη ζωή της χωρίς να την ενοχλούν ενώ εμένα να μου βάζει όρους. Άρχισαν πιο σοβαρά προβλήματα, όπως να έρχονται οι κόρες μου και να μου κάνουν σοβαρά παράπονα και κυρίως η μεγάλη για το νέο σύντροφο, ότι φωνάζει και πρέπει να κάνουμε αυτό που λέει αυτός και ότι μας έχει χτυπήσει. Ακούγοντας αυτό έπαθα σοκ εννοείται. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να πιάσω τη μητέρα τους να της το πω, μάταια όμως, η απάντησή της ήταν, πως λέει ψέματα το παιδί και μάλιστα το κάλεσε μπροστά μου, λέγοντας και δημιουργώντας ενοχές στη μικρή ότι, γιατί το κάνεις αυτό και μας βάζεις με το μπαμπά να τσακωνόμαστε, το παιδί όμως επέμενε και της έλεγε ότι δεν λέει ψέματα και ότι ήταν μπροστά στο συμβάν.

Το μόνο που έκανε ήταν να καλύψει το σύντροφό της και όχι να προστατεύσει τα παιδιά της λέγοντας μάλιστα ότι εκείνη χτυπάει τα παιδιά. Ήρθαμε σε έντονη διαμάχη για το λόγο ότι δεν δεχόμουν με τίποτα αυτό που συνέβαινε στα παιδιά μου. Φεύγοντας εκείνη με τις κόρες μου απείλησε με ύφος το παιδί ότι εμείς θα τα πούμε στο σπίτι. Η διαμάχη συνέχισε από το τηλέφωνο επειδή η μητέρα της , αντέδρασε επιθετικά προς εμένα επειδή της ζήτησε το παιδί να μείνει μαζί μου επειδή μετάνιωσε που είναι μαζί τους.

Ύστερα από δύο ημέρες έλαβα ένα εξώδικο στην εργασία μου, όπου με ενημέρωνε πως φεύγει με τα παιδιά εκτός Αθηνών για μόνιμα σε νησί. Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα παρά μόνο γρήγορα να πάρω τηλέφωνο το παιδί μου, αλλά ήταν πολύ καλά δασκαλεμένο από τη μητέρα του, για να μην μου αναφέρει τίποτα ενώ ήταν ήδη στο καράβι και ταξίδευαν. Από τον καιρό εκείνο όλα άλλαξαν. Εκείνη είναι με το σύντροφό της εκεί και δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στα παιδιά μου, διότι έχουν αλλάξει 180 μοίρες απέναντί μου. Η μεγάλη δεν θέλει ούτε στο τηλέφωνο να μου μιλήσει. Προσπαθώ να έχω καθημερινή επικοινωνία μαζί τους, αλλά δεν υπάρχει , μέχρι και μπλοκαρισμένος ήμουν στο τηλέφωνο του παιδιού για να μη μπορώ να το βρίσκω.

Η δουλειά μου δυστυχώς δεν μου επιτρέπει να λείπω, πήγα αμέσως όμως να τα δω και μετά τα πήρα και τα Χριστούγεννα με φασαρίες βέβαια. Όταν ανακάλυψα ότι ήμουν μπλοκαρισμένος στο κινητού του παιδιού, έθεσε σαν δικαιολογία η μητέρα της ότι η μικρή το κάνει, δεν ξέρω τι πατάει. Το παιδί δεν ήταν καθόλου καλά στην ψυχολογία του, δεν ήταν το παιδί μου αυτό ακούγοντάς το. Έμαθα ότι η μητέρα της είναι και δύο μηνών έγκυος, μέσα λοιπόν σε έξι μήνες τα παιδιά άλλαξαν τόπο, σχολείο, έχασαν φίλους, έπαψαν να με βλέπουν κάθε εβδομάδα, έχασαν τις συνήθειές τους και από το πουθενά έμαθαν πως η μαμά τους θα κάνει κι άλλο μωρό.


ADVERTISEMENT

Πείτε μου και βοηθήστε με γιατί το παιδί έχει άρνηση να με δει και να με ακούσει και πως μπορεί να είναι η ψυχολογία του;

Απαντά η ψυχολόγος MSc, κα Βίκυ Κυριαζή

Αγαπητέ φίλε,

Ακούγεται να ζειτε μια κατάσταση πολύ στενόχωρη και σε γενικές γραμμές δικαιολογεί το αδιέξοδο στο οποίο έχετε την αίσθηση ότι βρίσκεστε.

Ωστόσο, αν δούμε τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα, θα εντοπίζαμε κάποιες συνθήκες που θα μπορούσαν να είναι βοηθητικές για σας.

Σε όλην αυτήν την ιστορία, δεν βρίσκω το στοιχείο της νομικής συνδρομής, γεγονός που κάνει τα πράγματα να φαίνονται πιο δύσκολα. Δεν αναφέρετε δηλαδή, για παράδειγμα, πέρα από το να αντιδράσετε έντονα και να καυγαδίσετε με την πρώην σύζυγό σας, τι κινήσεις έγιναν από την πλευρά σας, ώστε μέσω κάποιου δικηγόρου να διερευνηθεί η μαρτυρία του παιδιού σας ότι τους ασκείται βία, εφόσον όπως λέει η μικρή ο σύντροφος της μαμάς τους τις χτυπάει. Είναι μια περίοδος που θα χρειαστεί να είστε σε εγρήγορση και να κινητοποιείτε οποιαδήποτε βοήθεια ανά πάσα στιγμή.

Δε θέλω να μείνω πολύ στο γεγονός για τις πολλαπλές και συνεχείς γνωριμίες των συντρόφων της μητέρας στα παιδιά, είναι προφανές ότι δεν ενδείκνυται ούτε από τους ειδικούς ούτε από την κοινή λογική. Θα συμφωνήσω ότι έχετε δίκιο να προβληματίζεστε για τις αλλεπάλληλες αλλαγές στη ζωή των παιδιών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλαγές που επηρεάζουν όλους τους τομείς της ζωής και της καθημερινότητάς τους.

Όσον αφορά το ερώτημα σας, το πιο πιθανό πίσω από την συμπεριφορά της κόρης σας είναι, όπως κι εσείς υποθέτετε, να βρίσκεται η μητέρα της η οποία με τον τρόπο της κινεί τα νήματα της σχέσης με τα παιδιά σας, από την άλλη δεν αποκλείεται παράλληλα να υπάρχουν στα παιδιά συναισθήματα φόβου και θυμού, τα οποία τα οδηγούν στο να συμπεριφέρονται «περίεργα» και να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους μεγάλους, να νιώθουν απροστάτευτα και συνεχώς εκτεθειμένα.

Οπότε, θα σας έλεγα ότι το να κινηθείτε νομικά, ώστε να διεκδικήστε την αποκατάσταση της επικοινωνίας με τα παιδιά σας, να διερευνήσετε τις μαρτυρίες για το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν και να προστατεύσετε τη σχέση σας μαζί τους θα ήταν ίσως η αρχή για να βγείτε κάποια στιγμή από το αδιέξοδο.

Στη συνέχεια, τουλάχιστον με τη μεγάλη σας κόρη (λόγω ηλικίας αλλά και επειδή ακούγεται να είναι εκείνη που έχει τη μεγαλύτερη αντίδραση), θα μπορούσατε να συζητάτε για την καινούρια σας σχέση και να την καθησυχάζετε σταθερά ότι δεν πρόκειται να αποτελέσει εμπόδιο στη σχέση σας με τα παιδιά σας και ότι θα είναι πάντα η προτεραιότητά σας εκείνα. Αν η κατάσταση με τη μητέρα τους τούς δημιουργεί αναστάτωση, ανασφάλεια και πιθανόν αίσθημα παραγκωνισμού, μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπό αυτές τις συνθήκες, ίσως φοβούνται ότι μπορούν να «χάσουν» ανα πάσα στιγμή και εσάς. Και ίσως αυτή είναι μια πηγή επιπλέον θυμού και φόβου.

Βίκυ Κυριαζή
Ψυχολόγος, MSc
Ψαρών 1 & Φλέμινγκ, 12132, Περιστέρι
τηλ. 6973 440 506- 213 0287956
e-mail: vasiliki.kyriazi@gmail.com
FB: https://www.facebook.com/vickykyriazi.psychologist/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ