Τα παιδιά μόνων μαμάδων από επιλογή είναι το ίδιο ευτυχισμένα με τα παιδιά οικογενειών με δύο γονείς

Μια μελέτη που συγκρίνει την ευημερία των παιδιών που μεγαλώνουν με μόνες μητέρες από επιλογή και σε ετεροφυλόφιλες οικογένειες με δύο γονείς, δεν διαπίστωσε καμία διαφορά, όσον αφορά τη σχέση γονέα-παιδιού ή την ανάπτυξη παιδιού. Ωστόσο, η μελέτη έδειξε ότι οι μόνες μητέρες από επιλογή έχουν μεγαλύτερο δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης.

“Τα παιδιά, και στους δύο τύπους οικογένειας, λειτουργούν καλά από άποψη ευημερίας”, δήλωσε η ερευνήτρια Mathilde Brewaeys του Ιατρικού Κέντρου Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. “Οι μόνες μητέρες από επιλογή και τα παιδιά τους επωφελούνται από ένα καλό δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και αυτό πρέπει να τονιστεί στη συμβουλευτική των γυναικών, που θέλουν να έχουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί χωρίς σύντροφο”. Η Brewaeys θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της μελέτης σήμερα στην 33η Ετήσια Συνάντηση του ESHRE στη Γενεύη.

Οι διάφοροι μέθοδοι για τη θεραπεία της γονιμότητας των μόνων γυναικών είναι πλέον διαθέσιμη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και είναι μια όλο και πιο δημοφιλής διαδικασία για τις γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες χωρίς σύντροφο (π.χ. single γυναίκες από επιλογή).

Ορισμένοι ειδικοί είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους, σχετικά με την ευημερία και την ανάπτυξη αυτών των παιδιών. “Το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη ενός παιδιού σε μια οικογένεια χωρίς πατέρα είναι ελλιπής, βασίζεται κυρίως στην έρευνα για τα παιδιά, των οποίων οι γονείς είναι διαζευγμένοι και τα οποία είχαν βιώσει, έτσι, γονεϊκές συγκρούσεις”, εξήγησε η Brewaeys.

“Ωστόσο, η αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη των παιδιών εξαρτάται περισσότερο από μια ταραγμένη σχέση γονέα-παιδιού και όχι από την απουσία του πατέρα. Οι μόνες μητέρες από επιλογή αποφασίζουν, εν τέλει, να μεγαλώσουν το παιδί μόνες τους, έχοντας συνείδηση της επιλογής τους, σε αντίθεση με τις γυναίκες, οι οποίες έγιναν μητέρες χωρίς να το θέλουν.

Υπάρχει μηδενική έρευνα, όσον αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών των οικογενειών με μόνη μητέρα από επιλογή, και αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών και των ετεροφυλοφιλικών οικογενειών με δύο γονείς, όσον αφορά τη σχέση γονέα-παιδιού, τη γονεϊκή κοινωνική στήριξη και την ευημερία των παιδιών”.

Η μελέτη που περιέγραψε η Brewaeys έγινε ανάμεσα σε 69 μόνες μητέρες από επιλογή (που είχαν επιλέξει συνειδητά να μεγαλώσουν μόνες το παιδί τους) και σε 59 μητέρες από ετεροφυλόφιλες οικογένειες με δύο γονείς, που είχαν ένα παιδί ηλικίας 1,5 έως 6 ετών. Σύμφωνα με τρία επικυρωμένα ερωτηματολόγια μεταξύ αυτών των δύο τύπων οικογενειών, εξετάστηκαν οι σχέσεις γονέων-παιδιών, το δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης των μητέρων και η ευημερία των παιδιών.

Η ανάλυση κατέληξε σε τρία βασικά συμπεράσματα:

1. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στη συναισθηματική συμμετοχή ή το γονικό άγχος μεταξύ οικογενειακών τύπων.
2. Οι μόνες μητέρες από επιλογή επέδειξαν υψηλότερες βαθμολογίες, όσον αφορά την κοινωνική στήριξη που έλαβαν, αλλά και την επιθυμία για περισσότερη κοινωνική στήριξη.
3. Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στην εσωτερική και εξωτερική συμπεριφορά των παιδιών (ευημερία) μεταξύ των δύο τύπων οικογένειας.

Βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, η Brewaeys κατέληξε ότι, τα παιδιά που μεγαλώνουν με μονογονεϊκές οικογένειες από επιλογή απολαμβάνουν μια παρόμοια σχέση γονέα-παιδιού με εκείνες των οικογενειών με δύο γονείς.

Η Brewaeys εξήγησε ότι τα συστήματα υποστήριξης που είχαν οι ανύπαντρες μητέρες ήταν είτε ανεπίσημα είτε επίσημα: τα ανεπίσημα μπορεί να είναι γονείς, άλλες οικογένειες, φίλοι, γείτονες ή νταντάδες, ενώ τα επίσημα περιελάμβαναν καθηγητές, οικογενειακούς γιατρούς, παιδίατρους, προγράμματα στην τηλεόραση η περιοδικά για την ανατροφή των παιδιών.

“Ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο είναι ζωτικής σημασίας”, δήλωσε η Brewaeys. “Γι ‘αυτό θα πρότεινα σε όλες οι γυναίκες που εξετάζουν την ελεύθερη μητρότητα, να επιλέξουν ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο – αδέλφια, αδελφές, γονείς, φίλους γειτόνων, και να μην φοβηθούν ποτέ να ζητήσουν βοήθεια.

Η Brewaeys επεσήμανε προηγούμενες μελέτες που διερευνούν το προφίλ αυτής της νέας ομάδας ανύπαντρων μητέρων. Η μεγάλη πλειοψηφία, είπε, προτιμούσε να έχει ένα παιδί με έναν σύντροφο. Αλλά, καθώς ο χρόνος τις πίεζε, επέλεξαν να το κάνουν μόνες τους. Οι περισσότερες γυναίκες στη μελέτη της ήταν οικονομικά σταθερές, είχαν λάβει ανώτατη εκπαίδευση και είχαν σοβαρές σχέσεις στο παρελθόν.

Η θεραπεία γονιμότητας για τις μόνες γυναίκες είναι δημοφιλής διαδικασία, αλλά δεν υπάρχουν ακόμα ακριβείς αριθμοί, ακόμη και σε χώρες με λεπτομερή μητρώα IVF.

Πηγή: sciencedaily.com