fbpx

Θα είναι καλός γονιός ο/η πρώην μου μετά το διαζύγιο;

| 29 Απριλίου 2015
ADVERTISEMENT

Αρκετές είναι οι φορές που ύστερα από κάποιο χωρισμό ο γονέας που δεν έχει την επιμέλεια ή την φροντίδα των παιδιών ανησυχεί για τον/την πρώην του και την συμπεριφορά του/της απέναντι στα παιδιά του. Συνήθως αυτή η ανησυχία εκφράζεται ως αμέλεια του/της πρώην, ότι παρατάει τα παιδιά, ότι δε περνάει χρόνο μαζί τους, ότι δεν ενδιαφέρεται όπως θα έπρεπε έως «φοβάμαι μήπως το παδί μου πάθει κάτι κακό», «μπλέξει με ναρκωτικά» κτλ.

Η ανησυχία αυτή εντείνεται όσο ο γονέας περνά περισσότερο διάστημα μακριά από τα παιδιά του,όσο  βιώνει μοναξιά που του ήταν άγνωστη μέρχι πρότινος , φυσική απόσταση από τα παιδιά του κτλ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αρχίζει  η έγνοια για τα παιδιά να γίνεται ανησυχία, ύστερα πιθανώς αγωνία και ταραχή και  παρατηρείται ένας φαύλος κύκλος δυσάρεστων συναισθημάτων που ως επίκεντρο έχουν το κατά πόσο ο/η πρώην φροντίζει καλά το παιδί . Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις η ανησυχία είναι δικαιολογημένη δεδομένου ότι μπορεί η φροντίδα του/της πρώην του/της να είναι από ελλιπής έως και πολύ κακή. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις είναι περισσότερο το δικό μας συναίσθημα που την εντείνει..


ADVERTISEMENT

Το κριτήριο για να καταλάβει κάποιος αν η ανησυχία του /της είναι δικαιολογημένη ξεκινά από την αναγνώριση των συναισθημάτων του/της απέναντι στη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Είναι λογικό να υπάρχουν έντονα δυσάρεστα συναισθήματα απέναντι στον/στην πρώην και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι καταρχήν να τα παρατηρήσουμε και να τα βιώσουμε. Με αυτό τον τρόπο σταδιακά αποκτούμε επίγνωση τους  και τα επεργαζόμαστε  ούτως ώστε να μειώσουμε τη πιθανότητα να τα προβάλλουμε στον/στην πρώην μας και να ανακουφιστούμε από το γεγονός ότι ίσως τα πράγματα δεν είναι τόσο δραματικά όσο νομίζαμε αλλά κυρίως είναι το πώς βιώνουμε τον αποχωρισμό μας από το μέχρι τώρα υπάρχον πλαίσιο της οικογένειας μας.

Δυσάρεστα συναισθήματα λοιπόν όπως θυμός, οργή, μίσος, ενοχή  είναι λογικό να αυξάνουν και επικεντρώνονται στο άλλο πρόσωπο που μέχρι πρότινος ήταν ο σύντροφός μας. Επίσης είναι πιθανό βάση αυτών να αισθανόμαστε αδικία, απομόνωση, καθώς και κάποιο είδος περιθωριοποίησης  αλλά και να θεωρούμε τον/την πρώην μας υπεύθυνο/η για αυτά.Σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι είναι τα δικά μας δυσάρεστα συναισθήματα που προβάλλονται στο πρόσωπο που μέχρι πρότινος ήταν ο/η σύντροφος μας. Έτσι βάση αυτών αισθανόμαστε ότι ο/η πρώην κακομεταχειρίζεται το παιδί μας, αμελεί τη φροντίδα του ή το καταπιέζει και γενικά ότι το παιδί μας υποφέρει  κάτω από αυτές τις συνθήκες ή ότι ο/η  πρώην σύντροφος μας μας μισεί, δε μας καταλαβαίνει, θέλει να μας αποξενώσει από το παιδί κτλ.

Αν τα παραπάνω συμβαίνουν στη πραγματικότητα και ο/η πρώην μας όντως κακομεταχειρίζεται το παιδί μας, είναι κάτι που το παιδί μας θα μας το δείξει εφόσον όμως διατηρήσουμε ένα καλό πλαίσιο εμπιστοσύνης μαζί του. Το πλαίσιο αυτό προϋποθέτει ότι το συναντάμε σταθερές ώρες και ημέρες, είμαστε δίπλα του χωρίς να του ζητάμε κάτι για να ανακουφιστούν τα δικά μας δυσάρεστα συναισθήματα και το πιο σημαντικό είναι ότι του δίνουμε χώρο και χρόνο να εκφραστεί.


ADVERTISEMENT

Αν π.χ. κατηγορήσουμε τον/την  πρώην μας προκειμένου να ικανοποιήσουμε τη  δική μας ανάγκη για στήριξη τότε σαμποτάρουμε το πλαίσιο της εμπιστοσύνης και το πιο πιθανό είναι το παιδί μας να μη μας ανοιχτεί περαιτέρω ή ακόμα και να θελήσει να μας αποφύγει γιατί πληγώνεται από αυτή τη συμπεριφορά.

Σ’αυτό βοηθάει η συναισθηματική ποιότητα της επαφής μας μαζί του και όχι η ποσοτική  διάρκεια των συναντήσεων μας. Όταν είμαστε μαζί ας φροντίζουμε να περνάμε καλά  στο εδώ και το τώρα και όχι να το  γεμίζουμε με ενοχές και θλίψη  για το μελλοντικό χρόνο που θα περάσει στο σπίτι του μακριά μας. Ας του δώσουμε εμπράκτως να καταλάβει ότι χαιρόμαστε με τη χαρά του αλλά και θα του συμπαρασταθούμε στα δύσκολα .

Επίσης θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πώς περνάει το παιδί μας στο άλλο σπίτι με τον/την πρώην μας. Έτσι δεν μπορούμε να παρέμβουμε εκεί αλλά και ούτε να πιέσουμε το παιδί να μας πεί πράγματα από την καθημερινότητα του. Αν είναι να μας  πεί κάτι  θα μας το πεί όταν και όπως αυτό θελήσει  από μόνο του επειδή μας εμπιστεύεται και νιώθει ότι το αποδεχόμαστε αλλά και επειδή νιώθει ότι του  επιτρέπουμε  να εκφραστεί. Στην ουσία αυτό που έχει ανάγκη το παιδί από εμάς είναι η διαθεσιμότητα μας. Αυτή του αρκεί!

θα υπάρξουν βέβαια και περιπτώσεις όπου το παιδί πιθανώς θα εκδηλώσει χειριστική συμπεριφορά απέναντι μας προκειμένου να αποκομίσει κάποιο όφελος.  Το σύνηθες είναι να διεκδικήσει τον γονέα που βλέπει λιγότερο χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει φτάνοντας ακόμα και στο να εκφράσει κάτι δυσάρεστο που βιώνει στο σπίτι και που το γνωρίζουμε, πιο έντονα από ότι συμβαίνει προκειμένου να τραβήξει πιο κοντά του τον γονέα που δε βλέπει σε καθημερινή βάση. Εκεί είναι σημαντικό ο γονιός να έχει επίγνωση των συναισθημάτων του αλλά και να αποφύγει τον σκόπελο αυτών των χειρισμών προς βελτίωση της σχέσης τόσο με το παιδί όσο και με την/τον πρώην.

Ως συμπέρασμα προκύπτει ότι το πιο βασικό είναι να δομήσουμε ένα καλό και ασφαλές πλαίσιο εμπιστοσύνης με το παιδί μας προκειμένου να έχουμε αληθινή επικοινωνία και ειλικρινή σχέση μαζί του. Μέσα από αυτή τη σχέση θα προχωρήσουμε δίπλα δίπλα και δε θα νιώθουμε αποξενωμένοι , ένοχοι  ή ότι δε συνεισφέρουμε αλλά και το παιδί θα νιώθει ασφάλεια και εμπιστοσύνη μαζί μας!

Σωτήρης Παπαλάμπρος
Παιδοψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής
Νεότητος 4Α, Ηράκλειο Αττικής
Τηλέφωνο:  6936 886280
Email: spapal_hr@yahoo.gr

Ο κύριος Σωτήρης Παπαλάμπρος, συμμετέχει στο ειδικό πρόγραμμα “Πρώτη Επίσκεψη δωρεάν” που σου παρέχει τη πρώτη συνάντηση μαζί της, εντελώς δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες μπορείς να δείς εδώ ενώ μπορείς να υποβάλλεις το ερώτημά σου, μέσω της ειδικής φόρμας εδώ.


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ