fbpx

Τα παιδιά μου περνούν πιο καλά με τον μπαμπά τους μετά το διαζύγιό μας και είμαι οκ με αυτό

| 28 Δεκεμβρίου 2017
ADVERTISEMENT

Στα παιδιά μου πάντα άρεσε να μου γκρινιάζουν για το ότι όλοι οι φίλοι τους έχουν αυτό το παιχνίδι, το άλλο παιχνίδι και πως εκείνα δεν έχουν “τίποτα”. Συχνά παίζουν το παιχνίδι του “για να δούμε, αν μπορούμε να πείσουμε τη μαμά να κάνει αυτό ή να μας αγοράσει εκείνο, να την κάνουμε να αισθανθεί άχρηστη, επειδή είμαστε τα μόνα παιδιά στον κόσμο, που δεν κάνει να το έχουν».

Εντάξει, ίσως είμαι λίγο υπερβολική. Πιστεύω πάντως ακράδαντα ότι μερικές φορές έτσι σκέφτονται, ειδικά μετά το διαζύγιο.


ADVERTISEMENT

Είναι μικρά παιδιά και έχω ακούσει και από άλλες μαμάδες ότι τα δικά μου δεν είναι τα μόνα, που συγκρίνουν και αντιπαραβάλλουν τη ζωή τους με άλλων παιδιών. Έπρεπε λοιπόν να το περιμένω, πως όταν θα χώριζα με το μπαμπά τους, θα έκαναν συνεχώς συγκρίσεις ανάμεσα στη ζωή τους μαζί μου και στη ζωή τους με το μπαμπά τους. Δεν έχει να κάνει με μένα. Έπρεπε να το περιμένω.

Περνούν μερικά βράδια την εβδομάδα στο σπίτι του μπαμπά τους. Μένει περίπου δέκα χιλιόμετρα μακριά σε ένα διαμέρισμα, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από όλα τα αγαπημένα τους στέκια. Υπάρχουν μεγάλα πεζοδρόμια, φωτισμένες πλατείες και δρόμοι και πολλοί από τους φίλους τους μένουν κοντά. Με λίγα λόγια, το σπίτι του μπαμπά τους είναι πιο κοντά στον «πολιτισμό» και το ιδανικό μέρος για κάθε παιδί.

Εγώ, από την άλλη πλευρά, ζω μακριά από το κέντρο. Εδώ είναι σαν ένα μικρό χωριό. Κανένας από τους φίλους τους δεν μένει κοντά και δεν υπάρχει κάτι εδώ για ένα παιδί να κάνει. Η ζωή εδώ είναι εντελώς βαρετή για τα παιδιά του σήμερα.

Έχουν ζήσει εδώ όλη τη μέχρι τώρα ζωή τους, αλλά τώρα έχουν δύο σπίτια. Ξέρω ότι ήταν μια δύσκολη μετάβαση γι’ αυτά και πώς να μην είναι;


ADVERTISEMENT

Θα ήταν καλύτερο για τα παιδιά μου να έμεναν στο σπίτι, που ήξεραν, αλλά τώρα θέλουν να πουλήσω το σπίτι, που μεγαλώσανε και να αγοράσω ένα διαμέρισμα δίπλα στου πατέρα τους, επειδή κρίνουν, ότι αυτό είναι το κατάλληλο μέρος, για να ζουν πλέον. Να πάνε στην ευχή οι αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία, όπως το κρυφτό στην πίσω αυλή, οι φωτιές, τα οικογενειακά μπάρμπεκιου και το παιχνίδι στην όμορφη αυλή μας. Όλα αυτά έχουν πεθάνει μέσα τους και θέλουν να τα «πουλήσουν» όλα για τις βόλτες και τα έξω με τις παρέες τους.

Ξέρω ότι είναι παιδιά και αυτά είναι πράγματα, που είναι σημαντικά για εκείνα, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω τη φιλοσοφία μου ως γονιός, επειδή βρίσκουν τη ζωή στο διαμέρισμα του μπαμπά τους πιο “διασκεδαστική”. Παρά τις αλλαγές λόγω του διαζυγίου, μερικά πράγματα θα μείνουν ίδια και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Δεν πρόκειται να ανταγωνιστώ τη «διασκέδαση» και την καλοπέρασή τους στο σπίτι του πατέρα τους. Θα έρχονται και εδώ, γιατί το σπίτι μου εγώ δεν το πουλάω.

Κάτι άλλο, που τα πειράζει είναι, ότι όταν έρχονται εδώ, τα βάζω και κάνουν δουλειές. Πρέπει να μαθαίνουν. Ο πατέρας τους, από την άλλη, λόγω του ότι δεν τα βλέπει τόσο πολύ όσο εγώ, γιατί εργάζεται πολλές ώρες, θέλει να περνά ποιοτικό χρόνο μαζί τους και δεν τα βάζει να κάνουν δουλειές. Θέλω τα παιδιά μου να απολαμβάνουν το χρόνο τους με το μπαμπά τους – πραγματικά το θέλω – γιατί αυτό σημαίνει επίσης, ότι μου μένει λίγος χρόνος παραπάνω να ασχοληθώ με τον εαυτό μου.

Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος των συναισθημάτων μου. Δεν πρόκειται να αφήσω τη διασκέδασή τους να με κάνει να αισθάνομαι ένοχη ή ότι κάνω κάτι λάθος. Ο πατέρας τους δεν είναι καλύτερος από εμένα. Ναι έτσι αισθανόμουν στην αρχή, αλλά γρήγορα το ξεπέρασα. Δεν έχει να κάνει με το ποιος είναι καλύτερος γονιός. Έχει να κάνει με το να είμαστε οι καλύτεροι δυνατοί γονείς.

Στην τελική, πάντα ήμουν η αυστηρή της υπόθεσης. Τα πηγαινοφέρνω σχολείο, τα διαβάζω, τα ελέγχω σε ότι κάνουν και κλείνω τα ραντεβού με τους γιατρούς τους. Μπορεί να είναι αγχωτικό, γι’ αυτό και τρέχω σαν παλαβή. Ξέρω ότι αυτό μεταφράζεται σαν να είμαι εγώ ο «κακός», ο βαρετός γονιός, αλλά έτσι ήμουν και πριν το διαζύγιό μου και για κανένα λόγο δεν θα σταματήσω τώρα.

Ο πατέρας τους δεν κάνει τίποτα λάθος. Ούτε εγώ κάνω τίποτα λάθος. Τα παιδιά μας δεν είναι τα αφεντικά μας. Μόλις το συνειδητοποίησα, τα βρήκα επιτέλους με τον εαυτό μου. Τώρα, που το σκέφτομαι εκκρεμούν 5-6 δουλειές στο σπίτι και χρειάζομαι βοήθεια. Μην πείτε τίποτα στα παιδιά μου! Έκπληξη!

Πηγή: scarymommy.com

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ