10 πράγματα για τα οποία έχει και δεν έχει ευθύνη ένας γονιός!

Τα τελευταία χρόνια, βομβαρδιζόμαστε με ανάμικτα μηνύματα για το πώς να μεγαλώσουμε “με το σωστό τρόπο” τα παιδιά μας. Είναι εύκολο να πάρεις συμβουλές από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους συγγενείς και άλλους γονείς και να αρχίσεις να ανησυχείς ότι κάτι κάνεις λάθος. ΄Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, είναι επειδή οι ενήλικες, όπως και τα παιδιά, έχουμε υποστεί υπερ-διέγερση. Είμαστε πιο συνδεδεμένοι στο ίντερνετ από ποτέ- ίσως περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε- πράγμα που σημαίνει ότι λαμβάνουμε περισσότερες εξωτερικές επιρροές από ποτέ.

Έχουμε εύκολη πρόσβαση σε καλές και κακές συμβουλές στο διαδίκτυο, σε πληροφορίες σχετικά με το πώς άλλοι γονείς συμπεριφέρονται  και  επικοινωνούμε  ο ένας με τον άλλο μέσα από ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό σημαίνει ότι  συγκρίνουμε πιο ενεργά τον εαυτό μας με τους άλλους και ως αποτέλεσμα, λαμβάνουμε περισσότερη κριτική από εκείνους . Είμαστε σε μια ενημερωτική και συναισθηματική φόρτιση η οποία προκαλεί σύγχυση σε πολλούς από εμάς τους γονείς!

Δείτε σχετικά: Να είσαι γονιός στο παιδί που έχεις, όχι στο παιδί που θα ήθελες να είχες!

Τα παιδιά σου δεν είναι μαριονέτες και εσύ δεν είσαι ο καραγκιοζοπαίχτης. Δεν μπορείς να ελέγξεις την κάθε τους κίνηση ή το κάθε τι που λένε, ειδικά εκτός σπιτιού.

Η συμβουλή μου προς τους γονείς, πάντοτε ήταν είναι και θα είναι, να εμπιστεύονται το ένστικτό τους ως γονείς-καθώς γνωρίζουν το παιδί τους καλύτερα, και στο τέλος εκείνοι είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για το μέλλον τους. Ο κοινωνικός λειτουργός James Lehman χαρακτηριστικά αναφέρει, ότι πρέπει να “τρέξεις” την οικογένειά σου όπως μια επιχείρηση. Είσαι ο διευθύνων σύμβουλος της «οικογενειακής επιχείρησης» και ως τέτοιος θα πρέπει να μάθεις πώς να θέσεις κατά μέρος τα συναισθήματα και να μεγαλώσεις τα παιδιά όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Ξέχνα τις ενοχές και τις συμβουλές της αδελφής σου που ηχούν στο πίσω μέρος του μυαλού σου και συγκεντρώσουν στο να κάνεις ό,τι καλύτερο για την επιχείρησή σου. Μπορείς να ζητήσεις  συμβουλές, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους την οικογένειά σου. Ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους για να καθαρίσεις το μυαλό σου από τις συμβουλές, είναι να καταλάβεις για τί είσαι και για τί δεν είσαι υπεύθυνος/η όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών σου.

Για ποια πράγματα δεν έχεις ευθύνη ως γονιός:

1. Να διασφαλίσεις ότι τα παιδιά σου είναι πάντα ευτυχισμένα. Μη με παρεξηγείς – είναι καλό τα παιδιά σου να είναι ευτυχισμένα γενικά. Αλλά αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν πολλές φορές, ειδικά αν τα μεγαλώνεις υπεύθυνα, που τα παιδιά σου θα είναι εξαγριωμένα μ’εσένα όταν θέτεις όρια ή τα τιμωρείς για κάτι που έκαναν. Αυτό είναι μέρος της δουλειάς σου, να μην πάρεις αποφάσεις σύμφωνα με το τί αρέσει στα παιδιά σου, τι ανέχονται ή με τι είναι καλά, αλλά να πάρεις αποφάσεις που είναι καλές για εκείνα και για την οικογενειακή επιχείρηση και να μην κάνεις πίσω.
2. Να έχεις την έγκριση των άλλων. Λογικά, δεν χρειάζεσαι άλλους ενήλικες στη ζωή σου για να σου πουν ότι κάνεις κάτι σωστά. Το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι διαγωνισμός δημοτικότητας στην οικογένεια ή στη γειτονιά σου. Σίγουρα είναι ωραίο όταν άλλοι ενήλικες, όπως οι δάσκαλοι των παιδιών σου, σου λένε ότι τα παιδιά σου τα πάνε καλά, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο για να τα πάει γενικώς καλά η οικογενειακή σου “επιχείρηση”.
3. Να ελέγχεις τα παιδιά σου. Τα παιδιά σου δεν είναι μαριονέτες και εσύ δεν είσαι καραγκιοζοπαίχτης. Δεν μπορείς να ελέγξεις την κάθε τους κίνηση ή το κάθε τι που λένε, ειδικά εκτός σπιτιού. Τα παιδιά έχουν τη δική τους ελεύθερη βούληση και θα κάνουν αυτό που θέλουν – συχνά για το δικό τους συμφέρον. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ότι αν το παιδί σου δεν κάνει τα μαθήματά του, για παράδειγμα, παρά τις προσπάθειες σου να το παρακινήσεις και να του μιλήσεις για τις συνέπειες, είναι δικό του πρόβλημα και ο βαθμός που θα πάρει θα είναι επίσης δικός του. Η συνέπεια θα είναι να διασφαλίσεις ότι θα έχει αρκετό χρόνο κάθε απόγευμα για να διαβάσει, θα είσαι σε επαφή με τους δασκάλους του περισσότερο, και θα το παρακολουθείς περισσότερο όταν κάνει τα μαθήματά του μέχρι να βελτιώσει τη βαθμολογία του. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα παιδιά μας, αλλά μπορούμε να τα επηρεάσουμε με τα όρια που θέτουμε και τις συνέπειες που επιβάλουμε. Όπως λέει ο James Lehman, “Μπορείς να οδηγήσεις το άλογο στο νερό, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις να πιει. Μπορείς όμως να το κάνεις να διψάσει!”
4. Να κάνεις για τα παιδιά σου κάτι που μπορούν να κάνουν και μόνα τους. Πολλές φορές τα παιδιά μας ζητάνε να κάνουμε κάτι για ‘κείνα που ξέρουμε ότι μπορούν να το κάνουν μόνα τους. Μπορεί το ένα σου παιδί να μη μπορεί να φτιάξει το κρεβάτι του τέλεια την πρώτη φορά αλλά πρέπει να εξασκηθεί ώστε να μπορέσει να το κάνει. Δεν λέω να σταματήσεις να ετοιμάζεις πρωινό για το παιδί σου όταν μεγαλώσει αρκετά ώστε να μπορεί να σερβίρει τα δημητριακά του ή να μην κάνεις ποτέ κάτι για να βοηθήσεις τα παιδιά σου όταν έχουν κάποια δυσκολία. Αυτό που λέω είναι ν’ αφήσεις τα παιδιά σου να το παλέψουν λίγο και να ισορροπήσεις την ευθύνη. Το να γράψεις την εργασία του παιδιού σου επειδή δακτυλογραφείς πιο γρήγορα και πλησιάζει η ώρα του ύπνου , δεν είναι αυτό που εννοώ.
5. Να είσαι υπερήρωας. Όλοι αυτοί είναι φανταστικοί χαρακτήρες που φαίνεται να κάνουν τα πάντα τέλεια, σωστά; Δεν είσαι σαν κι’ αυτούς, ούτε πρέπει να προσπαθήσεις να είσαι. Αντί να επικεντρωθείς στην αντιμετώπιση κάθε ζητήματος που αφορά τη συμπεριφορά του παιδιού ή να προσκολλάσαι σε ένα τέλειο πρόγραμμα κάθε μέρα, καλύτερα προσπάθησε να επιτύχεις τους σημαντικούς σου στόχους και να συνειδητοποιήσεις ότι ίσως χρειαστεί ν’ αγνοήσεις κάποια μικρότερα πράγματα . Αυτό λέγεται “διαλέγω τις μάχες μου”.

Για ποια πράγματα έχεις ευθύνη ως γονιός:

1. Να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις. Εάν το παιδί σου δεν θυμώσει μαζί σου τουλάχιστον μια στο τόσο, τότε δεν κάνεις τη δουλειά σου ως γονιός. Μαζί με αυτό, να θυμάσαι ότι δεν είσαι υποχρεωμένος/η να δίνεις μακροσκελείς εξηγήσεις για τις αποφάσεις σου. “Δεν είναι ασφαλές,” μπορεί να είναι μια εξήγηση υπερ-αρκετή, όταν το παιδί σου ρωτά γιατί δεν μπορεί να πηδήξει από τη στέγη πάνω στο τραμπολίνο. Δεν χρειάζεται να αρχίσετε το «τι-εάν» και «αν-τότε”.
2. Να μάθεις στο παιδί σου να λειτουργεί αυτόνομα. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς ρόλους σε ό,τι αφορά την ανατροφή των παιδιών και για τον οποίο μιλάμε συχνά, είναι ο ρόλος του προπονητή . Είναι δική σου δουλειά να διδάξεις τις κατάλληλες δεξιότητες στο παιδί σου, ανάλογα με την ηλικία του, ώστε να του επιτρέψεις να γίνεται ολοένα και πιο ανεξάρτητο. Έρχεται μια στιγμή που το παιδί σου πρέπει να μάθει πώς να ηρεμεί συναισθηματικά τον εαυτό του, να δέσει τα κορδόνια του, να γράψει το όνομά του, και να αντιμετωπίσει κάποιον όταν τον πειράζει. Με την πάροδο του χρόνου οι δεξιότητες που χρειάζεται γίνονται όλο και πιο προηγμένες – να πληκτρολογήσει ένα έγγραφο, να πει όχι στα ναρκωτικά, να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο ή για παράδειγμα, να συμπληρώσει μια αίτηση για μια θέση εργασίας.
3. Να κάνεις το παιδί ν’ αναλάβει τις ευθύνες του. Τουλάχιστον, αυτό σημαίνει να θέσεις κάποια όρια στο παιδί σου όταν συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Για παράδειγμα, όταν το παιδί σου αναβάλει να κάνει τα μαθήματά του μπορείς ν’ απενεργοποιήσεις την τηλεόραση και να πεις “Δεν κάνεις τα μαθήματα σου βλέποντας τηλεόραση. Μόλις κάνεις τα μαθήματα σου, μπορείς ν’ ανοίξεις την τηλεόραση ξανά”. Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι και πιο απλό, θα μπορούσες π.χ. να πεις με αυστηρότητα “Εμείς δεν μιλάμε με αυτόν τον τρόπο σε αυτό εδώ το σπίτι”. Ή, φυσικά, μπορείς ν’ αναφέρεις μερικές συνέπειες αν δεν κάνει τα μαθήματα του, όπως το να μην πάτε το Σαββατοκύριακο, στις Χ δραστηριότητες που του αρέσουν!
4. Να πηγαίνεις με το ρεύμα. Το γνωρίζουμε όλοι, αλλά συχνά δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι η ζωή είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα, και μερικές φορές τα πράγματα ανατρέπονται. Θα υπάρξουν στιγμές, που το παιδί σου θα τα πάει καλά και άλλες φορές που θα έχει δυσκολίες. Αυτό δεν οφείλεται σ’ εσένα. Μην κατηγορήσεις τον εαυτό σου όταν αυτό συμβεί. Δώσε έμφαση στο να βρείς θετικούς τρόπους να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, συνεπώς και το ίδιο το παιδί.
5. Να κάνεις ό,τι μπορείς. Αυτό είναι πραγματικά το μόνο που μπορείς να κάνεις μερικές φορές. Είναι μια αέναη πράξη εξισορρόπησης, αγωνίζεσαι να βρεις την ισορροπία μεταξύ του να κάνεις πάρα πολλά και να κάνεις πολύ λίγα, ή να τιμωρείς σκληρά ή πολύ ήπια. Αυτό σημαίνει να διαλέγεις τις μάχες σου και να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι, ούτε θα γίνεις ποτέ ο Σούπερμαν.

Πάνω απ’ όλα θυμήσου ότι το παιδί σου είναι μια μοναδική οντότητα  που γνωρίζεις καλύτερα απ’ τον καθένα. Οι άνθρωποι γύρω σου θα προσπαθούν πάντα να σ’ επηρεάσουν, είτε πιο ανοιχτά είτε πιο διακριτικά, για το πως πρέπει να το μεγαλώνεις. Εσύ, όμως, είσαι ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα το παιδί σου και θα πάρεις τις δικές σου αποφάσεις για το πως θα το μεγαλώσεις, με ένα τρόπο που θα του διδάξει να είναι ανεξάρτητο και ν’ αναλαμβάνει τις ευθύνες του ενώ ταυτόχρονα θα είσαι στοργικός/ή  και θα συμπεριφέρεσαι με σεβασμό προς εκείνο και τις ανάγκες του.

Όταν βρείς τον εαυτό σου να βλέπει υποκειμενικά κάποια πράγματα και καταστάσεις, θυμήσου τις συμβουλές αυτές που θα σε βοηθήσουν να είσαι πιο αντικειμενικός ως γονιός και να θυμάσαι ποιος είναι πραγματικά ο ρόλος σου.

Πηγή: http://www.empoweringparents.com/
Πηγή εικόνας: Dollarphotoclub