Πειράζει να διαβάσω το ημερολόγιο ή να μπω στο facebook της κόρης μου;

Πειράζει να διαβάσεις το ημερολόγιο της κόρης σου; Είναι ένα ημερολόγιο μέρος της ιδιωτικής ζωής, ή περιέχει απαραίτητες πληροφορίες για την κόρη σου;

Πρώτα απ ‘όλα, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη. Η επιθυμία των κοριτσιών για ιδιωτική ζωή από πολύ μικρή ηλικία, είναι κάτι το σύνηθες.  “Φύγε από τη ζωή μου!” φαίνεται να φωνάζουν, σπρώχνοντας τους γονείς τους μακριά το ένα λεπτό, αλλά όντας προσκολλημένες στη μαμά το επόμενο. Ας το παραδεχτούμε … το να μεγαλώνεις έναν έφηβο μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, τόσο στους ίδιους τους εφήβους, όσο και στους γονείς. Και οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται πόση ελευθερία θα πρέπει να δώσουν, και πόση παρακολούθηση θα πρέπει να κάνουν. Τώρα προστίθενται στην εξίσωση τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, όπως το Facebook και το Twitter αφού οι έφηβοι επικοινωνούν όχι μόνο με το γραπτό ημερολόγιο, αλλά με το μισό σχολείο και όλη τη χώρα, μέσα από όχι και τόσο ιδιωτικές δημοσιεύσεις.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, καλύτερα να μη διαβάσεις το ημερολόγιο της κόρης σου
Στις περισσότερες περιπτώσεις, εγώ δεν θα συνιστούσα την ανάγνωση του ημερολόγιου της κόρης σου. Γιατί; Η κόρη σου θα περάσει από πολλές αλλαγές τώρα, και χρειάζεται απεγνωσμένα να επεξεργαστεί αυτές τις αλλαγές. Εάν δεν έχει στη διάθεση της ένα «ασφαλές μέρος», μπορεί να στραφεί σε άλλα πράγματα, πολύ χειρότερα. Η ανάγκη της για την προστασία της ιδιωτικής της ζωής , θα πρέπει να υπερβεί τους λόγους που θα είχες για να την παραβιάσεις, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχει μια εξαίρεση, την οποία θα συζητήσουμε παρακάτω.

Αντί να προσπαθήσεις να διαβάσεις το ημερολόγιό της, προσπαθήστε να έχεις μια ανοικτή γραμμή επικοινωνίας μαζί της. Μπορεί επίσης να δοκιμάσετε ένα ημερολόγιο γονιού-κόρης  που αφήνει χώρο για τις δυο σας να μοιραστείτε τις σκέψεις σας, τα συναισθήματα και τις ιδέες σας ο ένας με τον άλλο. Το να διαβάσεις τις κρυφές της σκέψεις χωρίς την άδειά της, μπορεί να απειλήσει τη σχέση σας σε τέτοιο σημείο που πολύ σύντομα, θα ξέρετε λιγότερα γι ‘αυτήν απ’ ότι πριν.

Σκέψου άλλους τρόπους για να γνωρίσεις το παιδί σου, όπως να ανακαλύψεις τα ενδιαφέροντα της,  να γνωρίσεις τους φίλους της, και να προγραμματίζετε χρόνο όπου θα είστε μόνο οι δυο σας. Ναι, εκείνη εξακολουθεί να είναι το ίδιο πρόσωπο που ήταν, ακόμα κι αν αυτό δεν φαίνεται! Επίσης, προσπάθησε να θυμηθείς πως ήταν να ήσουν στην ηλικία της. Θα ήθελες η μητέρα σου να διαβάσει το ημερολόγιό σου; Πόσο θα σε είχε ενοχλήσει κάτι τέτοιο;

Πότε ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις το ημερολόγιο της κόρης σου
Υπάρχει μια περίπτωση όπου -όχι μόνο μπορείς-αλλά θα πρέπει να διαβάσεις το ημερολόγιο της κόρης σου, και αυτή είναι όταν υποψιάζεσαι ότι μπορεί να έχει ένα σοβαρό πρόβλημα, και έχεις προσπαθήσει να της μιλήσεις αλλά δεν μπορείς ή δεν σ’ αφήνει. Διάβασε το ημερολόγιο της, αλλά μόνο όταν δεν έχεις πια άλλη επιλογή. Όταν πρέπει να την βοηθήσεις και αρνείται να σε αφήσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Για παράδειγμα, αν νομίζεις ότι η κόρη σου έχει μπλέξει με ναρκωτικά, ή ότι έχει αρχίσει να πίνει, ή ότι είναι ή κινδυνεύει να καταλήξει έγκυος και αρνείται να σου μιλήσει, ίσως χρειαστεί να καταφύγεις στην ανάγνωση του ημερολογίου της. Αλλά αυτή είναι η τελευταία λύση, οπότε χρησιμοποίησέ τη, αλλά με προσοχή.

Μπορεί να φαίνεται παλιομοδίτικο για ένα σημερινό έφηβο να κρατά ημερολόγιο, ωστόσο ένα ημερολόγιο είναι απλώς ένα σύμβολο της ιδιωτικής ζωής. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ένας γονέας μπορεί αντίστοιχα ν’ αναρωτιέται αν μπορεί να έχει πρόσβαση στο facebook των παιδιών του, ή αν μπορεί εντελώς “αθώα”, να προσθέσει τα παιδιά του σαν φίλους στο facebook ή να ελέγξει τις αναζητήσεις τους στο Google, αλλά πάντοτε με κύριο σκοπό να “κατασκοπεύει” τι κάνει το παιδί του στο διαδίκτυο. Δεν έχει σημασία τι λογισμικό θα εγκαταστήσεις στον υπολογιστή του παιδιού σου, το παιδί μπορεί – και θα – βρει  ένα τρόπο να το παρακάμψει σε λιγότερο από ένα λεπτό, χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή ενός φίλου ή έναν δημόσιο υπολογιστή. Αν θελήσει να επικοινωνήσει μέσω διαδικτύου χωρίς να τον καταλάβεις, μπορεί!

Η Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Dr. Larry Rosen, με άρθρο της στην Huffingpost εξηγεί:  ” Η πρότασή μου είναι να είσαι αυτός ο μοναδικός γονέας που μιλάς στα παιδιά σου για τους κινδύνους και προσπαθείς από νεαρή ηλικία να χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σας. Με αυτόν τον τρόπο, όταν τα παιδιά σου, βρεθούν σε ένα πάρτι και τα παροτρύνουν να κάνουν πράγματα που δεν πρέπει ή όταν λάβουν ένα μήνυμα που τα κάνει να αισθανθούν άβολα ή τα αναστατώσουν, θα στραφούν στο πρόσωπο που πέρασε χρόνο ν’ αναπτύξει την εμπιστοσύνη τους: Εσένα, τον γονιό τους!”

Παρακάτω θα βρείς δυο προτάσεις για ν’ αναπτύξεις αυτή την εμπιστοσύνη

“Πάντα συνιστώ στους γονείς ν’ αρχίσουν να έχουν εβδομαδιαίες οικογενειακές συζητήσεις σχετικά με τη χρήση της τεχνολογίας από τη στιγμή που θα επιτρέψουν στα παιδιά τους να χρησιμοποιούν ένα smartphone ή να συνδέονται στο διαδίκτυο” λέει η Dr.Rosen. “Οι συναντήσεις αυτές, θα πρέπει να είναι σύντομες. Όταν τα παιδιά είναι μικρά, μια συνάντηση θα πρέπει να διαρκεί μόνο λίγα λεπτά, και καθώς μεγαλώνουν, η συνάντηση θα μπορεί να διαρκέσει μέχρι 15 λεπτά, αλλά όχι παραπάνω, διότι μετά  από αυτό το διάστημα ένας έφηβος αρχίζει να δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή του και να επικεντρωθεί στο θέμα συζήτησης χωρίς οι σκέψεις του να περιπλανηθούν πίσω στον εικονικό κοινωνικό κόσμο του και στο τι μπορεί να έχουν χάσει.

Ο τρόπος είναι απλός. Ο καθένας κάθεται στο πάτωμα (πράγμα που μειώνει το αίσθημα των ισχυρών γονιών,  ψηλότερη μαμά ή/και μπαμπάς που στέκονται πάνω από τα “μικροσκοπικά” παιδιά) και κλείνει το κινητό του ή το παιχνίδι του. Τότε η μαμά ή ο μπαμπάς κάνουν μια ερώτηση. Όταν τα παιδιά είναι μικρά, μπορεί να είναι κάτι σαν, “Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι στο iPhone και γιατί σου αρέσει;” ή “Ποιά είναι τα βίντεο που είδες και σου άρεσαν αυτή την εβδομάδα;” Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, οι συναντήσεις επεκτείνονται και τα ερωτήματα απευθύνονται σε περισσότερα ζητήματα πάνω στα συναισθήματά τους, όπως το “άκουσα για κάποιο θύμα εκφοβισμού στο διαδίκτυο. Ξέρετε κανέναν που να έχει πάθει το ίδιο; Τι συνέβη και πώς νιώθεις;” ή “Έχετε δει ποτέ φωτογραφίες που σας έκαναν να νιώσετε άβολα; Μπορείτε να μου πείτε τι νιώσατε;” Όταν γίνει η ερώτηση, η δουλειά του γονέα είναι να καθίσει ήσυχα, με μια ουδέτερη ή θετική έκφραση και να μην πει λέξη. Αυτή είναι η στιγμή να χρησιμοποιήσεις το γονεϊκό ραντάρ σου και  πραγματικά ν’ ακούσεις τα παιδιά σου και να αξιολογήσεις τους όποιους κινδύνους υπάρχουν (αν υπάρχουν) μέσα στην ιντερνετική τους ύπαρξη και καθημερινότητα.

Τα εβδομαδιαία οικογενειακά γεύματα μπορούν επίσης, να χρησιμοποιηθούν για παρόμοιες συζητήσεις. Και πάλι, η τεχνολογία πρέπει να απενεργοποιηθεί (αν και ένα διάλειμμα 1-2 λεπτών στη μέση του δείπνου συνιστάται για να επιτρέψει σε όλους να ελέγξουν το κινητό τους και να μειώσουν το άγχος που μπορεί να αισθάνονται για το τι χάνουν στον εικονικό τους κόσμο). Ο γονιός ή οι γονείς, μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και πρέπει ν’ ακούσουν προσεκτικά τις απαντήσεις .Έρευνες δείχνουν, ότι το να τρώει μια οικογένεια τέσσερα ή περισσότερα γεύματα την εβδομάδα μαζί, βοηθά στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και ενός υγιούς οικογενειακού συστήματος, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι αν τα παιδιά αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα,  θα έχουν μάθει ότι μπορούν να στραφούν για βοήθεια σ’ εσένα!”.

Γι΄αυτό ,αντί να είσαι καλός κατάσκοπος, φρόντισε να είσαι απλά καλός γονιός!

Μέρος του άρθρου διαβάσαμε στη Huffingtonpost.com