Από τότε που το παιδί μου ξεκίνησε σταθμό θέλει λέει να πεθάνει. Τί να κάνω;

“Καλημέρα! Έχω ένα αγοράκι 4 ετών. Είναι παιδί χωρισμένων γονέων. Η συμπεριφορά του δεν με είχε προβληματίσει μέχρι πρόσφατα, από τότε που άρχισε όμως να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό παρατήρησα ότι έχει γίνει αρκετά ευαίσθητος. Κάποιες στιγμές κλαίει και για να το δικαιολογήσει λέει ότι τον τσίμπησε μέλισσα. Αυτό που με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο είναι ότι είπε πως θέλει να πεθάνει και πήγε και χαιρέτησε και τα ζωάκια του λέγοντας ότι δεν θα τα ξαναδεί. Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε!”

Απαντά η ψυχολόγος κυρία Γιούλη Μπαλίκου

Το παιδί σας πιθανά βρίσκεται σε περίοδο προσαρμογής. Όσο καλά και να δείχνει ότι έχει δεχτεί τον παιδικό σταθμό, για αυτόν είναι μία αλλαγή σημαντική. Η «ευαισθησία» που λέτε ότι δείχνει θα μπορούσε να είναι σημάδι πιθανού άγχους λόγω αλλαγών. Δώστε του τον απαιτούμενο – σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες- χρόνο χαλάρωσης.

Δείτε σχετικά: Από τη γιαγιά στον παιδικό σταθμό κι από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό

Αποφύγετε την τηλεόραση και δραστηριότητες με έντονη κόπωση. Βεβαιωθείτε ότι κοιμάται αρκετά. Δώστε του χρόνο να παίζει με τους δικούς του «κανόνες» σε ένα ελεύθερο και μη δομημένο παιχνίδι. Δεδομένης της οργανωμένης και δομημένης δραστηριότητας του παιδικού σταθμού. Βοηθήστε τον να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του, να μιλάει γι αυτά και να τα χειρίζεται. Δώστε εσείς πρώτη το παράδειγμα μιλώντας για τα δικά σας συναισθήματα. Βοηθήστε τον να ονοματίσει τα δικά του συναισθήματα πχ. «βλέπω ότι είσαι θυμωμένος που έσπασε το παιχνίδι σου».

Αναφορικά με την έννοια του θανάτου στην ηλικία του γιού σας δεν είναι πλήρως κατανοητή. Η ενασχόληση του με αυτήν θα μπορούσε να προέρχεται από πολλές πηγές όπως από φίλους στον παιδικό ή από την τηλεόραση ή από κάποιο θάνατο που πιθανά ζήσατε στην οικογένεια. Μία έννοια που μόλις έχει αρχίσει να επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί πιθανά συχνά για να μπορέσει να την κατανοήσει.

Θα μπορούσατε να συζητήσετε μαζί του χωρίς να θεωρήσετε το θάνατο ως μία έννοια που πρέπει το παιδί να αποφεύγει. Δεν του λέτε για παράδειγμα «τι είναι αυτά που λες!». Προσπαθήστε να κατανοήσετε τι εννοεί και μιλήστε του για το θάνατο με απλές λέξεις χωρίς να χρησιμοποιείτε μεταφορές όπως «πάμε στον ουρανό». Βοηθήστε τον να εκφράσει τα συναισθήματα του και τις ανάγκες του λεκτικά. Χρησιμοποιήστε το παιχνίδι ρόλων και τη ζωγραφική για να τον βοηθήσετε περισσότερο. Παίξτε για παράδειγμα παιχνίδι ότι βρίσκεστε στον παιδικό σταθμό και εσείς είστε μία φίλη του. Πείτε του να ζωγραφίσει τον εαυτό του και ρωτήστε τον μετά για αυτά που ζωγράφισε.

Τέλος, θα σας πρότεινα να ζητήσετε και τη βοήθεια της παιδαγωγού του παιδικού σταθμού. Ζητήστε να παρατηρήσουν το παιδί σας στην καθημερινότητα του και μοιραστείτε τους προβληματισμούς σας.
Αν θεωρείτε ότι υπάρχουν κι άλλα σημάδια που σας ανησυχούν, επισκεφτείτε έναν ειδικό.

Γιούλη Μπαλίκου
Υποψήφια Διδάκτωρ Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Email: psychologiapaidiou@gmail.com
Web: http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!