Χριστούγεννα: Αντί για δώρα, δώστε στιγμές!

Φέτος τα Χριστούγεννα, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ το σπίτι μου με ακόμα περισσότερα πράγματα. Ρούχα,παιχνίδια,καπέλα, έχουμε ήδη πάρα πολλά! Συνεχώς πακετάρω και δωρίζω τα παιχνίδια που δεν παίζουν τα αγόρια μου. Δεν θέλω να μειώσω κανέναν ή να φανώ αχάριστη,ούτε  να απαξιώσω τη γενναιοδωρία συγγενών και φίλων, είμαστε ευγνώμονες για όσα μας έχουν δώσει…αλλά είναι τόσα πολλά. Πολλά περισσότερα από όσα χρειάζονται τα παιδιά μου.

Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν κανείς δεν έπαιρνε πλέον δώρα στους γιους μου; Τι θα συνέβαινε αν απλά δίναμε και μας έδιναν χαρές;

Την χαρά της εμπειρίας, της περιπέτειας και το πιο σημαντικό, την χαρά της οικογενειακής θαλπωρής, που όλοι χρειαζόμαστε. Αντί για αντικείμενα (παιχνίδια και ρούχα)τα οποία δεν θέλουν, οι γιοι μου το μόνο που ουσιαστικά χρειάζονται, είναι ποιοτικός χρόνος με την οικογένεια τους.

Έτσι, ξεκινώντας από τώρα,  πριν την περίοδο των γιορτών θα ξεκινήσω μια νέα παράδοση. Θα ζητήσω από τους φίλους και τους συγγενείς, αντί για χρήματα, να ξοδέψουν χρόνο με τα παιδιά. Φέτος, αντί να αγοράσετε στο ανιψάκι ή στο παιδί σας ακόμη ένα λούτρινο αρκουδάκι, μπορείτε να τα πάτε στο ζωολογικό κήπο να δουν από κοντά ένα αληθινό. Ο χρόνος των παιδιών με ένα φιλικό ή συγγενικό πρόσωπο, είναι πιο σημαντικός από οποιοδήποτε παιχνίδι.

Δεν έχετε χρόνο; Ίσως τότε θα μπορούσατε να συμβάλλετε σε μια από τις δραστηριότητες τους. Μαθήματα πιάνου, κιθάρας, κολύμβησης, ποδοσφαίρου, χορού.

Δεν έχετε χρήματα;  Ούτε και εμείς έχουμε, κανένα πρόβλημα! Πώς θα σας φαινόταν αν περνούσατε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά; Κανονίστε μια μέρα να πάτε βόλτα στο πάρκο, πηγαίνετε με τον έναν για ποδήλατο, πηγαίνετε με τον άλλο σινεμά. Αντί να επενδύετε στις συλλογές των παιχνιδιών τους, επενδύστε στην ουσιαστική σχέση σας μαζί τους.

Έχουμε μια πολύ καλή οικογενειακή φίλη, που τον Μάιο δεν κατάφερε να έρθει στα τρίτα γενέθλια του μικρού μου γιού. Μας ρώτησε λοιπόν τι δώρο να του φέρει και της είπα “Δεν χρειάζεται πραγματικά τίποτα, έλα απλά να σε δούμε! Αλλά αν επμένεις, γιατί δεν κάνετε κάτι οι δυο σας;”. Τελικά πήραν το μικρό και μαζί με τον φίλο της, τον πήγαν στο ζωολογικο κήπο και πράγματι ο μικρός ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΕ! Από τότε ρωτάει συνέχεια πότε θα ξαναπάνε!

Έτσι θέλω να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Όχι με βουνά παιχνιδιών ,τα οποία σας το ορκίζομαι αυξάνονται συνεχώς, αλλά με εμπειρίες και στενές σχέσεις με τους ανθρώπους στη ζωή τους γιατί αυτό μετράει περισσότερο.

Και δεν είναι μόνο το δώρο, είναι και οι δεσμοί με τους φίλους και τους συγγενείς μας. Έχω πάρει διαζύγιο και ενώ έχουν επαφή με τον μπαμπά τους,  πάντα σκέφτομαι, τι θα συνέβαινε αν πάθαινα κάτι εγώ; Τι θα συνέβαινε εάν πάθαινε κάτι ο πατέρας τους; Έχουν ισχυρούς δεσμούς με κάποια μέλη της οικογένειας, αλλά τους υπόλοιπους τους βλέπουν περιστασιακά. Το περάσουν χρόνο με κάποια φιλικά και οικογενειακά πρόσωπα, μόνο ωφέλιμο θα είναι για αυτούς, ειδικά στη πιθανότητα εμείς να πάθουμε κάτι.

Αν σκέφτεστε τί δώρο να πάρετε φέτος στα βαφτιστήρια, στα παιδιά ή στα ανίψια σας, να ξέρετε ότι ο χρόνος και η αγάπη σας είναι μακράν τα καλύτερα δώρα. Δεν κοστίζουν τίποτα και είναι τα ΜΟΝΑ που πραγματικά χρειάζονται.

Επιμέλεια-προσαρμογή: Φωτεινή Παγωνίδου / Κυριακή Χαριτάκη
Μέρος του άρθρου διαβάσαμε στο http://www.huffingtonpost.com