Ενοχές για τη καινούρια σχέση μετά το χωρισμό

Είμαι ανύπαντρη μητέρα 3 παιδιών. Με τον μπαμπά τους, μένουμε μαζί αλλά η σχέση μας έχει χαλάσει, δεν έχουμε επικοινωνία πλέον, μόνο καυγάδες. Η κατάστασή μας χειροτέρεψε όταν άνοιξε μαγαζί οπότε και άρχισε να βγαίνει και να πίνει με τη συνέταιρό του και τις φίλες της. Έφυγε για ένα διάστημα από το σπίτι γιατί όπως έλεγε είχε κουραστεί, ώσπου μαθαίνω ότι είμαι έγκυος στο τρίτο παιδί. Δεν ήθελα να το κρατήσω αλλά μου έλεγε ότι όλα θα άλλαζαν και θα με βοηθούσε. Είχα καταλάβει ότι είχε άλλη και στο σπίτι έφευγε κι ερχόταν, έκανε μάλιστα διακοπές με έναν φίλο του και κοπέλες, δηλαδή ζευγαράκια.Στο νοσοκομείο που γέννησα ήρθε όλο κι όλο 3 ώρες. Το τελευταίο διάστημα πήρα την απόφαση να χωρίσουμε και θέλω να ρωτήσω αν αξίζει να είμαι με έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα με έχει απατήσει δύο φορές. Είμαι μόνο 25 και δεν έχω ζήσει τίποτα. Κατά καιρούς μιλάω με κάποιον στο facebook (τον ξέρω και προσωπικά) αλλά νιώθω ότι κάνω κάτι κακό, νιώθω σαν να προδίδω τον πατέρα των παιδιών μου. Τί να κάνω;

Απαντάει η σύμβουλος ψυχικής υγείας και οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Δήμητρα Βαΐτσου.

Αγαπητή αναγνώστρια,

Από το γράμμα προκύπτουν δύο θέματα, που χρειάζεται να απαντηθούν μέσα σας για να προχωρήσετε την ζωή σας ανεξαρτήτως εάν θα μείνετε ή όχι στον γάμο σας. Το πρώτο θέμα είναι τα συναισθήματα σας και την ζωή που έχετε στήσει με τον σύντροφο σας, τα παιδιά…. και το δεύτερο θέμα αφορά το ενοχικό κομμάτι που νιώθετε!!

Την απάντηση για το πως κάποιος θέλει να προχωρήσει την ζωή του την δίνει μόνο ο ίδιος. Ανεξαρτήτως πως αρχικά συνδεθήκατε και τι ήταν εκείνο που σας ‘έφερε κοντά και σ’ αυτή την τόσο τρυφερή ηλικία αποφασίσατε να κάνατε παιδιά και οικογένεια (όντας παιδί και εσείς), προφανώς αγαπηθήκατε αρκετά…πλέον η κατάσταση την οποία βιώνετε έχει μετατραπεί σε κάποια άλλη μορφή σχέσης. Από την πλευρά του συντρόφου σας παρουσιάζοντας ένα γενικότερο προφίλ, παρουσιάζει μία συναισθηματική σύγχυση για την ζωή του και τις επιλογές που ο ίδιος κάνει. Όντως όταν του ανακοινώθηκε η τρίτη εγκυμοσύνη να ένοιωθε ή να πίστευε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε και να είστε καλά μαζί και να προχωρήσετε, ή μπορεί να ένιωθε ενοχές εάν σας προέτρεπε στην διακοπή της κύησης σας. Όταν κάποιος νιώθει μπερδεμένος και βιώνει συναισθηματική σύγχυση τότε είναι πολύ πιθανό οι επιλογές του να μην είναι ξεκάθαρες και ακριβείς. Από την άλλη εσείς πλέον έχετε αρχίσει να δυσφορείτε μ’ αυτή την κατάσταση και να αναζητάτε μέσα σας διεξόδους. Αυτό ερμηνεύεται μέσα από το γράμμα σας. Προφανώς σε κάτι ελπίζατε, ή πιστεύατε ότι θα αλλάξει μετά την γέννηση του τρίτου σας παιδιού στην μεταξύ σας σχέση, παρ’ όλα αυτά πλέον έχετε αλλάξει τον τρόπο που συμπεριφερόσασταν στον ευατό σας, τον φροντίζετε, τον περιποιείστε, τον νοιάζεστε. Αυτό δεν χρειάζεται να σας δημιουργεί ενοχές, αλλά να σας κινητοποιεί προς το καλύτερο και προς όφελος σας. Όταν θέτουμε τον εαυτό μας σε μία αλλαγή είναι πιο αληθινό να το κάνουμε για εμάς και όχι ως κίνητρο για να κινητοποιηθεί και να αλλάξει ο άλλος.

Με τον άνθρωπο που συνδεθήκατε και κάνατε μαζί του τρία παιδιά είναι φυσικό να υπάρχει αγάπη, θα ήταν ανησυχητικό εάν νιώθατε μόνο αρνητικά και άσχημα συναισθήματα (για πολύ καιρό). Η αγάπη, ο θυμός, ή προδοσία μπορούν να συνυπάρχουν, μπορεί να τα νιώθετε ταυτόχρονα μιας και που η θηλυκή σας συντροφική πλευρά πληγώθηκε. Σκεφτείτε πως αξίζει εσείς να ζείτε, λαμβάνετε υπόψην τις ζωές των παιδιών σας και πράξτε  με γνώμονα το καλύτερο και υγιές περιβάλλον για όλους σας. Ενοχικά ή δύσκολα συναισθήματα μπορεί να νιώθει κάποιος ακόμα και για τον ίδιο του τον εαυτό εάν μπορεί ή έχει το δικαίωμα να προχωρήσει την ζωή του σε διάφορες βαθμίδες, από την αλλαγή της εξωτερικής του εμφάνισης, μέχρι το δικαίωμα του να εργαστεί μέχρι και να προχωρήσει την ζωή του σε κατευθύνσεις χαρούμενες και ευτυχισμένες για τον ίδιο, χωρίς βαρίδια στο διάβα του.

Το τι κρατάει κάποιον σε  μία σχέση από το να συνεχίσει και να προχωρήσει την ζωή του είναι ατομικό θέμα και έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, τις καταβολές και τα πρότυπα της πατρικής του οικογένειας αλλά και κατά πόσο επιθυμεί να διαφοροποιηθεί και να μετακινηθεί. Πλέον στις μέρες μας ολοένα και ξεκάθαρα πια οι άνθρωποι μέσω διαφόρων ερεθισμάτων που έχουν όπως το διάβασμα, μία ενημέρωση, μία παρουσία, η ηλεκτρονική πηγή μάθησης αναγνωρίζουν περισσότερο εύκολα τι είναι εκείνο που τους «σκαλώνει» σε μία σχέση ημιτελή. Ο φόβος του να χωρίσει κάποιος αναδύει συναισθήματα προφανώς δύσκολα να βιωθούν, το πένθος που υπόκειται από έναν χωρισμό έχει κάποια στάδια που ο καθείς τα βιώνει ανάλογα βέβαια με την συναισθηματική φάση στην οποία βρίσκεται και κατά πόσο έτοιμος είναι ή όχι να τα αποδεχτεί. Η άρνηση, ο θυμός, η μελαγχολία, η αποδοχή της κατάστασης είναι μερικά από τα συναισθήματα που πονούν, πληγώνουν βασανίζουν. Είναι όμως αληθινά και όταν κάποιος συνειδητά τα βιώσει και νιώσει την ύπαρξη τους είναι πολύ πιθανό τότε να αναγνωρίσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και να θέσει νέους στόχους, νέους άξονες στην πορεία του. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, με διαφορετική ιδιοσυγκρασία, προσωπικότητα  και «κληρονομικές καταβολές» οπότε θα βιώσει και ξεχωριστά μία τέτοια διαδικασία, μπορεί να μην βιώσει ανάλογα συναισθήματα, ή να έχουν διαφορετική χρονική επάρκεια από κάποιον άλλον που ίσως να χρειάζεται περισσότερο χρόνο και χώρο να μείνει σ’ αυτή την φάση. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που για πολλά χρόνια της ζωής τους δεν αποχωρίζονται σχεδόν καθόλου την περίοδο του πένθους και η ζωή τους συνεχίζεται και στηρίζεται στην δυσκολία του αποχωρισμού και της αρνητικής πλευράς.

Οι «ενοχικοί άνθρωποι» περισσότερο από άλλους είναι εκείνοι που δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν από μία κατάσταση τερματική, μπορεί όμως να είναι και οι ίδιοι που έχουν επιλέξει να φύγουν παρ’ όλα αυτά να δυσκολεύονται αρκετά να μείνουν σ’ αυτή τους την απόφαση. Ιδίως στις μακροχρόνιες «ήρεμες, καλές» σχέσεις υπάρχει και είναι ζωντανό το συναίσθημα της αγάπης όχι όμως της συντροφικότητας που από κάτω ελλοχεύει η διγνωμία του τι κάνω τώρα… «φεύγω»….. ή «αφού αγαπιόμαστε…γιατί όμως νιώθω κενό;;……»

Είναι αρκετές οι φορές εκείνες που ψάχνουμε να βρούμε απαντήσεις με γνώμονα μόνο την λογική ίσως γιατί ακολουθώντας το συναίσθημα το αποτέλεσμα μπορεί να πληγώσει και  αυτό σε βάθος χρόνου μπορεί και να είναι ωφέλιμο αλλά μέχρι τότε η διαδικασία του αποχωρισμού να είναι πολύ δύσκολη σχεδόν αβάσταχτη. Οι άνθρωποι που «προχωρούν» με την ενοχή ότι «άφησαν» ή «εγκατέλειψαν» τον σύντροφο τους, συνήθως είναι δύσκολο –όντως- να συνεχίσουν και να ξεχωρίσουν το δικό τους συναίσθημα με εκείνου. Χρειάζεται να γίνει μία ειλικρινής και άμεση κουβέντα για το πως θα προχωρήσουν στο εξής οι ζωές σας, με τι τρόπο θα συνυπάρχετε. Τα στενάχωρα συναισθήματα ας μην σας ανησυχούν, είναι συναισθήματα και έχουν και εκείνα την θέση τους στην ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου. Όταν παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις η ανακούφιση με το καιρό θα είναι μεγαλύτερη από την αναβλητικότητα που διανύετε αυτή την περίοδο.

Δήμητρα Βαΐτσου 
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας BSc-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Λευκωσίας 12, Νέο Ηράκλειο Αττικής, Τ.Κ. 14122
Τηλέφωνο: 213-0243040
Κινητό: 6942-817404
Email: dvaitsou@gmail.com
Web: http://dimitravaitsou.blogspot.gr/

Μπορείτε κι εσείς να υποβάλετε το ερώτημά σας, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ!