Τί πραγματικά χρειάζεται να ξέρει το παιδί σου για το διαζύγιό σας;

«Με πληγώνει, που αποκαλεί τη φίλη του πατέρα του” μαμά “. Δεν θα το επιτρέψω!».

Αυτό μου είπε μια φίλη μου. Μπορούσα να αισθανθώ τον πόνο της. Ο γιος της έδωσε σε κάποιον άλλο τον τίτλο της. Μήπως αυτό το παιδί δεν ξέρει τι περνάμε για να κερδίσουμε τον τίτλο της “μαμάς”; Ποιος σε τάιζε όλο το εικοσιτετράωρο; Ποιος στερήθηκε τον ύπνο για μήνες (εντάξει, χρόνια) για να σε θρέψει, να σε αλλάξει, να καταπραΰνει τους πυρετούς σου, να σκοτώσει τον μπαμπούλα και να καθαρίσει μέσα στ’ άγρια μεσάνυχτα τον εμετό σου; Ποιος ανησυχεί για καταστροφικές καταστάσεις όταν ακούει ησυχία για περισσότερα από τέσσερα λεπτά από το άλλο δωμάτιο; Προφανώς, δεν ήταν ή δεν είναι … εκείνη.

Καθώς την άκουγα, ήθελα τόσο να της προσφέρω την υποστήριξή μου. Ήθελα να της πω ότι είχε δίκιο, ότι συμφωνούσα. Θα έπρεπε να την καθησυχάσω ότι ο γιος της είχε μόνο μία πραγματική μαμά, και ότι δεν υπήρχε καμία άλλη άξια για να την αποκαλέσει μαμά. Αλλά η καρδιά μου σκεφτόταν τον γιο της. Πόσο όμορφο που τον αγάπησε τόσο βαθιά μια ξένη, που ήθελε να την αποκαλεί “μαμά”. Η φίλη μου είχε αγαπήσει το γιο της με όλο της το είναι, και εκείνος έμαθε ότι αυτό το συναίσθημα είναι τόσο βαθύ, και προκαλεί τέτοιο αίσθημα ασφάλειας, ώστε όταν το ένιωσε από κάποια άλλη, για εκείνον εκείνη χαρακτηρίστηκε ως “μαμά”. Και πόσο εκπληκτικό το γεγονός ότι μια γυναίκα που δεν τον γέννησε, έχει δημιουργήσει μια σχέση γεμάτη εμπιστοσύνη και αγάπη.

” Δεν έχει να κάνει μ’ εσένα” της είπα.
“Τι ;!”
“Δεν έχει να κάνει μ’ εσένα. Από τη μέρα που έφυγες, σταμάτησε να έχει να κάνει μ’ εσένα. Δεν είναι για το πώς αισθάνεσαι εσύ, είναι για το τι χρειάζεται ο γιος σου!”

Ήταν σκληρό, το ξέρω, αλλά οι ανάγκες των παιδιών μας έχουν προτεραιότητα μπροστά στα συναισθήματά μας. Δεν πρέπει να μεγαλώνουμε παιδιά, ώστε ν’ αρέσουμε. Δεν πρέπει να μεγαλώνουμε παιδιά, ώστε εμείς να αισθανθούμε καλά.Πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά ώστε να έχουν ότι χρειάζονται όταν το χρειάζονται. Όταν τα συναισθήματα σου σε κατακλύζουν αναρωτήσου… “Τι ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ το παιδί μου;”

Μήπως το παιδί σου πρέπει να γνωρίζει ότι ο άλλος γονέας δεν έχει καταβάλλει την διατροφή εδώ και μήνες; Όχι, αλλά μπορείς να του εξηγήσεις ότι ζείτε με συγκεκριμένο προϋπολογισμό. Με ειλικρίνεια που αρμόζει στην ηλικία του, μπορείς να του εξηγήσεις ότι δεν έχεις επιπλέον χρήματα για να βγείτε έξω για φαγητό, αλλά έχεις 5 ευρώ για να πάτε να παίξετε στο πάρκο και να αγοράσετε ένα παγωτό χωνάκι. Όχι μόνο μπορείς να μάθεις στο παιδί σου πως να κάνει προϋπολογισμό και να βάζει προτεραιότητες, αλλά δεν επιβαρύνεις το παιδί σου με άσχετες βλαβερές πληροφορίες σχετικά με τον γονέα που δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Σίγουρα, μπορεί να έχεις μια άποψη για τον πρώην σου, αλλά το παιδί σας δεν χρειάζεται να ακούσει τη γνώμη σου. Αν ακόμα δεν έχεις πειστεί σκέψου το εξής: τι θα ήθελες ο άλλος γονέας να πει εάν ήταν στη θέση σου;

Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις αυτή την ερώτηση. Θα είμαι ειλικρινής, έχω αγωνιστεί με αυτό πολλές φορές. Όταν βρίσκω τον εαυτό μου κατακλυσμένο από την ασχήμια του γιατί άφησα τον πατέρα τους, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ρωτάω, “Τι χρειάζονται τα παιδιά μου;” Πρέπει να ξέρουν ότι υπήρχαν προβλήματα με τον αλκοολισμό και την ενδοοικογενειακή βία; Όχι. Είναι πολύ πιο σημαντικό για εκείνα να γνωρίζουν ότι δύο υγιή σπίτια είναι καλύτερα από ένα τοξικό σπίτι. Ξέρουν περισσότερα απ’ ό, τι θα ήθελα, αλλά αυτό που δεν ξέρουν είναι το πώς αισθάνομαι αληθινά για τον πατέρα τους. Δεν είναι για μένα πια, και είμαι ευγνώμων για αυτό.

Όταν οι ευθύνες του να είσαι διαζευγμένος γονιός, σε βαραίνουν, να θυμάσαι ότι η μόνη δουλειά σου τώρα είναι να είσαι γονιός και θα πρέπει να παρέχεις στα παιδιά σου ό, τι χρειάζονται. Το δύσκολο κομμάτι, είναι ότι θα πρέπει να προσδιορίσεις εσύ τι θα είναι αυτό!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/