fbpx

Τί κάνεις όταν ο νέος σύντροφος, θέλει παιδιά;

| 8 Απριλίου 2014
ADVERTISEMENT

Το να δημιουργήσει μια διαζευγμένη μητέρα με παιδιά μια νέα σχέση έχει αντικειμενικά πολλές δυσκολίες, στην αρχή τουλάχιστον.. Όταν όμως αυτή επιτυγχάνεται και είναι καλή, υγιής και θετική για όλους (με πιο σημαντικό κριτήριο τα παιδιά που ήδη υπάρχουν) τότε μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει «ανακουφιστικά» -για τη γυναίκα που έχει βιώσει το χωρισμό- στο μικρό ή μεγάλο συναισθηματικό τραύμα από τη προηγούμενη σχέση αλλά και να της δώσει (ξανά?) την ελπίδα και τη χαρά για τη ζωή και το μέλλον! κι εκεί που οι καταστάσεις έχουν ομαλοποιηθεί και η σχέση κυλάει κανονικά.. μια καινούργια ανάγκη γεννιέται στο νέο σύντροφο.. της δημιουργίας οικογένειας με τη γυναίκα που αγαπά! Κι αφού τα πηγαίνουν και καλά…γιατί όχι;! κι όμως! Κάποιες φορές μια τέτοια ανάγκη, επιθυμία, (όπως και να την εκφράσει κανείς), δε είναι επιθυμητή από τον άνθρωπο που ήδη έχει τα παιδιά του κι «έχει κάνει τον κύκλο του», και τότε αυτή η προοπτική είναι δυνατόν να ταράξει, να αιφνιδιάσει και να χαλάσει τις ισορροπίες στη σχέση.. συχνότερα και την ίδια τη  σχέση!

Τι γίνεται τότε άραγε; Συχνότερα, η σχέση τελικά διακόπτεται, εφόσον οι ανάγκες των δύο συντρόφων πια δεν συναντιούνται, ο ένας δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον άλλο και αρνητικά συναισθήματα τύπου «δεν με σκέφτεται», «δε μπορεί να μου στερήσει το ρόλο του γονέα», «εκείνη έχει τα παιδιά της, θέλω κι εγώ  μια οικογένεια δικιά μου», «δε μ’ αγαπάει, γι αυτό δε θέλει να προχωρήσουμε παρακάτω..» κ.ο.κ… γεννιούνται κι επικοινωνούνται, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο συνθήκες πίεσης από τον έναν στον άλλο, πυροδοτώντας αμφισβητήσεις για τα συναισθήματα και των δύο, και τελικά αρχίζοντας να χαλάνε το κλίμα στη σχέση. Πιο σπάνια υπάρχει και η περίπτωση όπου η διαζευγμένη γυναίκα (μητέρα ήδη), μπροστά στην άκαμπτη επιθυμία του συντρόφου της για παιδιά και προκειμένου να διατηρήσει τη σχέση, υποχωρεί συναινώντας στη δημιουργία νέας οικογένειας…


ADVERTISEMENT

Υπάρχει τελικά σωστή απόφαση;
Σε κάθε περίπτωση η απόφαση δημιουργίας μιας οικογένειας είναι πολύ σημαντικό να είναι αμοιβαία και οπωσδήποτε να πραγματοποιείται σε μια «δοκιμασμένη» σχέση, εκφράζοντας τα συναισθήματα που ο καθένας τρέφει για αυτή αλλά και την προσωπική φάση στην οποία ο ίδιος βρίσκεται και τους προσωπικούς στόχους που έχει από τη ζωή του. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενο γάμο, τότε απαιτούνται ιδιαιτέρως «σωστές» αποφάσεις και κατάλληλοι χειρισμοί, προκειμένου αυτά να μην  πληγωθούν αλλά να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα ομαλά.

Κατ΄αρχήν – χωρίς βέβαια αυτό να είναι δεσμευτικό ή που απόλυτα εξασφαλίζει ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν στην πορεία τόσο για εσάς όσο και για τον άλλο- χρειάζεται σταδιακά στη σχέση να διερευνάται και η «φάση» στην οποία βρίσκεται προσωπικά ο καθένας, τι θέλει από τη ζωή του, πώς φαντασιώνεται το μέλλον του, αν επιθυμεί οικογένεια, κλπ. Οσο κι αν σας φανεί άτοπο να κάνετε τέτοιες συζητήσεις, τη στιγμή που δεν ξέρετε καν πώς θα πάει (και αν) η σχέση, ωστόσο χρειάζεται να γνωρίζετε τα όνειρα και τις επιθυμίες του συντρόφου σας όπως επίσης να είστε ξεκάθαροι κι εσείς με τον εαυτό σας γύρω από το τι θέλετε για τη συνέχεια της ζωής σας (μετά το διαζύγιο). Επειδή όμως πολλές φορές μπορεί και για σας να είναι δύσκολο να ξεκαθαρίσετε το πώς νιώθετε για το μέλλον σας αλλά και πώς βιώνετε το παρόν, ή να ζείτε και να μένετε περισσότερο στο πηγαίο συναίσθημα του «τώρα»  μη ξέροντας πώς θα κυλίσει στη συνέχεια ή απλά να μην σκέφτεστε το αύριο, γιατί όλα μπορούν να αλλάξουν (ίσως κι εσείς!).. τελικά να παραβλέπετε πλευρές του εαυτού σας αλλά και του άλλου που ίσως σας εκπλήξουν  ή σας δυσκολέψουν σε κάποια στιγμή!

Η δημιουργία όμως μιας οικογένειας χρειάζεται να γίνεται  επάνω σε σωστές βάσεις. Δεν είναι υγιές πάνω σε αυτή να κρατιέται μια σχέση. Αν είστε αρνητική σε αυτή την προοπτική που έχει θέσει ο σύντροφός σας, σκεφτείτε και προσπαθήστε να καταλάβετε (τουλάχιστον με τον εαυτό σας πρέπει να είστε ειλικρινείς) τι είναι αυτό που σας αποθαρρύνει από το να κάνετε παιδί μαζί του.Έχει να κάνει με τον ίδιο -μπορεί να είναι καλός για μια σχέση, ό,τι είχατε μέχρι τώρα ανάγκη, αλλά όχι για παιδιά, με δέσμευση, διαθεσιμότητα, συναίσθημα, αντοχές, κλπ; Έχει να κάνει με σας  καθώς μπορεί να φοβάστε μια νέα «αποτυχία» σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά κι αυτή η προσπάθεια; μπορεί να νιώθετε ότι έχετε «ξεφύγει» από εγκυμοσύνες, αποκλειστική παρουσία, ξενύχτια, κλπ, για να γυρίσετε και πάλι πίσω; Μήπως είστε σε φάση  που θέλετε άλλα πράγματα από τη ζωή σας (π.χ. να επενδύσετε στα επαγγελματικά σας) και δε θέλετε να ξαναρχίστε από την αρχή.. ή τέλος σκέφτεστε τα παιδιά σας και δε θέλετε να δυσκολέψετε τη ζωή τους ζητώντας τους να δεχτούν και να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα με ένα νέο αδελφάκι;


ADVERTISEMENT

Ψάξτε για απαντήσεις…
Αν ο ανασταλτικός παράγοντας είναι τα παιδιά ενώ η ίδια η σχέση είναι καλή και θεωρείτε αλλά και θέλετε αυτή να έχει μέλλον, μη το φοβάστε. Με τους σωστούς χειρισμούς και με τον καιρό τα παιδιά σας θα μπορέσουν να «συμπεριλάβουν» και το νέο πρόσωπο στη ζωή τους και να ζήσουν αρμονικά.

Αν είναι ο σύντροφός σας και η σχέση σας μαζί του που σας προβληματίζει για κάτι περισσότερο, μην το υποτιμήσετε. Δώστε χρόνο να «διερευνήσετε» περισσότερο εκείνον μέσα στη σχέση αλλά και σ’ έναν πιθανό ρόλο γονέα. Μέχρι να «δείτε» ό,τι έχετε ανάγκη προκειμένου να νιώσετε σίγουρη και ασφαλής μαζί του για να προχωρήσετε, μην ρισκάρετε με αβίαστες κινήσεις τη συναισθηματική ισορροπία ούτε τη δική σας ούτε των παιδιών σας. Αν τελικά όμως δεν είναι αυτή η σχέση ή ο άνθρωπος ο κατάλληλος για δημιουργία οικογένειας, ή αν απλά έχει κλείσει αυτός ο κύκλος για σας, διεκδικήστε την επιθυμία σας να παραμείνετε σύντροφοι κι όχι κάτι περισσότερο. Αν για αυτήν την απόφασή σας χρειαστεί να «πληρώσετε» το τίμημα της μοναξιάς, ίσως αυτή να είναι καλύτερα από μια σχέση που δεν θα προσφέρει πια ικανοποίηση αλλά πίεση μεταξύ σας.

Αν όμως νιώθετε ότι όλα είναι καλά στη σχέση αλλά και στην επιλογή του ανθρώπου δίπλα σας και παρόλα αυτά δυσκολεύεστε να προχωρήσετε σε νέα οικογένεια μαζί του, δώστε χρόνο να ψάξετε τον εαυτό σας, να συνειδητοποιήσετε τα μπλοκαρίσματά σας, ενδεχομένως τις φοβίες σας, τον τρόπο που έχει «καταγραφεί» μέσα σας το προηγούμενο διαζύγιο αλλά και τα (ειλικρινή) συναισθήματά σας για εκείνον και τη σχέση σας, το βαθμό δέσμευσης σε αυτή, κλπ… αν το θέλετε κατά βάθος, ίσως αλλάξει η στάση σας στη προοπτική αυτή. Εάν πάλι όχι, τουλάχιστον θα ξέρετε γιατί την απορρίψατε!

Αντίστοιχα όμως κι ο σύντροφός σας χρειάζεται να εκτιμήσει τις δικές του ανάγκες κι επιθυμίες μέσα στη σχέση, καθώς και το δικαίωμά του να βιώσει κι άλλους ρόλους στη ζωή και  αντίστοιχα να τις συνυπολογίσει στις αποφάσεις που θα πάρει για τη συνέχιση ή μη της σχέσης.

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας απ’ το ζευγάρι σε αυτήν την προοπτική καλείται να σεβαστεί τις επιθυμίες του, τα όριά του, τον εαυτό του συνολικότερα και η μητέρα σαφώς και τα παιδιά της προκειμένου να κάνει τις επιλογές εκείνες που μπορεί να υποστηρίξει συναισθηματικά και ψυχολογικά.. και να νιώθει καλά! Σίγουρα όμως πιέσεις για αποφάσεις αυτού του είδους μπορούν μόνον να δυσκολέψουν ή και να βλάψουν τη σχέση.. Αυτές οι επιθυμίες απλά  γεννιούνται ή όχι.. ή τουλάχιστον πρέπει να δίνεται χρόνος για να διερευνηθούν ή ίσως να καλλιεργηθούν ..σίγουρα όμως δεν απαιτούνται!

Μαρία Βουλγαράκη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας

Χαρ. Τρικούπη 2 & Δωδεκανήσου
Άλιμος, Αττική
Κινητό: 6937 087217

Αν έχεις απορίες για το συγκεκριμένο θέμα, μπορείς να μας στείλεις το ερώτημά σου, εδώ!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ