“Τα μαλλιά σου είναι σέξι! είπε ο δάσκαλος στην 11χρονη κόρη μου

Όταν η κόρη μου πήγαινε στην Ε’ Δημοτικού κάθισε ένα βράδυ δίπλα μου, μπροστά στο τζάκι προσπαθώντας να ζεστάνει τα χέρια της σε ένα μεγάλο κούτσουρο που καιγόταν. Εκείνη την ημέρα επέστρεψε από το σχολείο κλαίγοντας και μου εκμυστηρεύτηκε ότι την ώρα που πήγαινε να πιει νερό στις βρύσες του σχολείου ένας δάσκαλος που επιτηρούσε εκείνη τη στιγμή στο διάλειμμα σχολίασε τα μαλλιά της λέγοντας ότι ήταν σέξι. Μόλις μου το είπε, προσπάθησα να αναπαραστήσω το σκηνικό στο μυαλό μου με όλες τις λεπτομέρειες. Πού ακριβώς στεκόταν το παιδί μου; Ποιος άλλος βρισκόταν γύρω; Ο δάσκαλος ήταν κοντά ή μακριά της; Μήπως παράκουσε;

Προσπαθώντας να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει της έκανα τις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά. Προσπάθησα να της δώσω να καταλάβει ότι αν πηγαίναμε στο διευθυντή και τον ενημερώναμε τι έχει συμβεί, δεν θα μπορούσαμε μετά να πάρουμε πίσω όσα λέγαμε. «Το κατάλαβα», μου είπε ξανά και ξανά, αλλά εγώ αμφέβαλλα και εκείνη το κατάλαβε από τον τόνο της φωνής μου.

«Είσαι σίγουρη ότι αυτό είπε;».

Μετά τη συζήτησή μας ήμουν πολύ σκεπτική. Αναρωτιόμουν αν τον είχε ακούσει κάποιος άλλος που να μπορεί να επιβεβαιώσει την ιστορία της. Όταν είδα τα θλιμμένα της μάτια ήξερα τι είχα κάνει. Μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα της έδωσα την εντύπωση ότι «κακώς μίλησα, κανείς δεν θα με πιστέψει, ίσως το παρεξήγησα, ίσως δεν έπρεπε να τον κατηγορήσω, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, δεν το εννοούσε». Μετέτρεψα τη σιωπή της σε αμφιβολία. Την άφησα απροστάτευτη σε ένα κόσμο που τα απρεπή σχόλια και τα αγγίγματα γίνονται επιθέσεις και βιασμοί.

Όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια στο γυμνάσιο το αφεντικό μου σε μια καλοκαιρινή part-time δουλειά που είχα πιάσει με παρενοχλούσε συνεχώς σεξουαλικά. Τον ευχαριστούσε να μου ψιθυρίζει στο αυτί όλα τα αηδιαστικά πράγματα που ήθελε να μου κάνει. Όταν ανακάλυψα ότι έκανε το ίδιο και στην κολλητή μου κάλεσα αμέσως την αστυνομία.

Λίγα χρόνια αργότερα εξομολογήθηκα τι μου συνέβη σε μία φίλη. Με αμφισβήτησε και με αποκάλεσε ψεύτρα. Από τότε δεν ξαναμίλησα ποτέ και σε κανέναν γι’ αυτό. Γενικά έμαθα να μη λέω όποιο κακό κι αν μου συνέβη. Με βίασαν στα 18 μου και δεν μίλησα ποτέ. Στα 20 μου ο κολλητός του φίλου μου προσπάθησε να με βιάσει κι αυτός, αλλά τον σταμάτησε κάποιος που άκουσε τις φωνές μου. Βρέθηκα σε ένα βίαιο γάμο για 10 ολόκληρα χρόνια πριν αρχίσω να πιστεύω και πάλι στον εαυτό μου. Ήμουν μια γυναίκα που τα κράταγε όλα μέσα της και έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της μέχρι και λίγο πριν τα 40 της χρόνια.

Αν διαβάζεις την ιστορία μου και είσαι γυναίκα, πιθανόν να έχεις ζήσει κι εσύ τέτοιες στιγμές. Πρέπει να σταματήσει όμως αυτό πια. Δεν πρέπει οι γυναίκες να φοβούνται να επιστρέψουν μόνες τους τα βράδια σπίτι τους, να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους ή να φορούν κοντές φούστες. Δεν πρέπει οι γυναίκες να φοβούνται να πιουν ένα βράδυ βγαίνοντας έξω ή να φοβούνται να καταγγείλουν αυτό που τους συνέβη.

Η αμφιβολία μου σε όσα μου είπε η κόρη μου με έκανε να αλλάξω. Έπρεπε να σταματήσω τη λογική κάποιων ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες απλά και μόνο επειδή μπορούν. Πρέπει τα κορίτσια να μάθουν να μοιράζονται τις ιστορίες τους, να μην το κρατάνε μέσα τους. Πρέπει να τους μιλάμε για τους καθηγητές που τους «πετούν» σεξουαλικά υπονοούμενα, τους συναδέλφους που τις χουφτώνουν, τους συγγενείς που αγγίζουν το στήθος τους. Πρέπει να μάθουν ότι αυτές οι αλληλεπιδράσεις απαγορεύονται. Τα σώματα μας είναι δικά μας και δεν πρέπει να μας αγγίζει κανείς χωρίς τη συγκατάθεσή μας.

Μάθετε να μιλάτε. Πείτε την ιστορία σας. Χρειάζεται δράση αν θέλουμε να νιώσουμε ασφάλεια.

Να είστε μαχήτριες για τις κόρες σας για να γίνουν και οι ίδιες μαχήτριες μεγαλώνοντας. Να τα πιστεύετε τα παιδιά σας. Πάντα να τα πιστεύετε. Χωρίς αμφιβολία, χωρίς δισταγμό.

Πηγή: scarymommy.com