Μην αφήνεις τη γνώμη των άλλων να επηρεάζει τις αποφάσεις σου

Οι άνθρωποι κάνουν σημαντικές επιλογές και κάθε μέρα παίρνουν εκατοντάδες αποφάσεις για το γάμο τους, τα χρήματα, τα παιδιά, τη καριέρα, το σπίτι τους. Για παράδειγμα, καθημερινά προσπαθώ να σιγουρευτώ ότι οι πελάτες μου, έχουν από εμένα τη καλύτερη δυνατή πληροφόρηση, ώστε να κάνουν σωστές επιλογές και να μην αντιδρούν παρορμητικά, εν μέσω μιας κρίσης.

Ένα μήνα αφ’ ότου δουλέψαμε με έναν πελάτη και καταλήξαμε, με πήρε τηλέφωνο, αυτό το τηλέφωνο στο οποίο από μακριά μυρίζομαι φόβο, αβεβαιότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης. Και δεν είχα άδικο διότι πράγματι, ξεκίνησε με τη φράση «Εεε σκεφτόμουν μπλα μπλα μπλα. Μίλησα με την οικογένειά μου και μπλα μπλα μπλα…».

Αυτές οι δεύτερες σκέψεις που λέμε, έρχονται συνήθως αφού κάποιος περνάει μερικές ώρες ή μήνες δουλεύοντας μαζί μου και ύστερα πάει και μιλάει με τους γονείς, τους φίλους ή τη κομμώτριά του οπότε και σταματάει να εμπιστεύεται την απόφασή του. Φυσικά καταλαβαίνω πως οτιδήποτε λογικό μπορεί ξαφνικά να φανεί παράλογο, και μόνο που κάποιος θα σου πεί «Αξίζεις περισσότερα!» ή «Μα καλά είσαι τρελλός;».

Αν για παράδειγμα βάλετε ένα κοστούμι ή ένα φόρεμα που σας αρέσει πολύ και έρθει το παιδί και σας πεί «Καλά αυτό θα βάλεις;», θα επηρεαστείτε. Ξαφνικά η γνώμη ενός 8χρονου με πράσινες κάλτσες και πορτοκαλί φούστα, θα είναι τόσο ισχυρή όσο αρκεί για να πιστέψετε ότι αυτό που φοράτε μοιάζει με τις κουρτίνες της γιαγιάς σας. Και είναι φυσιολογικό να αμφισβητείτε τον εαυτό σας όταν σας κρίνουν. Αλλά είναι και επικίνδυνο.

Δεν έχω πρόβλημα με το να αλλάζει κάποιος γνώμη αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «παίρνω μια λογική απόφαση και κάποια στιγμή χρειάζεται να αλλάξω κατεύθυνση» και στο «αμφισβητώ τη κρίση μου επειδή με έκριναν!».

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα κρίνετε τη κρίση σας, ρωτήστε τον εαυτό σας «Πρέπει να αλλάξω γνώμη για να πετύχω ένα Χ αποτέλεσμα ή το κάνω επειδή δεν συμφωνούν οι άλλοι;».

Πολύ πρόσφατα κάποιος που θαυμάζω πολύ για το επιχειρηματικό του δαιμόνιο, μου είπε «Γιατί ρωτάς τη γνώμη των άλλων; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ;» «Γιατί θέλω να δω αν κάνω κάπου λάθος» του είπα. «Κι αν τελικά ακολουθήσεις τη γνώμη του άλλου και κάνεις λάθος, ποιος θα φταίει; Ο άλλος. Γι’ αυτό ρωτάμε τους άλλους. Γατί φοβόμαστε να πάρουμε εμείς την ευθύνη, για τις αποφάσεις μας». Ίσως να μην το έκανα συνειδητά με αυτή τη πρόθεση αλλά κατά βάθος, είχε δίκιο.

«Έχει σημασία ποιόν ρωτάς. Αν για παράδειγμα σε δέρνει ο άντρας σου και πας και ρωτήσεις μια φίλη σου αν πρέπει να φύγεις, αλλιώς θα σου απαντήσει μια γυναίκα που ανέχεται τη βία και αλλιώς μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία τι σου λένε αλλά ποιος σου το λέει. Τι μπορεί να σου πεί για τη δουλειά σου κάποιος που δεν έχει σχέση με τον χώρο ή δεν δούλεψε ποτέ;» μου είπε και συνέχισε. «Και να σου πω και κάτι; Ποιος δεν μου λέει εμένα πως αυτός που σε συμβουλεύει ή σε κρίνει, το κάνει για να ωφεληθεί ο ίδιος; Αν ρωτήσεις για παράδειγμα έναν επιχειρηματία πώς να αυξήσεις τα έσοδά σου, μπορεί να σου δείξει το σωστό δρόμο μπορεί και τον λάθος, εξαρτάται από το κατά πόσο του θίγεις τα συμφέροντα. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τα πραγματικά κίνητρα του άλλου».

Και είχε δίκιο. Οι αποφάσεις σας πρέπει να κατευθύνονται από τα αποτελέσματα και τη ζωή που εσείς θέλετε και όχι από τη γνώμη του κόσμου.  Αλλιώς μπορεί να πάτε εκεί που θέλετε μπορεί όμως να πάτε εκεί που θέλουν οι άλλοι για τον εαυτό τους!

Μέρος του άρθρου διαβάσαμε στο http://divorcedmoms.com/