Το αγόρι και ο δράκος: Ένα παραμύθι για τη γονεϊκή αποξένωση

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι που η μαμά του, το αγαπούσε πολύ. Τόσο πολύ που έκανε τα πάντα για το παιδί της. Κι εκείνο την αγαπούσε πολύ αλλά ήταν μπερδεμένο. Γιατί ανάμεσά τους είχε μπει ένας κακός, πολύ κακός…δράκος!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook

Αυτός ο δράκος δεν ήταν σαν τους άλλους. Είχε όψη αγγελική, τόσο αγγελική που το παιδάκι πίστευε ότι το αγαπούσε αληθινά και πιο πολύ από τη μαμά του. Πιο πολύ κι απ’ τον καθένα.

Ο δράκος είχε καταφέρει να το πείσει πως η μαμά του δεν το αγαπούσε, δεν το φρόντιζε και δεν το ήθελε. Πώς ήθελε άλλους ανθρώπους στη ζωή της, όλους τους άλλους εκτός από εκείνο. Για να γίνει πιο πειστικός, ο δράκος χρησιμοποιούσε κάθε “λάθος” της μαμάς, κάθε της “παράλειψη” για να του δείξει πως έχει δίκιο, πως μαζί του περνάει καλύτερα και πως στ΄ αλήθεια η μαμά, δεν το αγαπούσε.

“Η μαμά δεν σου έβαλε χοντρή μπλούζα σήμερα που κάνει κρύο”
“Η μαμά δεν σε έκανε μπάνιο χθες”
“Η μαμά δεν παίζει μαζί σου”
“Η μαμά δεν σου πήρε καλό μπουφάν”

και πολλά άλλα τέτοια, έλεγε ο δράκος στο μικρό αγοράκι, κάθε φορά που η μαμά έπεφτε σε κάποιο “παράπτωμα”, από αυτά που όλοι οι γονείς πέφτουν αν καμιά φορά τύχει σαν άνθρωποι να είναι κουρασμένοι, αφηρημένοι ή δεν έχουν χρόνο. Καμιά φορά τα επινοούσε κιόλας. Το μικρό αγοράκι όμως, τον πίστευε. Φαινόταν καλός, φαινόταν να του λέει την αλήθεια, πράγματι η μαμά του χθες δεν έπαιξε μαζί του γιατί είχε ραντεβού για δουλειά και μια άλλη μέρα πρίν ένα μήνα δεν το έκανε μπάνιο γιατί τη πήρε ο ύπνος από τη κούραση, άρα; Άρα δεν το αγαπούσε. Ο δράκος είχε δίκιο.

Μα για στάσου…αν ο δράκος είχε δίκιο, γιατί το αγοράκι συνέχιζε να αγαπά τη μαμά του; Γιατί ζητούσε την αγκαλιά της και τα χάδια της; Πώς γίνεται μια μαμά να μην αγαπά το παιδί της αλλά να κάνει δυο δουλειές για να το μεγαλώσει; Πώς γίνεται να πηγαίνουν συνέχεια βόλτες οι δυο τους; Πώς γίνεται τις μέρες που το αγοράκι δεν κάνει παρέα με τον δράκο, να της λέει πως την αγαπά και πως είναι η καλύτερη μαμά του κόσμου; Μήπως γιατί είναι αλλά ο δράκος δεν θέλει να είναι; Μήπως ο δράκος δεν είναι φίλος αλλά εχθρός;

Το αγοράκι σαν από λήθαργο, έχει αρχίσει να “ξυπνά”. Και μεγαλώνοντας, να καταλαβαίνει. Ποιός ο δράκος, ποιά η μαμά και ποιά η αγάπη. Και προπάντων, έχει αρχίσει να μιλά και να ονοματίζει. Και εκεί που πρέπει και εκεί που δεν…πρέπει.

Και η μαμά του είναι εκεί. Θα είναι πάντα εκεί να του δείχνει κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή, πόσο σημαντικός είναι στη ζωή της.

Με δράκους ή χωρίς.

Υστερόγραφο 1: Στη θέση του δράκου, βάλτε όποιον θέλετε.
Υστερόγραφο 2: Και στη θέση της μαμάς, επίσης.
Υστερόγραφο 3: Το παραπάνω κείμενο χρησιμεύει και σαν Χριστουγεννιάτικη κάρτα σε όσους μαυρίζουν παιδικές ψυχές. Δυστυχώς, τους αφορά.
Υστερόγραφο 4: Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία, στην αγάπη. Γιατί υπάρχει η υγιής αγάπη, υπάρχει και η αρρωστημένη.

Καλές γιορτές!