Μετά το διαζύγιο: Όσα μου έμαθαν τα παιδιά για την αγάπη

Υπάρχει μια στιγμή, μερικές ή περισσότερες, που όταν ο γάμος σου τελειώνει, σκέφτεσαι αυτό: Την αγάπη που είχες με τον/τη σύζυγό σου και που δεν θα ξαναρθεί. Και βλέπεις τα παιδιά σου, τα παιδιά σας, και νιώθεις ότι τα απογοήτευσες, ότι κατά κάποιο τρόπο απέτυχες μαζί τους. Αλλά τότε αυτά τα παιδιά, αυτά τα απίστευτα πλάσματα,  γίνονται η ελπίδα που έψαχνες και που, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, σου μαθαίνουν πράγματα. Και αν τα ακούσεις, αν τα προσέξεις, θα σου μάθουν όλα τους τα μυστικά για την αγάπη μετά το διαζύγιο.

Τα δίδυμα παιδάκια μου είναι 4 ετών. Τα ρώτησα τι σημαίνει αγάπη γι΄ αυτά και η κόρη μου απάντησε «Αγκαλιές» ενώ ο γιός μου είπε «Και φιλιά». Απλά μα τόσο αληθινά. Η αγάπη είναι στοργή αλλά όσα μου έμαθαν τα παιδιά μου σε αυτή τη τόσο δύσκολη φάση της ζωής μου, δεν περιγράφονται με λέξεις.

Με έμαθαν πώς να αγαπώ
Είναι κάτι που ειδικά στην αρχή του διαζυγίου, με τις φασαρίες, τις μετακομίσεις, τους δικηγόρους, τις αλλαγές, το ξεχνάς. Τα παιδιά σου, ό,τι και να συμβαίνει με τους γονείς τους, είναι πλάσματα με ανοιχτή καρδιά ό,τι κι αν συμβαίνει κι αυτό δεν αλλάζει επειδή μαλώνετε ποιος θα μείνει στο σπίτι και ποιος θα πάρει το αυτοκίνητο. Παρατηρώντας τη συμπεριφορά των παιδιών σου θα καταλάβεις πόσο αξίζει να προσπαθήσεις να ξανα-αγαπήσεις!

Με έμαθαν να βλέπω το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων
Τα παιδιά είναι σαν τα σκυλιά. Οσμίζονται το φόβο όπως οσμίζονται και το ποιοι άνθρωποι δεν είναι σωστοί για σένα. Εμπιστεύσου το ένστικτό τους και δεν θα βγείς χαμένος/η.

Με έμαθαν να περνάω καλά
Τα παιδιά παίζουν, γελάνε με αστεία που δεν βγάζουν κανένα νόημα και ξέρουν να περνάνε καλά, ό,τι δηλαδή κάνουν σπάνια οι ενήλικες σήμερα. Ποτέ δεν είναι αργά να το ξαναζήσετε.

Με έμαθαν να εκτιμώ τα μικρά πράγματα
Μια κάρτα για τα γενέθλιά μου. Ένα αγαπημένο βιβλίο. Να κρατιόμαστε χέρι χέρι. Να διαβάζουμε παραμύθια. Να τραγουδάμε μέσα στο αυτοκίνητο. Να μου ανοίγει τη πόρτα του αυτοκινήτου, ο καινούριος μου φίλος.

Με έμαθαν να επικοινωνώ
«Πρόσεχε τα λόγια σου» λέω στα παιδιά μου όταν αντιμιλάνε. Κι εμείς πρέπει να τα προσέχουμε. Αν τα προσέχαμε μπορεί να μην επιλέγαμε για σύζυγό μας αυτόν που επιλέξαμε και χωρίσαμε κι αν τα προσέχαμε μπορεί να μην χωρίζαμε. Πρέπει να προσέχουμε τα λόγια μας και να τα χρησιμοποιούμε για να δείξουμε την αγάπη μας και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας.

Με έμαθαν να ζητάω συγγνώμη. Και να λέω ευχαριστώ.
Όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα που είναι αυτονόητα μα τα ξεχνάμε μόλις μπούμε σε μια σχέση και βολευτούμε σε ένα γάμο. Λέξεις που δεν πρέπει να σταματάμε να λέμε επειδή φορέσαμε ένα στεφάνι με τον άλλον και κάναμε και δυο παιδιά.

Με έμαθαν ότι δεν πειράζει να είμαι ευάλωτη.
Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα η δυνατή ή ο δυνατός. Μια καλή σχέση σου επιτρέπει να στηρίζεσαι στον άλλον όποτε το χρειάζεσαι. Αλλιώς θα λεγόσουν Θεός!

Με έμαθαν να ελέγχω τον εαυτό μου
Όταν κάποιος σου επιτίθεται, το πιο πιθανό είναι να του επιτεθείς κι εσύ και η ένταση να κλιμακωθεί. Τα παιδιά, σου μαθαίνουν να διαχειρίζεσαι τις αντιπαραθέσεις με ωριμότητα και ηρεμία. Και τα παιδιά φυσικά έχουν εντάσεις, ειδικά στην ηλικία των 2 ετών όμως είναι δουλειά δική σου να διαχειριστείς αυτές τις συμπεριφορές των παιδιών, μια διαχείριση που παράλληλα, σε μαθαίνει να κοντρολλάρεις και τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι σημαντικό να φέρνεις στην επόμενή σου σχέση μετά το διαζύγιο, την ωριμότητα και την ικανότητα να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις ως ενήλικας και όχι ως δίχρονο. Το μόνο που επιτρέπεται να κάνεις σαν δίχρονο, είναι να αγαπάς. Δηλαδή απεριόριστα και αθώα!

Πηγή: Huffingtonpost.com